کانون نويسندگان ايران با انتشار بيانيه ای به آنچه «تشديد سانسور» و «حذف آثار فرهنگی توسط جمهوری اسلامی ايران» خوانده، شديدا اعتراض کرد.
کانون نويسندگان ايران در بيانيه خود خطاب به مردم ايران، «آزادی قلم، انديشه و بيان، صرف نظر از قوميت، زبان، مذهب، جنسيت، طبقه و باورهای سياسی» را «حق انکار ناپذير همه انسان ها» خوانده و تاکيد کرده است که اين روزها در ايران، «سانسور» ابعاد وسيع تری يافته است.
در اين بيانيه در تشريح آنچه «سانسور فرهنگی در ايران توصيف شده آمده است: «سانسور فرهنگی شامل توقيف کتاب ها و نشريات و بستن روزنامه ها و اعمال نگرش تمامت خواهِ حاکم و جلوگيری از دسترسی به بسياری از پايگاه های اطلاع رسانی اينترنتی و تعقيب و آزار وبلا گ نويسان بوده است»
در اين بيانيه آمده است: «گسترش سانسور در ايران، بحران اجتماعی و فرهنگی گسترده ای را سبب شده و زيان های مادی و معنوی فراوانی به بار آورده است که سرنوشت همه دست اندرکاران عرصه های ادب و هنر و پژوهش را تحت تاثير قرار داده است.»
کانون نويسندگان ايران از جمله تشکل های با سابقه فرهنگی در ايران است که اعضای آن بارها از سوی جمهوری اسلامی تحت فشار قرار گرفته و تشکل آنها نيز به رسميت شناخته نشده است.
کانون نويسندگان در ادامه بيانيه خود به مهمترين پيامدهای اعمال سانسور و حذف آثار فرهنگی اشاره کرده و می نويسد: «سانسور سبب سرخوردگی و انزوای فکری بسياری از نويسندگان و هنرمندان به ويژه جوانان شده است . وقتی تاريخ و فرهنگ ملتی اين چنين زير تيغ سانسور برود، ملت دچار از خود بيگانگی می‌شود و فرهنگ جامعه زير سلطه خودکامگان قرار می گيرد.»
اين بيانيه می افزايد: «در اين ميان ، آثار نويسندگان کلاسيک ما نيز از آسيب سانسور در امان نمانده است . چنان که چاپ های تازه آثار بزرگانی چون خيام، مولانا، سعدی، حافظ، فردوسی و عبيد زاکانی به سبب سانسور موجب رويگردانی همسايگان پارسی زبان ما از اين آثار شده است . اين تجربه تلخ درباره ديگر زبان های رايج ايران نيز تکرار می‌شود.»
در بيانيه ياد شده به «زيان های اقتصادی سانسور» برای ناشران کتاب اشاره شده و آمده است: «يکی از پيامدهای شوم سانسور، حذف ناشران مستقل از گردونه نشر است. اين کار آسيب های جبران ناپذيری به رقابت سالم در نشر کتاب وارد آورده است . در شرايطی که عرصه بر پديد آورندگان آثار فرهنگی مستقل تنگ شده است، همه ی امکانات و کمک هزينه های دولتی چاپ و نشر در اختيار صاحبان آثار مقبول حاکميت قرار می گيرد.»
امضا کنندگان بيانيه کانون نويسندگان، خواستار محو کامل و بی قيد و شرط همه اشکال سانسور و حذف در عرصه های فرهنگی و هنری و همچنين اقدامات جدی همه فعالان عرصه فرهنگ و انديشه، برای مقابله با سانسور شده اند.
روزجهانی زبان مادری
کانون نويسندگان همچنين در بيانيه ديگری که به مناسبت «روز جهانی زبان مادری» منتشر کرده اند، بر حق قوميت های مختلف برای آزادی آموزش به زبان های مادری خويش تاکيد کرده است.
اين کانون در بيانيه خود با اشاره به اينکه ، «زبان مادری بخش عمده‌ای از هم ميهنان ايرانی، غير فارسی است»، خواستار پذيرش اين روز جهانی در ايران شده است.
در اصل سوم منشور کانون نويسندگان آمده است که «کانون، رشد و شکوفايی زبان های متنوع کشور را از ارکان اعتلای فرهنگی و پيوند و تفاهم مردم ايران می داند و با هرگونه تبعيض و حذف در عرصه ی چاپ و نشر و پخش آثار به همه‌ی زبان های موجود مخالف است.»
کانون نويسندگان ايران در بيانيه خود خطاب به مردم ايران، «آزادی قلم، انديشه و بيان، صرف نظر از قوميت، زبان، مذهب، جنسيت، طبقه و باورهای سياسی» را «حق انکار ناپذير همه انسان ها» خوانده و تاکيد کرده است که اين روزها در ايران، «سانسور» ابعاد وسيع تری يافته است.
در اين بيانيه در تشريح آنچه «سانسور فرهنگی در ايران توصيف شده آمده است: «سانسور فرهنگی شامل توقيف کتاب ها و نشريات و بستن روزنامه ها و اعمال نگرش تمامت خواهِ حاکم و جلوگيری از دسترسی به بسياری از پايگاه های اطلاع رسانی اينترنتی و تعقيب و آزار وبلا گ نويسان بوده است»
در اين بيانيه آمده است: «گسترش سانسور در ايران، بحران اجتماعی و فرهنگی گسترده ای را سبب شده و زيان های مادی و معنوی فراوانی به بار آورده است که سرنوشت همه دست اندرکاران عرصه های ادب و هنر و پژوهش را تحت تاثير قرار داده است.»
کانون نويسندگان ايران از جمله تشکل های با سابقه فرهنگی در ايران است که اعضای آن بارها از سوی جمهوری اسلامی تحت فشار قرار گرفته و تشکل آنها نيز به رسميت شناخته نشده است.
کانون نويسندگان در ادامه بيانيه خود به مهمترين پيامدهای اعمال سانسور و حذف آثار فرهنگی اشاره کرده و می نويسد: «سانسور سبب سرخوردگی و انزوای فکری بسياری از نويسندگان و هنرمندان به ويژه جوانان شده است . وقتی تاريخ و فرهنگ ملتی اين چنين زير تيغ سانسور برود، ملت دچار از خود بيگانگی می‌شود و فرهنگ جامعه زير سلطه خودکامگان قرار می گيرد.»
اين بيانيه می افزايد: «در اين ميان ، آثار نويسندگان کلاسيک ما نيز از آسيب سانسور در امان نمانده است . چنان که چاپ های تازه آثار بزرگانی چون خيام، مولانا، سعدی، حافظ، فردوسی و عبيد زاکانی به سبب سانسور موجب رويگردانی همسايگان پارسی زبان ما از اين آثار شده است . اين تجربه تلخ درباره ديگر زبان های رايج ايران نيز تکرار می‌شود.»
در بيانيه ياد شده به «زيان های اقتصادی سانسور» برای ناشران کتاب اشاره شده و آمده است: «يکی از پيامدهای شوم سانسور، حذف ناشران مستقل از گردونه نشر است. اين کار آسيب های جبران ناپذيری به رقابت سالم در نشر کتاب وارد آورده است . در شرايطی که عرصه بر پديد آورندگان آثار فرهنگی مستقل تنگ شده است، همه ی امکانات و کمک هزينه های دولتی چاپ و نشر در اختيار صاحبان آثار مقبول حاکميت قرار می گيرد.»
امضا کنندگان بيانيه کانون نويسندگان، خواستار محو کامل و بی قيد و شرط همه اشکال سانسور و حذف در عرصه های فرهنگی و هنری و همچنين اقدامات جدی همه فعالان عرصه فرهنگ و انديشه، برای مقابله با سانسور شده اند.
روزجهانی زبان مادری
کانون نويسندگان همچنين در بيانيه ديگری که به مناسبت «روز جهانی زبان مادری» منتشر کرده اند، بر حق قوميت های مختلف برای آزادی آموزش به زبان های مادری خويش تاکيد کرده است.
اين کانون در بيانيه خود با اشاره به اينکه ، «زبان مادری بخش عمده‌ای از هم ميهنان ايرانی، غير فارسی است»، خواستار پذيرش اين روز جهانی در ايران شده است.
در اصل سوم منشور کانون نويسندگان آمده است که «کانون، رشد و شکوفايی زبان های متنوع کشور را از ارکان اعتلای فرهنگی و پيوند و تفاهم مردم ايران می داند و با هرگونه تبعيض و حذف در عرصه ی چاپ و نشر و پخش آثار به همه‌ی زبان های موجود مخالف است.»
