تحصن و اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه تربیت معلم پردیس کرج در حالی دوشنبه شب پایان یافت که دانشجویان به تمام خواسته های خود رسیدند.
روز دوشنبه نماینده وزارت علوم به دانشگاه تربیت معلم رفته و با همراهی مسوولان دانشگاه با نمایندگان دانشجویان متحصن مذاکره کرد. این مذاکرات از صبح دوشنبه تا ساعت ده شب ادامه یافت و طی این مذاکرات مسوولان دانشگاه تمام خواسته های دانشجویان را پذیرفتند.
دانشجویان دانشگاه تربیت معلم پردیس کرج اعلام کرده بودند خواسته هایشان صرفا صنفی و آموزشی است. آنها خواستار برکناری معاونت امور فرهنگی و فوق برنامه دانشگاه، رسیدگی به وضع بد غذا، رسیدگی به وضع بد سرویس های آمد و رفت، رسیدگی به وضعیت خوابگاه ها، تخریب نکردن کتابخانه پسران، لغو احکام انضباطی صادر شده برای هشت تن از دانشجویان متحصن، برکناری معاونت آموزشی دانشگاه و عذرخواهی کتبی ریاست دانشگاه از دانشجویان و خانواده ها آنان به دلیل اتهام ها نادرست شده بودند.
دانشجویان متحصن همچنین خواستار به تعویق افتادن امتحانات پایان ترم شده بودند که با موافقت مسوولان دانشگاه رو به رو شد.
- «ویژگی اصلی این تجمع و اعتصاب غذا مقاومت و پایداری دانشجویان بود. یعنی در برابر خواسته هایی که خواسته های چندان بزرگی هم نبودند و خواسته های قابل دسترسی بودند، این تحصن فشار فوق العاده ای را به مسوولان دانشگاه و وزارت علوم وارد کرد. دانشجویان از خواسته های خود کوتاه نیامدند و بر خواسته های خود پافشاری کردند. خواسته ها هم معقول و منطقی انتخاب شده بود.»
برخی از فعالان دانشجویی، رسیدن دانشجویان دانشگاه تربیت معلم به خواسته هایشان را نشانه پیروزی جنبش دانشجویی می دانند.
مهدی عربشاهی، دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت در گفت و گو با رادیو فردا تجمع و اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه تربیت معلم پردیس کرج و رسیدن آنها به خواسته هایشان را چنین ارزیابی می کند:« تحصن دانشگاه تربیت معلم را می توان یک تحصن کم نظیر در سال های اخیر فعالیت های دانشجویی ایران دانست. در این تحصن تعداد زیادی از دانشجویان حدود ده روز اعتصاب غذا کردند. تجمعات چندین هزار نفری در کنار آن برگزار شد و از برگزاری امتحانات هم جلوگیری شد و مسوولان دانشگاه چاره ای نداشتند جز اینکه با خواسته های دانشجویان موافقت کنند.»
وی گفت: «تحلیل همه فعالان دانشجویی این است که این تحصن یک پیروزی بزرگ برای کل جنبش دانشجویی بوده است و این پیروزی را به هم تبریک می گویند.»
آقای عربشاهی، می افزاید: اگر مدل تحصن و اعتصاب غذای دانشجویان تربیت معلم پردیس کرج در دانشگاه های دیگر هم پیاده شود، حتما موفق خواهد بود.
دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت درباره ویژگی اصلی تجمع و اعتصاب غذای دانشجویان تربیت معلم پردیس کرج می گوید: «ویژگی اصلی این تجمع و اعتصاب غذا مقاومت و پایداری دانشجویان بود. یعنی در برابر خواسته هایی که خواسته های چندان بزرگی هم نبودند و خواسته های قابل دسترسی بودند، این تحصن فشار فوق العاده ای را به مسوولان دانشگاه و وزارت علوم وارد کرد. دانشجویان از خواسته های خود کوتاه نیامدند و بر خواسته های خود پافشاری کردند. خواسته ها هم معقول و منطقی انتخاب شده بود.»
پس از تحصن و اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه سهند تبریز در اردیبهشت ماه گذشته، این دومین تحصن و اعتصاب غذا در دانشگاه های ایران بود که در آن دانشجویان به تمام خواسته های خود رسیدند.
به گفته فعالان دانشجویی، پس از روی کار آمدن محمود احمدی نژاد، رییس جمهوری ایران، تحصن دانشجویان در دانشگاه سهند تبریز نتیجه ای مثبت داشت و به نوعی یک پیروزی برای جنبش دانشجویی ایران بود. اکنون نیز به اعتقاد همین فعالان، تحصن دانشگاه تربیت معلم پردیس کرج دومین پیروزی برای جنبش دانشجویی پس از روز کار آمدن محمود احمدی نژاد محسوب می شود.
دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت می گوید که «واقع بینانه تر شدن خواسته های دانشجویی و از طرف دیگر پافشاری بیشتر دانشجویان بر این خواسته ها و مقاومت دانشجویان در برابر فشارها نظیر بازداشت، احضار به کمیته های انضباطی، ممنوعیت از تحصیل و تعطیلی تشکل ها و نشریات دانشجویی باعث شده که تحصن های اخیر با هماهنگی بیشتری باشند و بر خلاف تحصن های گذشته، به نتیجه برسند.»
مهدی عربشاهی با اشاره به تحصن و اعتصاب غذای دانشجویان سهند تبریز در اردیبهشت ماه گذشته درباره تفاوت اعتراضات در دانشگاه سهند تبریز و تربیت معلم پردیس کرج با اعتراضات و تحصن های گذشته می گوید: « در گذشته بعضا تجمعات و تحصن هایی بوده که خواسته های کلانی در آنها مطرح شده است. البته جنبش دانشجویی هنوز هم معتقد است که بر خواسته های کلان خود نظیر حقوق بشر و دموکراسی باید پافشاری کند. اما این خواسته ها، خواسته هایی نیستند که به تنهایی توسط دانشجویان و در مدت زمان کوتاهی قابل تحقق باشد. اما خواسته های صنفی، خواسته های ملموس تری هستند و توان بسیج تعداد بیشتری از دانشجویان را دارند و دسترسی به آنها نزدیک تر و ممکن تر است.»
تحصن گسترده دانشجویان تربیت معلم پردیس کرج با حضور بیش از سه هزار دانشجو و همراه با اعتصاب غذای حدود ۱۳۰ دانشجو برگزار شد.
این در حالی است که دانشجویان متحصن با فشارهای شدید از سوی مقامات دانشگاه رو به رو بودند.
مهدیه گلرو، فعال دانشجویی که از نزدیک تجمع و اعتصاب غذای دانشجویان دانشگاه تربیت معلم را دنبال کرده، پیشتر در گفت و گو با رادیو فردا درباره فشارهای وارد شده بر دانشجویان متحصن گفته بود:« دانشجویان برای مصاحبه و ارتباط داشتن با خبرگزاری ها تحت فشار شدید هستند و از مصاحبه با آنان به شدت منع شده اند. ارتباط تلفنی با دانشجویانی که در دانشگاه متحصن هستند به سختی برقرار می شود و خطوط تلفن همراه به شدت دچار اختلال است. به دلیل تعطیلات در ایران فعالان دانشجویی سعی می کنند خبرها را به رسانه ها برسانند.»
پس از واقعه هیجدهم تیر در کوی دانشگاه تهران، حضور دانشجویان دختر در تحصن های شبانه دانشگاه های ایران کمرنگ بوده است.
پیشتر تنها در تجمع دانشجویان دانشگاه سهند تبریز در اردیبهشت ماه گذشته دختران دانشجو در کنار همکلاسی های پسر خود شب ها در تحصن در صحن دانشگاه حضور یافتند. دانشجویان دختر دانشگاه تربیت معلم پردیس کرج نیز در تحصن های شبانه شرکت دارند.
مهدیه گلرو، فعال دانشجویی در این باره می گوید:« همیشه تابوی حضور دختران در تحصن ها به ویژه شب ها وجود داشت. دختران دانشگاه تربیت معلم پردیس کرج سختی در فضای باز ماندن را به خود خریدند، حتی در در فضای باز خوابیده اند و کنار همکلاسی های خود باقی مانده اند.»
یکی از انتقاداتی که کارشناسان به جنبش دانشجویی ایران دارند، «سیاسی زدگی» آن است و معتقدند جنبش دانشجویی باید تنها به خواسته های صنفی بسنده کند. در مقابل برخی دیگر از تحلیلگران معتقدند اگر جنبش دانشجویی قرار بود تنها به خواسته های صنفی بپردازد، هیچگاه نمی توانست چنین تاثیر گذار و حساسیت بر انگیز باشد.
