خانواده های ۱۳ يهودی ايرانی الاصل روز دوشنبه، ۳۰ ژوئن، با تسليم شکوائيه ای به ديوان عالی اسرائيل از دولت های اين کشور در سال های اخير شکايت کرده و اعلام کردند که مقام های اسرائيل برای يافتن رد پای بستگان آنها که در راه ايران به اين کشور ناپديد شده اند، تلاش کافی نکرده اند.
شکوائيه اين خانواده ها به صورت دسته جمعی و توسط تيم وکلای آنها به ديوان عالی اسرائيل در شهر اورشليم تسليم شد.
خانم دينا، فرزند ۲۳ ساله يکی از اين افراد ناپديد شده در مصاحبه ای با راديو اسرائيل گفت: سخن از افراد يهودی ايرانی است که «به خاطر عشق به سرزمين اسرائيل، می خواستند به اين کشور بيايند ولی چون گذرنامه نداشتند، توسط افرادی که عامل انتقال يهوديان از ايران به خارج بودند، از راه مرزهای جنوب شرقی يا شمال غرب ايران، اقدام به خارج شدن کردند، اما هيچگاه به مقصد نرسيدند.»
خانم دينا می گويد: از سن ده سالگی ديگر پدر خود را نديده است. آخرين بار، وی با پدر خود در ايران خداحافظی کرد. در آن زمان، وی و ساير خواهر و برادران و مادرش با گذرنامه از ايران خارج شدند.
خانم دينا می گويد: درآن زمان افرادی از اسرائيل در امر انتقال يهوديان ايرانی به خارج فعاليت می کردند و ابرازعقيده کرد، «تا جايی که می داند، فردی که پدر وی و گروه ديگری از يهوديان ايرانی را از تهران و چند شهر ديگر به سوی مرزها می برد، از اسرائيل اعزام شده بود.»
خانم دينا که عبری را هنوز با رگه هايی قوی از لهجه فارسی صحبت می کند گفت: اين روزها که ماجرای تنظيم معامله ای ميان اسرائيل با حزب الله لبنان، همه نگاه ها را به خود مشغول داشته و رسانه ها به طور گسترده به ماجرای دو خانواده سرباز اسرائيلی اسير در دست حزب الله می پردازند، خانواده های ۱۳ يهودی ايرانی ناپديد شده، شديدا غمگين هستند و معتقدند «در حالی که اسرائيل برای جان اين سربازان بيشترين تلاش را می کند، سرنوشت ۱۳ يهودی ناپديد شده در ايران را به دست فراموشی سپرده است.»
خانواده های اين يهوديان، اکثرا در اسرائيل زندگی می کنند. برخی از اعضای اين خانواده ها، از جمله والدين يک يهودی که هنگام ناپديد شدن در سنين نوجوانی بوده است، مقيم کاليفرنيا هستند و از طريق مراجعه به اسرائيل و نهادهای بين المللی تلاش زيادی را برای يافتن ردپای بستگان خود به عمل آورده اند، اما اين تلاش ها ثمری نداشته است.
بسياری از يهوديان ايرانی در سال هايی که جنگ ايران و عراق در جريان بود، ايران را همانند بسياری ديگر از ايرانيان و اقليت ها ترک می کردند. اما معمولا مردان خانواده ها گذرنامه نداشتند و از طريق مرزهای شمال غرب و يا از راه سيستان و بلوچستان از ايران خارج می شدند.
یهودیان ناپدید شده و تحقیقات مجلس ششم
سازمان های يهودی ايرانی می گويند، همه ۱۳ يهودی که رد پای آنها گم شده مردانی هستند که در رده های سنی مختلف بوده اند. برخی از آنها نوجوان و برخی ديگر در سنين بيست تا چهل سالگی عمر خود بوده اند.
آنها در دو گروه با راهنمايانی به استان سيستان و بلوچستان رسيدند و تا آن منطقه با خانواده ها در تماس بودند. دست کم يک نفر از آنان در حال خروج از مرز شمال غربی به سوی ترکيه ناپديد شده است.
در دوران مجلس ششم که اصلاح طلبان در پارلمان جمهوری اسلامی ايران اکثريت را در دست داشتند، پيگيری هايی درباره سرنوشت اين افراد به عمل آمد.
کميسيون اصل نود مجلس ششم در اين باره مسائلی را مطرح کرد و نمايندگانی از مجلس خواهان انجام بررسی درباره سرنوشت اين افراد به عنوان شهروندان ايرانی شدند. اما هيچگاه معلوم نشد که اين پيگيری ها چه سرانجامی داشت.
خانم دينا روز دوشنبه به راديو اسرائيل گفت: يهوديان در ايران در شرايط اقتصادی بسيار خوبی زندگی می کنند و هيچ دليلی برای خروج از ميهن خود ندارند و اگر به اسرائيل می روند تنها برای «عشق به سرزمين اسرائيل است.»
خانم دينا ربيع زاده گفت که پدر او درآمد خوبی داشت ولی ترجيح می داد که در ايران نماند و بقيه زندگی خود را در اسرائيل سپری کند.
وی می گويد: حتی اگر خبری درباره عزيزان آنها به دست نيايد، ديوان عدالت اسرائيل بايد حکم دهد که موسسات کمک های اجتماعی اسرائيل اين خانواده ها را به عنوان «تک والده» به رسميت بشناسد و کمک مالی لازم را به آنان برسانند.
اسامی اين ۱۳ نفر در سال های گذشته از سوی سازمان های يهوديان ايرانی در آمريکا منتشر شده بود.
تا پيش از پيروزی انقلاب بهمن ۱۳۵۷، حدود ۱۲۰ هزار يهودی در ايران زندگی می کردند که ريشه های زندگی اجداد آنان در ايران به ۲۷۰۰ سال پيش باز می گردد.
در پی انقلاب، دهها هزار نفر از اين يهوديان ايران را ترک کردند و تعداد زيادی از آنها راهی آمريکا شدند و گروهی نيز به اسرائيل رفتند. شمار چشمگيری از خانواده هايی نيز که به اسرائيل رفتند، بعدها راهی آمريکا شدند.
بر طبق آمار رسمی جمهوری اسلامی، شمار يهوديان باقی مانده در ايران ۲۵ هزار نفر اعلام شده است ولی آگاهان، شمار واقعی این اقلیت مذهبی را بسيار کمتر می دانند.
