مديران سياسی کشورهای گروه ۱+۵ ، امروز ، پنجشنبه بيست و سوم آبان ، در پاريس گرد هم آمده اند تا در باره برنامه هسته ای ايران رايزنی کنند.
ويليام برنز، معاون وزير امور خارجه آمريکا ، به نمايندگی از اين کشور، در اين نشست شرکت مي کند.
خاوير سولانا، هفنه پيش، در نامه ای به دولت ايران، اعلام کرده است که خواستار گفت وگوی تازه با تهران است.
حسن قشقاوی ، سخنگوی وزارت امور خارجه ايران ، نیز در واکنش به موضوع اين نامه گفته است : پيشنهادهای خاوير سولانا تکراری است و با پيشنهادهای قبلی تفاوتی ندارد .
در اين رابطه ، رادیو فردا گفت وگویی با شانون کايل ، پژوهشگر ارشد موسسه بين المللی مطالعات صلح در استکهلم ، سوئد ، انجام داده است:
رادیو فردا: چه انتظاری مي توان از نشست پاريس داشت ؟ آيا اين نشست به نتيجه ای خواهد رسيد؟
شانون کايل: به باور من انتظار نمي رود که اين نشست به توافق يا نتيجه ملموسی دست يابد. با توجه به نتيجه انتخابات رياست جمهوری آمريکا و پيروزی باراک اوباما، اغلب کشور ها تا حدی به سياست «فعلا" دست نگهداريم» روی آورده اند. با اطمينان مي توان گفت که کشورهای اروپائی اين سياست را پيشه کرده اند.
علاوه بر اين ، آمريکا و روسيه بر سر بحران گرجستان و موضوع سپر دفاع موشکی آمريکا که قرار است در لهستان و جمهوری چک بر پا شود ، اختلاف دارند و اين اختلاف کوشش های بين المللی را برای رسيدن به يک سياست واحد درباره مسئله هسته ای ايران را مشکل کرده است.
با اين حال ، آمريکا به همراه ديگر کشورهای گروه ۱+۵ کماکان بر سياست دوگانه ، يعنی اعمال فشار بر ايران و ارائه مشوق های اقتصادی و فنی ، اصرار مي ورزد. آيا اين سياست راه به جائی خواهد برد؟
تا به حال هيچ نشانه ای دّال بر اينکه سياست به اصطلاح «هويج و چماق» موثر افتاده باشد ، وجود ندارد.
گزارش محمد البرادعی ، مدير کل آژانس بين المللی انرژی اتمی ، نشان مي دهد که ايران در رابطه با غنی سازی اورانيوم پيشرفت چشمگيری داشته است. ايران تا به حال پنج قطع نامه شورای امنيت را ، که ازجمهوری اسلامی مي خواهد برنامه غنی سازی اش را متوقف کند ، ناديده گرفته است.
به باور من ، سياست دوگانه کشورهای گروه ۱+۵ به اندازه کافی قاطع و محکم نيست و نمي تواند راه و روش ايران را عوض کند . تحت شرايط فعلی انتظار نمي رود که ايران تغيير عقيده دهد.
فقط دو ماه به پايان دولت بوش مانده است. فکر می کنيد اين دولت تحريم های جديدی را عليه ايران اعمال کند؟ آيا روی کار آمدن دولت اوباما می تواند راهگشای مساله هسته ای ايران باشد؟
در حال حاضر نظر کلی اين است که دولت بوش به جز اقدامهای نه چندان چشمگير، مانند افزايش تحريم از سوی وزارت خزانه داری آمريکا عليه برخی از بانک ها و مقام های ايرانی، کار ديگری نمی تواند انجام دهد.
اغلب کشورها منتظرند که ببينند دولت باراک اوباما چه سياستی را در پيش خواهد گرفت.
در واقع منتظر دو رويداد هستند: اول اين که تيم امنيت ملی باراک اوباما متشکل از چه کسانی خواهد بود و آيا اين تيم سياست گفت و گوی مستقيم با ايران را پيشه خواهد کرد يا خير.
دوم اين که ، وضع اقتصادی ايران به چه سمت و سويی خواهد رفت. زيرا بهای نفت به شدت کاهش يافته و اگر اقتصاد ايران با مشکلات جدی تری روبرو شود شايد آن وقت دولت ايران به توافقی در باره مساله هسته ايش تن بدهد و کمک کشورهای خارجی را بپذيرد. يا دست کم راهی برای خروج از بن بست تحريم های فعلی بيابد.
