تحصن چهار دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی در تهران، روز دوشنبه، برای سومین روز پیاپی و پس از آنکه یکشنبه شب با برخورد ماموران حراست دانشگاه، تحصن‌کنندگان به بیرون از دانشگاه برده شدند، ادامه یافت.
صادق شجاعی، مهدیه گلرو، سعید فیض الله زاده و مجید درّی، در اعتراض به محرومیت از ادامه تحصیل خود، از ظهر روز شنبه در برابر در دانشکده ادبیات دانشگاه علامه تحصن خود را آغاز کردند.
این دانشجویان پس از اعتراض به تعطیلی نشریات دانشجویی دانشگاه علامه، و برخوردهای امنیتی با تشکل های دانشجویی در اردیبهشت ماه سال ۸۶ از تحصیل محروم شدند.
رادیو فردا با مهدیه گلرو، یکی از تحصن کنندگان، گفت و گو کرده است.
مهدیه گلرو در مورد تحصن یکشنبه شب چنین می گوید:
مهدیه گلرو: تجمع ما، در دانشكده ادبيات دانشگاه علامه، كه از شنبه صبح شروع شده، همچنان ادامه دارد. بعد از اين كه شب اول تجمع خود را ادامه داديم و با ضرب و شتم ما را از دانشگاه بيرون كردند، ديروز تجمع خود را از اول صبح شروع كرديم و به سختي توانستيم وارد دانشگاه شويم.
ديروز شرايط خيلي خوب بود، بعد از اين كه آمديم، در فاصله بين كلاس ها، مرتب تريبون آزاد و تجمع داشتيم. بعد از اينكه دانشگاه خلوت شد، باز [تعداد] نيروهای حراست زياد شد.
دو ماشين پليس كنار در ايستاده بود، ولي گفتيم كه به تحصن خود ادامه می دهيم و تنها راهی كه وجود دارد، براي خاتمه تحصن، تعهد كتبی دانشگاه است، مبني بر اينكه محروميت هاي از تحصيل را لغو كند و دانشگاه متعهد شود كه همه به دانشگاه بر می گرديم.
سحر بود، هر چهار نفر خواب بوديم، كه حدود ۲۵ نفر آمدند و خيلي با خشونت ما را از دانشگاه بيرون راندند. من به آنها گفتم كه، اجازه نداريد با دانشجويان اين گونه حرف بزنيد و مأمور حراست شروع كرد به فحاشي كردن و زدن من، به شكلي با سيلي در گوش من زد، كه هنوز نصف صورت من كبود است.
اما با اينكه نزديك سحر بود، كه ما را از دانشگاه بيرون كردند و بعد از آن نيروهاي انتظامي ما را سوار ماشين كردند، اطراف دانشگاه چرخيدند و بعد ما را پياده كردند، ما بعد از يك استراحت چند ساعته، دوباره امروز صبح به دانشگاه برگشتيم.
وقتي برگشتيم، با درب بسته مواجه شديم، از لحظه‌اي كه ما را ديدند، درب دانشگاه را قفل كردند و دانشجوها اجازه رفت و آمد نداشتند. بچه‌ها پيشنهاد شكستن در را دادند. جمعيت حدود ۵۰۰ نفر بود.
واكنش بقيۀ دانشجوها، به تحصن شما، چه بود؟
دانشجويان دانشگاه علامه، باتوجه به اينكه طي دو سال گذشته، شرايط بسيار خفقان آور و بسته اي را تجربه كردند، با ديدن تحصن ما بسيار خوشحال شدند، بسيار حمايت مي كنند و البته براي يك عده از دانشجويان تازه وارد، خيلي عجيب است، كه دانشجو مي تواند اعتراض كند و معترض باشد.
طي سه سال و اندي گذشته كه حجت الاسلام شريعتي، رئيس دانشگاه علامه بوده، شرايط بسيار خفقان آوري براي اين دانشگاه ايجاد كردند از كانون حجاب، كه پيگير گشت ارشاد در دانشگاه است و بستن تشكل هاي دانشجويي و نشريات، كه دانشجوها در جريان نبودند و نمي دانستند، كه قبلا دانشگاه به شكل ديگري اداره می شده. اما در پي اين تحصن، دانشجويان را آگاه كرديم و به آنها گفتيم كه قبل از آقاي شريعتي، دانشگاه به چه صورتي اداره می شد. دانشجويان خيلي با ما همراهي می كنند.
خانم گلرو، فكر مي كنيد، اين تحصن به نتيجه اي هم برسد؟
حقيقتا روز اول، خيلي كمتر احساس می كردم، كه احتمال اين هست كه به نتيجه برسيم. به هرحال من و دوستانم دو سال، در حدود چهار ترم است كه محروم از تحصيل هستيم.
چهار ترم محروم از تحصيل، در آستانه اخراج شدن. اين آخرين كاري است كه می توانيم انجام دهيم، براي اينكه جلوی دانشگاه را بگيريم، كه نتواند ترم ديگری برای ما محروميت از تحصيل صادر كند. اميدوارم دانشگاه نخواهد در آستانه ۱۶شانزده آذر، كه قطعا دانشجويان آرام نخواهند نشست، هزينه بزرگي را متحمل شود.
دانشگاه نمي تواند، با ما برخورد امنيتي كند، زيرا تمام دانشجويان متوجه شدند، كه خواسته ما ۱۰۰ درصد درست است. تنها خواسته ما، فقط و فقط برگشتن به دانشگاه است، چيز ديگري در حاشيه آن نيست و اين خواسته ای نيست كه به خاطر آن نيروهای امنيتی بتوانند وارد كار شوند، تنها مخاطب ما دانشگاه است و تنها خواسته ما برگشت به دانشگاه است.
فكر می كنم، آن قدر اين جريان شفاف باشد كه دانشگاه نتواند بيشتر از اين در مقابل آن مقاومت كند. اگر بيشتر مقاومت كند، كه ما هم همچنان هستيم، ايستاديم و مقاومت می كنيم، در غير اين صورت، اگر تعهد دهد كه ما بهمن ماه به دانشگاه بر می گرديم، اين برخورد تمام می شود و به دانشگاه بر می گرديم و درس می خوانیم.
