دانشجويان زندانی و بيم از افزايش فشارها

مرگ مشکوک اکبر محمدی در زندان اوين

در مرداد ماه سال ۸۵، اکبر محمدی، فعال دانشجويی که به همراه برادرش در اعتراضات دانشجويی تير ماه ۱۳۷۸ دستگير شده و در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شده بود، در پی چند روز اعتصاب غذای خشک، در زندان اوين درگذشت. حکم اعدام اکبر محمدی پس از مدتی به ۱۵ سال حبس، تقليل يافته بود.

سهراب سليمانی، مدير کل زندان های استان تهران پس از مرگ اين دانشجو گفت که اکبر محمدی در بهداری زندان اوين بستری و وضعيت جسمانی او خوب بوده است ما به درخواست خود وی و تشخيص پزشک بهداری، به بند زندان منتقل شده بود.

به گفته سهراب سليمانی، اکبر محمدی پس از انتقال به بند، به گفته هم بندی هايش به حمام رفته و در آنجا وضعيت جسمی وی با مشکل مواجه شده اما در راه انتقال به بهداری فوت کرده است.

در همين حال جمال کريمی راد، سخنگوی وقت قوه قضاييه علت فوت اکبر محمدی را نامشخص و در حال بررسی اعلام کرد. هنوز توضيح مشخصی درباره مرگ وی از سوی مسوولان جمهوری اسلامی داده نشده است.

در همين حال سازمان ديده بان حقوق بشر و ديگر سازمان ها و نهادهای بين المللی مدافع حقوق بشری خواستارتحقيقات مستقل برای پيداکردن علل مرگ اکبر محمدی شدند.

خليل بهراميان، حقوقدان و وکيل اکبرمحمدی در آن زمان گفت که پس از آگاهی از تصميم موکلش برای اعتصاب غذا و برای منصرف کردن وی از اين تصميم به زندان مراجعه کرده اما مقامات به وی اجازه ملاقات نداده بودند.

پيراهن خونين

احمد باطبی، ديگر دانشجوی زندانی که او هم در اعتراضات دانشجويی تير ماه ۱۳۷۸ دستگير و ابتدا به اعدام محکوم شده بود، در سالی که گذشت، با مشکلات جسمی فراوانی رو به رو شد تا جايی که در اواسط بهمن ماه ۸۵ اعلام شد دچار سکته مغزی شده است.

خليل بهراميان، وکيل مدافع احمد باطبی ضمن تکذيب خبر سکته مغزی احمد باطبی گفت موکلش دچار تشنج شده و به بيمارستان منتقل شده است.

او در ادامه در گفت و گو با راديو فردا افزود:« پزشکان بيمارستان شهدا اعلام کرده بودند چون مامورين بالای سر احمد باطبی حضور داشتند و آنها آزادی عمل برای معالجه نداشتند، خواستار اين شدند که ماموران بيمارستان را ترک کنند. احمد باطبی پس از آن به بيمارستان امام خمينی و بعد به بهداری زندان منتقل شد.»

با اين حال، خليل بهراميان می گويد چون احمد باطبی بيش از ۶ سال است در زندان اوين به سر می برد، وضعيت نرمالی ندارد.

وی می افزايد:« هر زندانی به مدت طولانی در زندان باشد، بويژه اگر جوان باشد و آينده زندگی خود را تباه شده ببيند، دچار وضعيت عصبی خواهد شد. زندگی خانوادگی باطبی به دليل زندانی شدن به مدت طولانی، در وضعيت از هم پاشيدگی قرار گرفته است.»

احمد باطبی روزهای پايانی سال ۱۳۸۵برای مرخصی از زندان بيرون آمد.

وی ابتدا به اعدام محکوم شد و پس از آن اين حکم با دو درجه تخفيف به ۱۵ سال زندان، ۱۰ سال حبس و ۵ سال حبس تعزيری تبديل شد. وی تا کنون بيش از ۶ سال را در زندان گذرانده است.

نگرانی از اعمال فشار بر دانشجويان

فعالان حقوق بشر در ماه های اخير، نسبت به آنچه « سرکوب دانشجويان» خوانده اند، بارها ابراز نگرانی کرده اند.

بنا بر گزارش فعالان ايرانی دفاع از حقوق بشردر اروپا و آمريکا، نيروهای انتظامی، وزارت اطلاعات، کميته های انضباطی، هيئت نظارت بر نشريات دانشجويی، هيئت نظارت بر تشکل های دانشجويی، هيئت نظارت بر دانشگاه ها و بسيج دانشجويی، بيشترين نقش را در آنچه سرکوب دانشجويان توصيف شده، بر عهده داشته اند.