سازمان «ایکاوی» یا «ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران»، یک ان جی او یا نهادی غیردولتی تازه تاسیس است که روز شنبه ششم نوامبر کنفرانسی با همکاری سازمان عفو بین الملل در دانشگاه لندن برگزار کرد. در این مراسم، مهر انگیز کار، رامین جهانبگلو، رضوان مقدم، دروری دایک (از سازمان عفو بین الملل) و دیگران صحبت کردند.
جستاری در خشونت گرایی و راهبردهای خشونت زدایی در ایران، عنوان اولین کنفرانسی بود که سازمان غیردولتی ایکاوی در دانشکده مطالعات شرقی دانشگاه لندن موسوم به سوآس برگزار کرد.
رادیو فردا در این زمینه با روحی شفیعی، یکی از مدیران «ایکاوی» و لیلا معینی، از جوانان داوطلب آن گفت وگو کرده است.
روحی شفیعی، نویسنده کتاب های «بوی خوش زعفران»، «قلب های انار» و مقالات و ترجمه های دیگر از بنیان گذاران «ایکاوی» است. او ابتدا در مورد اهداف «ایکاوی» می گوید: « ما ایکاوی را زمانی تاسیس کردیم که مسایل خشونت آمیز در ایران دراوج بود. وقایعی که بعد از انتخابات رخ داد ما را به فکر واداشت اقدام به تاسیس نهادی کنیم که به طور مشخص به مسئله خشونت در ایران می پردازد.»
ائتلاف شما یک ائتلاف بین المللی است. آیا به مسئله خشونت در کشورهای دیگر نیز می پردازید یا فقط به مسایل ایران؟
ما فقط به مسایل ایران و منطقه خاورمیانه می پردازیم، اما از تجربیات کشورهای دیگر هم استفاده می کنیم و از تجربیات و نوشته های افراد کارآزموده ای که در رشته های مربوط به خشونت در کشورهای دیگر کار کرده اند.
اگر گردهمایی و کنفرانسی برگزار شود و اقدامی به وجود آید که لازم باشد به طور بین المللی ما هم در آن شرکت کنیم، این کار را انجام می دهیم.
گویا یکی از اقدامات شما اعتراض به عضویت ایران و عربستان سعودی در هیئت اجرایی نهاد تازه تاسیس زنان در سازمان ملل است؟
بله، در حال حاضر سازمان ملل تمام سازمان ها و نهادهای زنان را تحت پوشش یک نهاد درآورده که بسیار عظیم است با بودجه بسیار وسیع. احتمال دارد ایران و کشورهایی مانند عربستان سعودی که حقوق زن در آنها پایمال می شود و زنان مورد تبعیض هستند، بتوانند از مکانیسم های سازمان های ملل استفاده کنند و به عضویت این نهاد جدید درآیند. اعتراض ایکاوی و سایر فعالان زن ایران به عضویت ایران در این نهاد است.
عده ای می توانند بدون این که با دولت ایران و یا عربستان موافق باشند با عضویت این کشورها دراین نهاد مخالفتی نداشته باشند و استدلال کنند چنین مشارکت هایی از سوی دو کشور می تواند به تغییرات مهمی در طرز فکر و عملکرد این دولت ها بینجامد و تعامل می تواند پیامدهای مثبتی داشته باشد. ارزیابی شما چیست؟
من این طور فکر نمی کنم، چون ایران حتی به کمیسیون رفع تبعیض سازمان ملل هم نپیوسته و قطعنامه های مربوط به رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل را امضا نکرده است.
کشوری که حتی این قطعنامه ها را امضا نکرده و قبول ندارد، چگونه می تواند عضو نهادی شود که می خواهد در سطح جهان وضعیت زنان را از نظر توسعه، تبعیض و فقر ارتقا دهد؟ کشوری که خودش نفی کننده برابری زنان و رفع تبعیض است، چگونه می تواند در ارتقای وضعیت زنان در سطح جهانی کمک کند؟
به نظر من این مسئله امکان پذیر نیست مگر این که ایران به تمام کنوانسیون های رفع تبعیض بپیوندد و قبول کند درایران زنان تحت تبعیض هستند و قوانین و کارکردهای ایران برای زنان تبعیض آمیز است، دراین صورت می توان انتظار داشت ایران در سطح جهانی بتواند به این امر کمک کند.
جوانان فعال در ایکاوی
«ایکاوی» از عده ای جوانان علاقمند به فعالیت دراین سازمان غیردولتی دعوت کرده است هر یک گوشه ای از کار را دنبال کنند.
لیلا معینی، یکی از داوطلبان جوان ایکاوی و مسئول وب سایت این نهاد است. او به رادیو فردا می گوید: « وب سایت ایکاوی از قبل طراحی شده و قرار است بخشی به عنوان منابع و مأخذ به آن ضافه شود با هدف بالا بردن سطح آگاهی در مورد ریشه های فرهنگی و تاریخی خشونت درایران و اشکال مختلف خشونت درجامعه.»
وی افزود: «سعی دارم با همکاری سایر فعالانی که درمورد خشونت تحقیق کرده اند، منابع و دست آوردهای موجود را به صورت الکترونیک و یک جا دربخش منابع و مأخذ سایت ایکاوی گردآوری کنم.»
جستاری در خشونت گرایی و راهبردهای خشونت زدایی در ایران، عنوان اولین کنفرانسی بود که سازمان غیردولتی ایکاوی در دانشکده مطالعات شرقی دانشگاه لندن موسوم به سوآس برگزار کرد.
رادیو فردا در این زمینه با روحی شفیعی، یکی از مدیران «ایکاوی» و لیلا معینی، از جوانان داوطلب آن گفت وگو کرده است.
روحی شفیعی، نویسنده کتاب های «بوی خوش زعفران»، «قلب های انار» و مقالات و ترجمه های دیگر از بنیان گذاران «ایکاوی» است. او ابتدا در مورد اهداف «ایکاوی» می گوید: « ما ایکاوی را زمانی تاسیس کردیم که مسایل خشونت آمیز در ایران دراوج بود. وقایعی که بعد از انتخابات رخ داد ما را به فکر واداشت اقدام به تاسیس نهادی کنیم که به طور مشخص به مسئله خشونت در ایران می پردازد.»
ائتلاف شما یک ائتلاف بین المللی است. آیا به مسئله خشونت در کشورهای دیگر نیز می پردازید یا فقط به مسایل ایران؟
ما فقط به مسایل ایران و منطقه خاورمیانه می پردازیم، اما از تجربیات کشورهای دیگر هم استفاده می کنیم و از تجربیات و نوشته های افراد کارآزموده ای که در رشته های مربوط به خشونت در کشورهای دیگر کار کرده اند.
اگر گردهمایی و کنفرانسی برگزار شود و اقدامی به وجود آید که لازم باشد به طور بین المللی ما هم در آن شرکت کنیم، این کار را انجام می دهیم.
گویا یکی از اقدامات شما اعتراض به عضویت ایران و عربستان سعودی در هیئت اجرایی نهاد تازه تاسیس زنان در سازمان ملل است؟
بله، در حال حاضر سازمان ملل تمام سازمان ها و نهادهای زنان را تحت پوشش یک نهاد درآورده که بسیار عظیم است با بودجه بسیار وسیع. احتمال دارد ایران و کشورهایی مانند عربستان سعودی که حقوق زن در آنها پایمال می شود و زنان مورد تبعیض هستند، بتوانند از مکانیسم های سازمان های ملل استفاده کنند و به عضویت این نهاد جدید درآیند. اعتراض ایکاوی و سایر فعالان زن ایران به عضویت ایران در این نهاد است.
عده ای می توانند بدون این که با دولت ایران و یا عربستان موافق باشند با عضویت این کشورها دراین نهاد مخالفتی نداشته باشند و استدلال کنند چنین مشارکت هایی از سوی دو کشور می تواند به تغییرات مهمی در طرز فکر و عملکرد این دولت ها بینجامد و تعامل می تواند پیامدهای مثبتی داشته باشد. ارزیابی شما چیست؟
من این طور فکر نمی کنم، چون ایران حتی به کمیسیون رفع تبعیض سازمان ملل هم نپیوسته و قطعنامه های مربوط به رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل را امضا نکرده است.
کشوری که حتی این قطعنامه ها را امضا نکرده و قبول ندارد، چگونه می تواند عضو نهادی شود که می خواهد در سطح جهان وضعیت زنان را از نظر توسعه، تبعیض و فقر ارتقا دهد؟ کشوری که خودش نفی کننده برابری زنان و رفع تبعیض است، چگونه می تواند در ارتقای وضعیت زنان در سطح جهانی کمک کند؟
به نظر من این مسئله امکان پذیر نیست مگر این که ایران به تمام کنوانسیون های رفع تبعیض بپیوندد و قبول کند درایران زنان تحت تبعیض هستند و قوانین و کارکردهای ایران برای زنان تبعیض آمیز است، دراین صورت می توان انتظار داشت ایران در سطح جهانی بتواند به این امر کمک کند.
جوانان فعال در ایکاوی
«ایکاوی» از عده ای جوانان علاقمند به فعالیت دراین سازمان غیردولتی دعوت کرده است هر یک گوشه ای از کار را دنبال کنند.
لیلا معینی، یکی از داوطلبان جوان ایکاوی و مسئول وب سایت این نهاد است. او به رادیو فردا می گوید: « وب سایت ایکاوی از قبل طراحی شده و قرار است بخشی به عنوان منابع و مأخذ به آن ضافه شود با هدف بالا بردن سطح آگاهی در مورد ریشه های فرهنگی و تاریخی خشونت درایران و اشکال مختلف خشونت درجامعه.»
وی افزود: «سعی دارم با همکاری سایر فعالانی که درمورد خشونت تحقیق کرده اند، منابع و دست آوردهای موجود را به صورت الکترونیک و یک جا دربخش منابع و مأخذ سایت ایکاوی گردآوری کنم.»
