(rm) صدا | [ 3:03 mins ]
يازدهم مارچ سال 2004 ميلادي يکي از غم انگيزترين صفحات تاريخ اسپانيا در مادريد نوشته شد. در اين روز خرابکاراني که گفته مي شود به سازمان القاعده و جنبش جهادي مغرب وابسته اند، با بمبگذاري در پنج قطار شهري که حومه مادريد را به پايتخت مرتبط مي ساخت، جان 191 مسافر بيگناه را گرفتند. بيش از 400 تن ديگر نيز در اين بمبگذاري زخمي شدند. تروريست ها که گروهي از آنها در روزهاي بعد در درگيري با پليس، با انفجار منزلي که در آن پنهان شده بودند دست به خودکشي زدند، در اطلاعيه هاي خود مدعي شدند که در اعتراض به حضور نظامي اسپانيا در عراق دست به اين چنين جنايتي زده اند. 11 مارچ 2004 دقيقا 72 ساعت پيش از باز شدن حوزه هاي انتخاباتي در سراسر اسپانيا براي تجديد پارلمان و انتخاب نخست وزير جديد بود. نظرسنجي هاي پيش از وقوع فاجعه نشان مي داد که پيروزي حزب خلق به رهبري خوزه ماريا آزنار مسلم است. اما تصميم دولت آقاي آزنار در متهم ساختن جدايي طلبان باسک به بمبگذاري در قطارهاي مادريد، همراه با ترس از اينکه اسپانيا به ميدان عرض اندام خرابکاران اسلامي در اروپا تبديل شود، اکثريت مردم را متقاعد ساخت که با راي دادن به حزب سوسياليست قدرت را از دولت حزب خلق سلب کنند.
