گاه دشمنش را «احمق» می‌خواند، گاه رقیبش را «نانجیب» می‌نامد. گاه سیاستمداری را «بی‌حیا» نام می‌نهد، گاه کشوری را «سگ هار و نجس منطقه» لقب می‌دهد. گاه جمله غضب آلودش را با «به درک!» به پایان می‌برد، گاه تاکید می‌کند که فلان کس «غلط می‌کند!»... گاهی هم می‌شود که با یک پوزخند و واژگانی همچون «دولت فزرتی» مایه خنده حضار را فراهم می‌آورد.
وقتی نوبت به انتقاد از منتقدانش می‌رسد یا حمله به پدیده‌ای تحت عنوان «دشمن»، قدرتمندترین فرد حکومت ایران هیچگاه به داشتن زبانی نرم شهره نبوده؛ اما حالا مدتی است استفاده از ادبیات تحقیرآمیز و توهین‌آمیز در اظهارات آیت‌الله علی خامنه‌ای، آهنگ تندتری یافته است.
این واژگان از چه زمانی در ادبیات رهبر جمهوری اسلامی جا باز کرد؟ علت تکرار آن در ماه‌های گذشته چیست؟ آیا او استراتژی خاصی را در استفاده از این لحن دنبال می‌کند؟ و اساسا استفاده از چنین واژگانی تا چه اندازه در ادبیات حکومتی جمهوری اسلامی عمومیت دارد؟
بحث این هفته برنامه «ساعت ششم»، لحن و ادبیات و واژگان رهبر جمهوری اسلامی ایران بود با حضور مخاطبان رادیو فردا و مراد ویسی، همکار رادیو فردا که مطالعات گسترده ای درباره آیت‌الله خامنه‌ای داشته و مستند رادیویی زندگی او را نیز تهیه کرده است.
