دهه‌های متمادی است که انسان برای نبرد با میهمان ناخوانده حمام و آشپزخانه خود، سوسک، از تله‌های حاوی قند گلوکز استفاده می‌کنند. این روش مدتی به خوبی عمل می‌کرد تا اینکه سوسک‌ها رژیم غذایی خود را تغییر دادند.
به گزارش روزنامه بریتانیایی «دیلی مِیل»، اواخر دهه ۸۰ میلادی بود که یک آزمایش خانگی در آشپزخانه آپارتمانی در ایالت فلوریدای آمریکا نشان داد که سوسک‌ها علاقه به طعمه‌های شیرین را از دست داده‌اند و جمعیتشان به سرعت رو به افزایش است.
پژوهشگران که در برابر این نوع از تکامل سوسک‌ها شگفت‌زده شده بودند، در آزمایش‌های خود به این نتیجه رسیدند که بسیاری از انوع سوسک دیگر رغبتی به غذاهای شیرین از خود نشان نمی‌دهند و ترکیب قندی شیره ذرت را نمی‌پسندند.
این روند که به عنوان فرایندی دفاعی در سوسک‌ها رخ داده است، در کمتر از پنج سال کار را به جایی رساند که روش ریشه‌کن کردن سوسک‌ها از طریق طعمه‌گذاری مواد قندی کارایی خود را از دست داد.
ژولز سیلورمن، حشره‌شناس از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی که بی‌میلی سوسک‌ها به ترکیبات گروکز‌دار را کشف کرده است، می‌گوید: «میزان هماهنگی سوسک‌ها با محیط زیست به شدت بالاست و به همین دلیل در نبرد برای بقا شانه به شانه ما انسان‌ها پیش رفته‌اند.»
یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که روند تکاملی، سوسک را به چنان درجه‌ای از مقاومت رسانده که گاهی به شوخی گفته می‌شود که در صورت بروز یک جنگ هسته‌ای نیز این حشرات به حیات خود بر روی کره زمین ادامه خواهند داد.
به ظاهر کلید این قدرت کم نظیر سوسک‌های تکامل یافته، وجود نورون‌هایی خاص است که پیغام‌های هشدار دهنده‌ای را درباره غذا، به مغز ارسال می‌کنند.
در سوسک‌های معمولی که هنوز تحت تأثیر این تکامل قرار نگرفته‌اند، قند گلوکز، نورون‌های مغز را تحریک کرده و به مغز حشره پیغام شیرین بودن را ارسال می‌کنند. این در حالی است که در سوسک‌های جهش یافته ژنتیکی، گلوکز موجب می‌شود نورون‌های مسؤول طعم بد فعال شوند تا سوسک به سمت طعمه نرود و زنده بماند.
این تحقیق تا کنون بر روی سوسک‌های ریز موسوم به سوسک آلمانی انجام شده و هنوز بر روی گونه‌های بزرگ سوسک، موسوم به سوسک آمریکایی یا سوسک آشپزخانه و حمام، صورت نگرفته است.
به گزارش روزنامه بریتانیایی «دیلی مِیل»، اواخر دهه ۸۰ میلادی بود که یک آزمایش خانگی در آشپزخانه آپارتمانی در ایالت فلوریدای آمریکا نشان داد که سوسک‌ها علاقه به طعمه‌های شیرین را از دست داده‌اند و جمعیتشان به سرعت رو به افزایش است.
پژوهشگران که در برابر این نوع از تکامل سوسک‌ها شگفت‌زده شده بودند، در آزمایش‌های خود به این نتیجه رسیدند که بسیاری از انوع سوسک دیگر رغبتی به غذاهای شیرین از خود نشان نمی‌دهند و ترکیب قندی شیره ذرت را نمی‌پسندند.
این روند که به عنوان فرایندی دفاعی در سوسک‌ها رخ داده است، در کمتر از پنج سال کار را به جایی رساند که روش ریشه‌کن کردن سوسک‌ها از طریق طعمه‌گذاری مواد قندی کارایی خود را از دست داد.
ژولز سیلورمن، حشره‌شناس از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی که بی‌میلی سوسک‌ها به ترکیبات گروکز‌دار را کشف کرده است، می‌گوید: «میزان هماهنگی سوسک‌ها با محیط زیست به شدت بالاست و به همین دلیل در نبرد برای بقا شانه به شانه ما انسان‌ها پیش رفته‌اند.»
یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که روند تکاملی، سوسک را به چنان درجه‌ای از مقاومت رسانده که گاهی به شوخی گفته می‌شود که در صورت بروز یک جنگ هسته‌ای نیز این حشرات به حیات خود بر روی کره زمین ادامه خواهند داد.
به ظاهر کلید این قدرت کم نظیر سوسک‌های تکامل یافته، وجود نورون‌هایی خاص است که پیغام‌های هشدار دهنده‌ای را درباره غذا، به مغز ارسال می‌کنند.
در سوسک‌های معمولی که هنوز تحت تأثیر این تکامل قرار نگرفته‌اند، قند گلوکز، نورون‌های مغز را تحریک کرده و به مغز حشره پیغام شیرین بودن را ارسال می‌کنند. این در حالی است که در سوسک‌های جهش یافته ژنتیکی، گلوکز موجب می‌شود نورون‌های مسؤول طعم بد فعال شوند تا سوسک به سمت طعمه نرود و زنده بماند.
این تحقیق تا کنون بر روی سوسک‌های ریز موسوم به سوسک آلمانی انجام شده و هنوز بر روی گونه‌های بزرگ سوسک، موسوم به سوسک آمریکایی یا سوسک آشپزخانه و حمام، صورت نگرفته است.
