پروانه وثوق، رییس هیات امنای موسسه خیریه حمایت از کودکان سرطانی «محک» روز یکشنبه ۲۹ اردیبهشت‌ماه در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
پروانه وثوق، با فوق تخصص در خون و آنکولوژی کودکان از ابتدای تاسیس «محک» دواطلبانه به عنوان سرپرست تیم پزشکی این موسسه خیریه که هزاران کودک مبتلا به سرطان را تحت پوشش خود دارد، فعالیت می‌کرد. وی همچنین از موسسان رشته فوق‌تخصص خون و سرطان کودکان و موسس بخش هماتولوژی و آنکولوژی بیمارستان علی‌اصغر تهران بود.
صمد طاهری، عضو هیئت مدیره «محک» در مورد نقش پروانه وثوق در این موسسه خیریه به رادیو فردا گفته است که به خانم وثوق «مادر ترزا» می‌گفتند:
صمد طاهری: این زن آنقدر مهربان، نازنین و فداکار بود که تمام پزشکانی که با ایشان هم دوره بودند بر این موضوع تاکید داشتند.
خانم وثوق در موسسه خیریه محک هم سنگ تمام گذاشت. یکی از دلایل موفقیت محک، وجود افرادی مثل خانم وثوق و سایر همکارانشان بود که از جان و دل مایه می‌گذاشتند. اثر مثبت این فداکاری کاملا در جامعه مشخص است.
خانم وثوق و بقیه پزشکانی که حدود ۱۸ یا ۱۹ نفر از هیات امنای محک هستند، هر کدام به نحوی در پیشبرد اهداف آنجا اثر گذار بودند، اما خانم وثوق با توجه به شهرتی که داشت، فوق تخصص آنکولوژی اطفال داشت و این چند سالی که از خدمات دولتی بازنشسته شده بود، تمام وقت‌اش را در محک صرف می‌کرد.
بنیاد محک اصولا چگونه پا گرفت و توانست ۱۲ سال با کمک‌های مردمی سر پا باشد؟
تاسیس محک به سال ۱۳۶۷ برمی‌گردد. خانم [سعیده] قدس (بنیانگذار محک) کودکی به دنیا آوردند که مبتلا به سرطان شد و مراحل درمان آن کودک خیلی دردناک بود. خانم قدس به صرافت افتاد که یک موسسه‌ای با همراهی و همکاری دوستانی که داشتند برای حمایت از کودکان سرطانی بنیان بگذارند که لااقل افرادی که از شهرستان‌ها برای درمان فرزندشان به تهران می‌آیند و جا و مکانی ندارند، یک محلی داشته باشند .
این تشکیلات در مراحل اولیه برای کمک و راهنمایی برپا شد و در سال ۱۳۷۰ رسما ثبت شد و به تدریج کمک‌ها آنقدر وسعت پیدا کرد که توانستیم یک قطعه زمین در دارآباد بخریم و با کمک خیری که همسرش مبتلا به سرطان شده بود و با رقم سنگینی که ایشان به موسسه هدیه کرد، بنا گذاشته شد.
کمک‌های مردمی آنقدر زیاد است که این امکان را برای محک فراهم آورد که علاوه بر درمان وارد مسائل تحقیق هم بشود. با انستیتو سرطان قراردادی بسته شد و فعالیت‌های ضد سرطان در آنجا متمرکز شد.
وقتی که ما محک را با کمک دوستانی که خانم وثوق هم جزو آنان بود بنا کردیم، از هر صد کودک مبتلا به سرطان، ۸۰ نفرشان فوت می‌کردند. سرطان به خصوص برای کودکان یک بیماری فوق‌العاده سنگین و دردبار است و برای یک دوره درمان سرطان در برخی از انواع سرطان‌ها، ممکن است ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان هزینه نیاز داشته باشد که همه این‌ها را محک می‌پردازد.
حتی ایرانیان ساکن آمریکا، بریتانیا، آلمان و سراسر جهان خیلی علاقمندند به محک کمک کنند. یکی از عوامل و دلایل موفقیت‌اش هم این است که همیشه شفاف عمل کرده است.
آقای طاهری، محک یک بیمارستان فوق تخصصی هم دایر کرده که از شش سال پیش کار خودش را آغاز کرده است.
بله، الان در ساختمان محک از چهار هزارمترمربع زمین، سه‌هزار متر آن تجهیزات درمانی است و پیشرفته‌ترین تجهیزات پزشکی در آنجا فراهم شده است.
حتی چند سال پیش در یک کنگره بین‌المللی سرطان اطفال که در تهران از طرف محک برگزار شد، برخی مهمانان که از آمریکا آمده بودند می‌گفتند که شاید یک بیمارستان تخصصی در آمریکا هم در برخی زمینه ها نتواند به پای محک برسد. پزشکان فوق‌العاده حاذق و به روز در موسسه محک فعالیت می‌کنند.
فقدان پروانه وثوق برای محک به چه معنا خواهد بود؟
نبود دکتر پروانه وثوق برای محک یک ضایعه است و جایش واقعا خالی خواهد بود، ولی اگر یک سازمانی بر پایه اصول و بنیادی بنا گذاشته شده باشد با رفتن هیچ‌کس از بین نمی‌رود و متلاشی نمی‌شود. محک کماکان به فعالیت خود ادامه خواهد داد و شاگردانی که پروانه عزیز پرورش داده است، راه او را ادامه خواهند داد.
پروانه وثوق، با فوق تخصص در خون و آنکولوژی کودکان از ابتدای تاسیس «محک» دواطلبانه به عنوان سرپرست تیم پزشکی این موسسه خیریه که هزاران کودک مبتلا به سرطان را تحت پوشش خود دارد، فعالیت می‌کرد. وی همچنین از موسسان رشته فوق‌تخصص خون و سرطان کودکان و موسس بخش هماتولوژی و آنکولوژی بیمارستان علی‌اصغر تهران بود.
صمد طاهری، عضو هیئت مدیره «محک» در مورد نقش پروانه وثوق در این موسسه خیریه به رادیو فردا گفته است که به خانم وثوق «مادر ترزا» می‌گفتند:
صمد طاهری: این زن آنقدر مهربان، نازنین و فداکار بود که تمام پزشکانی که با ایشان هم دوره بودند بر این موضوع تاکید داشتند.
خانم وثوق در موسسه خیریه محک هم سنگ تمام گذاشت. یکی از دلایل موفقیت محک، وجود افرادی مثل خانم وثوق و سایر همکارانشان بود که از جان و دل مایه می‌گذاشتند. اثر مثبت این فداکاری کاملا در جامعه مشخص است.
خانم وثوق و بقیه پزشکانی که حدود ۱۸ یا ۱۹ نفر از هیات امنای محک هستند، هر کدام به نحوی در پیشبرد اهداف آنجا اثر گذار بودند، اما خانم وثوق با توجه به شهرتی که داشت، فوق تخصص آنکولوژی اطفال داشت و این چند سالی که از خدمات دولتی بازنشسته شده بود، تمام وقت‌اش را در محک صرف می‌کرد.
بنیاد محک اصولا چگونه پا گرفت و توانست ۱۲ سال با کمک‌های مردمی سر پا باشد؟
تاسیس محک به سال ۱۳۶۷ برمی‌گردد. خانم [سعیده] قدس (بنیانگذار محک) کودکی به دنیا آوردند که مبتلا به سرطان شد و مراحل درمان آن کودک خیلی دردناک بود. خانم قدس به صرافت افتاد که یک موسسه‌ای با همراهی و همکاری دوستانی که داشتند برای حمایت از کودکان سرطانی بنیان بگذارند که لااقل افرادی که از شهرستان‌ها برای درمان فرزندشان به تهران می‌آیند و جا و مکانی ندارند، یک محلی داشته باشند .
این تشکیلات در مراحل اولیه برای کمک و راهنمایی برپا شد و در سال ۱۳۷۰ رسما ثبت شد و به تدریج کمک‌ها آنقدر وسعت پیدا کرد که توانستیم یک قطعه زمین در دارآباد بخریم و با کمک خیری که همسرش مبتلا به سرطان شده بود و با رقم سنگینی که ایشان به موسسه هدیه کرد، بنا گذاشته شد.
کمک‌های مردمی آنقدر زیاد است که این امکان را برای محک فراهم آورد که علاوه بر درمان وارد مسائل تحقیق هم بشود. با انستیتو سرطان قراردادی بسته شد و فعالیت‌های ضد سرطان در آنجا متمرکز شد.
وقتی که ما محک را با کمک دوستانی که خانم وثوق هم جزو آنان بود بنا کردیم، از هر صد کودک مبتلا به سرطان، ۸۰ نفرشان فوت می‌کردند. سرطان به خصوص برای کودکان یک بیماری فوق‌العاده سنگین و دردبار است و برای یک دوره درمان سرطان در برخی از انواع سرطان‌ها، ممکن است ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان هزینه نیاز داشته باشد که همه این‌ها را محک می‌پردازد.
حتی ایرانیان ساکن آمریکا، بریتانیا، آلمان و سراسر جهان خیلی علاقمندند به محک کمک کنند. یکی از عوامل و دلایل موفقیت‌اش هم این است که همیشه شفاف عمل کرده است.
آقای طاهری، محک یک بیمارستان فوق تخصصی هم دایر کرده که از شش سال پیش کار خودش را آغاز کرده است.
بله، الان در ساختمان محک از چهار هزارمترمربع زمین، سه‌هزار متر آن تجهیزات درمانی است و پیشرفته‌ترین تجهیزات پزشکی در آنجا فراهم شده است.
حتی چند سال پیش در یک کنگره بین‌المللی سرطان اطفال که در تهران از طرف محک برگزار شد، برخی مهمانان که از آمریکا آمده بودند می‌گفتند که شاید یک بیمارستان تخصصی در آمریکا هم در برخی زمینه ها نتواند به پای محک برسد. پزشکان فوق‌العاده حاذق و به روز در موسسه محک فعالیت می‌کنند.
فقدان پروانه وثوق برای محک به چه معنا خواهد بود؟
نبود دکتر پروانه وثوق برای محک یک ضایعه است و جایش واقعا خالی خواهد بود، ولی اگر یک سازمانی بر پایه اصول و بنیادی بنا گذاشته شده باشد با رفتن هیچ‌کس از بین نمی‌رود و متلاشی نمی‌شود. محک کماکان به فعالیت خود ادامه خواهد داد و شاگردانی که پروانه عزیز پرورش داده است، راه او را ادامه خواهند داد.
