در حالی که نام نامزدهای نوبل ادبیات هرگز اعلام نمی‌شود، عاموس عوز، رمان‌نويس ۶۹ ساله اسرائيلی، طبق برآورد مؤسسه شرط‌بندی لدبروکز، بالاترين بخت را برای بردن معتبرترین جايزه ادبی دنیا دارد.
برنده نهايی جايزه ادبيات نوبل به طور معمول اواخر مهرماه هر سال توسط کميته داوران موسسه نوبل که مرکب از ۱۸ نفر است معرفی می‌شود.
مؤسسه لدبروکز ۱۰ رمان‌نويس که بيشترين بخت برای کسب اين جايزه را دارند به اين ترتيب اعلام کرده است: عاموس عوز از اسرائيل، آسيه جبار از الجزاير، خوان گوی‌ديسولو از اسپانيا، جويس کرول اوُتس، فيليپ راث و تامس پينچن از آمريکا، آدونيس از سوريه، کلوديو ماگريس و آنتونيو تابوکی از ايتاليا، و هاروکی موراکامی از ژاپن.
البته آکادمی سوئد بيش از پنجاه سال است که نام نامزدهای دريافت جايزه را پيش از اعلان رسمی آن علنی نکرده و اعلان اين اسامی صرفاً گمانه‌زنی در مورد برندگان احتمالی است.
کميته جايزه نوبل معمولاً هر سال ۳۵۰ پيشنهاد در مورد نامزدهای جايزه ادبی خود دريافت می‌کند و در ارديبهشت‌ماه فهرستی از ۲۰ فرد واجد شرايط را به هيئت ۱۸ نفره اعضای آکادمی خود تحويل می‌دهد.
به نوشته روزنامه گاردين، چاپ بریتانیا، آکادمی سوئد تاکنون قاعدتاً به يک فهرست نهايی پنج نفره رسيده تا فرد منتخب خود را در اواخر مهرماه اعلام کند.
در ده سال گذشته برندگان جايزه ادبيات نوبل بيشتر اروپايی بوده‌اند: سال گذشته لوکلزیو از فرانسه، پيش از وی دوريس لسينگ از بريتانيا، در سال ۲۰۰۶ اورهان پاموک از ترکيه، پيش از وی هارولد پينتر و و. س. نایپول از بريتانيا، در سال ۲۰۰۳ الفريده يلينِک از اتريش، پيش از او خوزه ساراماگو از پرتقال، ايمره کرتس در سال ۲۰۰۱ از مجارستان، پيشتر ژائو زينگ‌ژيان چینی‌تبار از فرانسه و در سال ۱۹۹۹ گونتر گراس از آلمان برندگان اروپايی جايزه ادبيات نوبل بوده‌اند.
آثار عاموس عوز همچون «هم‌قافیه کردن مرگ و زندگی»، «ناگهان در اعماق جنگل» و «شاید جایی دیگر» تاکنون به بيش از ۴۵ زبان دنيا ترجمه شده و برای او جوایز ادبی فراوانی به ارمغان آورده است. آقای عوز استاد ادبيات دانشگاه بن گوريون در جنوب اسرائيل است.
اين نويسنده چپ اسرائيلی که همواره از منتقدان جدی دولت اسرائیل بوده عضو مؤسس «جنبش برای صلح» و هوادار جدی ايده تأسيس دو کشور همجوار فلسطين و اسرائيل است.
عاموس عوز نزدیک به دو سال پیش در مصاحبه با مجله نيوزويک گفته بود داستان‌های من داستان‌هايی محلی است، «اما آنچه شايد عجيب به نظر برسد آن است که هر چه در مورد محل خودمان، دور و بر خودمان و منطقه خودمان بنويسيم، نوشته‌های ما بيشتر جهانی خواهد شد».
برنده نهايی جايزه ادبيات نوبل به طور معمول اواخر مهرماه هر سال توسط کميته داوران موسسه نوبل که مرکب از ۱۸ نفر است معرفی می‌شود.
مؤسسه لدبروکز ۱۰ رمان‌نويس که بيشترين بخت برای کسب اين جايزه را دارند به اين ترتيب اعلام کرده است: عاموس عوز از اسرائيل، آسيه جبار از الجزاير، خوان گوی‌ديسولو از اسپانيا، جويس کرول اوُتس، فيليپ راث و تامس پينچن از آمريکا، آدونيس از سوريه، کلوديو ماگريس و آنتونيو تابوکی از ايتاليا، و هاروکی موراکامی از ژاپن.
البته آکادمی سوئد بيش از پنجاه سال است که نام نامزدهای دريافت جايزه را پيش از اعلان رسمی آن علنی نکرده و اعلان اين اسامی صرفاً گمانه‌زنی در مورد برندگان احتمالی است.
کميته جايزه نوبل معمولاً هر سال ۳۵۰ پيشنهاد در مورد نامزدهای جايزه ادبی خود دريافت می‌کند و در ارديبهشت‌ماه فهرستی از ۲۰ فرد واجد شرايط را به هيئت ۱۸ نفره اعضای آکادمی خود تحويل می‌دهد.
به نوشته روزنامه گاردين، چاپ بریتانیا، آکادمی سوئد تاکنون قاعدتاً به يک فهرست نهايی پنج نفره رسيده تا فرد منتخب خود را در اواخر مهرماه اعلام کند.
در ده سال گذشته برندگان جايزه ادبيات نوبل بيشتر اروپايی بوده‌اند: سال گذشته لوکلزیو از فرانسه، پيش از وی دوريس لسينگ از بريتانيا، در سال ۲۰۰۶ اورهان پاموک از ترکيه، پيش از وی هارولد پينتر و و. س. نایپول از بريتانيا، در سال ۲۰۰۳ الفريده يلينِک از اتريش، پيش از او خوزه ساراماگو از پرتقال، ايمره کرتس در سال ۲۰۰۱ از مجارستان، پيشتر ژائو زينگ‌ژيان چینی‌تبار از فرانسه و در سال ۱۹۹۹ گونتر گراس از آلمان برندگان اروپايی جايزه ادبيات نوبل بوده‌اند.
آثار عاموس عوز همچون «هم‌قافیه کردن مرگ و زندگی»، «ناگهان در اعماق جنگل» و «شاید جایی دیگر» تاکنون به بيش از ۴۵ زبان دنيا ترجمه شده و برای او جوایز ادبی فراوانی به ارمغان آورده است. آقای عوز استاد ادبيات دانشگاه بن گوريون در جنوب اسرائيل است.
اين نويسنده چپ اسرائيلی که همواره از منتقدان جدی دولت اسرائیل بوده عضو مؤسس «جنبش برای صلح» و هوادار جدی ايده تأسيس دو کشور همجوار فلسطين و اسرائيل است.
عاموس عوز نزدیک به دو سال پیش در مصاحبه با مجله نيوزويک گفته بود داستان‌های من داستان‌هايی محلی است، «اما آنچه شايد عجيب به نظر برسد آن است که هر چه در مورد محل خودمان، دور و بر خودمان و منطقه خودمان بنويسيم، نوشته‌های ما بيشتر جهانی خواهد شد».
