سازمان عفو بین‌الملل روز جمعه، ۱۴ تیر، با انتشار بیانیه‌ای نوشت که درخصوص وضعیت آرش صادقی، دانشجوی زندانی ایرانی، که در اعتصاب غذا به سر می‌برد «نگرانی فزاینده‌ای» وجود دارد.
در این بیانیه که در وب‌سایت عفو بین‌الملل منتشر شده آمده است که آرش صادقی که «بدون تفهیم اتهام» در سلول انفرادی و در اعتصاب غذا به سر می‌برد «در خطر شکنجه و دیگر آزار و اذیت‌ها قرار دارد و ممکن است نیاز به رسیدگی درمانی فوری داشته باشد».
آرش صادقی، عضو ستاد ۸۸ میرحسین موسوی در زمان انتخابات و فعال دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی، درتاریخ ۶ دی ۱۳۸۸ (۲۷ دسامبر ۲۰۰۹) روز عاشورا، بازداشت شد و از آن پس به طور مکرر آزاد و دوباره زندانی شده است.
در نامه روز جمعه سازمان عفو بین‌الملل آمده است که آرش صادقی، ۲۶ ساله، بار آخر در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۲ بازداشت شده و از آن زمان در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری می‌شود.
این نامه می‌افزاید که در تاریخ ۴ آوریل ۲۰۱۰ قاضی پیرعباسی از شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب آرش صادقی را «با اتهامات مبهمی چون اجتماع و تبانی علیه نظام» به ۷۴ ضربه شلاق و شش سال حبس محکوم کرد.
عفو بین‌الملل می‌افزاید که دلیل بازداشت کنونی آرش صادقی هنوز مشخص نیست و دسترسی حقوقی به پرونده او نیز ممکن نیست.
بنا به نامه‌ای که در هفته جاری منتشر شد و به امضای ۲۰۰ نفر از فعالان سیاسی رسیده است، آرش صادقی از اواسط خردادماه، اوایل ماه ژوئن، در اعتراض به بدرفتاری‌هایی که با او در زندان می‌شود در اعتصاب غذا به سر می‌برد.
روز ششم تیرماه سال جاری سه مقام مسئول در پارلمان اروپا با ارسال نامه‌ای به سفیر ایران در بلژیک خواستار خاتمه فوری حبس انفرادی آرش صادقی و «آزادی بی قید و شرط» او شدند.
پیش از این احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، نیز در بخشی از گزارش ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۱ (مهرماه سال ۹۰) خود به مسئله بدرفتاری با آرش صادقی پرداخته بود.
در آن گزارش ذکر شده بود که «آرش صادقی، فعال دانشجویی که محروم از تحصیلات عالی شده است در آوریل ۲۰۱۱ به دنبال اعتصاب غذا به کما فرو رفت. صادقی همچنین بنا بر گزارش‌ها دچار مشکلات فیزیکی به دلیل ضرب و شتم مداوم و شکنجه همچون عفونت ریه و فلج عضو شده است».
آرش صادقی در دورانی که بیرون از زندان بود در گفت‌وگو با وب‌سایت روزآن‌لاین از نحوه بازجویی‌اش سخن گفته و اعلام کرده بود که در دوران بازداشت دو بار کتفش در رفته و دندانش شکسته است. او با این همه اضافه کرده بود که بدترین آزار بدنی برای او کندن موی دست و صورت و سینه‌اش در طول بازجویی بوده است.
در این بیانیه که در وب‌سایت عفو بین‌الملل منتشر شده آمده است که آرش صادقی که «بدون تفهیم اتهام» در سلول انفرادی و در اعتصاب غذا به سر می‌برد «در خطر شکنجه و دیگر آزار و اذیت‌ها قرار دارد و ممکن است نیاز به رسیدگی درمانی فوری داشته باشد».
آرش صادقی، عضو ستاد ۸۸ میرحسین موسوی در زمان انتخابات و فعال دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی، درتاریخ ۶ دی ۱۳۸۸ (۲۷ دسامبر ۲۰۰۹) روز عاشورا، بازداشت شد و از آن پس به طور مکرر آزاد و دوباره زندانی شده است.
در نامه روز جمعه سازمان عفو بین‌الملل آمده است که آرش صادقی، ۲۶ ساله، بار آخر در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۲ بازداشت شده و از آن زمان در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری می‌شود.
این نامه می‌افزاید که در تاریخ ۴ آوریل ۲۰۱۰ قاضی پیرعباسی از شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب آرش صادقی را «با اتهامات مبهمی چون اجتماع و تبانی علیه نظام» به ۷۴ ضربه شلاق و شش سال حبس محکوم کرد.
عفو بین‌الملل می‌افزاید که دلیل بازداشت کنونی آرش صادقی هنوز مشخص نیست و دسترسی حقوقی به پرونده او نیز ممکن نیست.
بنا به نامه‌ای که در هفته جاری منتشر شد و به امضای ۲۰۰ نفر از فعالان سیاسی رسیده است، آرش صادقی از اواسط خردادماه، اوایل ماه ژوئن، در اعتراض به بدرفتاری‌هایی که با او در زندان می‌شود در اعتصاب غذا به سر می‌برد.
روز ششم تیرماه سال جاری سه مقام مسئول در پارلمان اروپا با ارسال نامه‌ای به سفیر ایران در بلژیک خواستار خاتمه فوری حبس انفرادی آرش صادقی و «آزادی بی قید و شرط» او شدند.
پیش از این احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، نیز در بخشی از گزارش ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۱ (مهرماه سال ۹۰) خود به مسئله بدرفتاری با آرش صادقی پرداخته بود.
در آن گزارش ذکر شده بود که «آرش صادقی، فعال دانشجویی که محروم از تحصیلات عالی شده است در آوریل ۲۰۱۱ به دنبال اعتصاب غذا به کما فرو رفت. صادقی همچنین بنا بر گزارش‌ها دچار مشکلات فیزیکی به دلیل ضرب و شتم مداوم و شکنجه همچون عفونت ریه و فلج عضو شده است».
آرش صادقی در دورانی که بیرون از زندان بود در گفت‌وگو با وب‌سایت روزآن‌لاین از نحوه بازجویی‌اش سخن گفته و اعلام کرده بود که در دوران بازداشت دو بار کتفش در رفته و دندانش شکسته است. او با این همه اضافه کرده بود که بدترین آزار بدنی برای او کندن موی دست و صورت و سینه‌اش در طول بازجویی بوده است.
