«سازمان گزارشگران بدون مرز» روز چهارشنبه ۱۱ بهمن فهرست شاخص سالانه آزادی مطبوعات در جهان برای سال ۲۰۱۳ را منتشر کرد که در آن رتبه‌های آزادی مطبوعات در ۱۷۹ کشور جهان دیده می‌شود.
در این فهرست، ایران از نظر آزادی مطبوعات در میان تعداد کشورهای یادشده در رتبه ۱۷۴ام قرار گرفته‌است. برپایه اطلاعات این جدول، تنها پنج کشور سومالی، سوریه، ترکمنستان، کره شمالی و اریتره در زمینه آزادی مطبوعات جایگاه بدتری نسبت به ایران دارند.
در گزارشی که «سازمان گزارشگران بدون مرز» به پیوست این فهرست منتشر کرده آمده‌است که ایران ازجمله ۱۰ کشور قعر این فهرست است که «کمترین احترام را برای آزادی رسانه‌ای» دارند.
این گزارش می‌افزاید که «حکومت ایران علاوه بر این، به زندانی کردن روزنامه‌نگاران و وب‌نویسان بسنده نکرده و حتی اقدام به آزار بستگان روزنامه‌نگاران می‌کند که این شامل بستگان روزنامه‌نگاران خارج از کشور نیز می‌شود.»
در صدر فهرست و در بالاترین رتبه آزادی مطبوعات، کشور فنلاند قرار دارد و پس از آن به ترتیب هلند، نروژ، و لوکزامبورگ جای گرفته‌اند.
در این فهرست آلمان در رتبه ۱۷، کانادا ۲۰، بریتانیا ۲۹، و ایالات متحده آمریکا در رتبه سی و دوم قرار دارد.
در سطحی پایین‌تر، اسرائیل در رتبه ۱۱۲، افغانستان ۱۲۸، ترکیه ۱۵۴، و جمهوری آذربایجان در جایگاه ۱۵۶ام جای گرفته‌اند.
دو مورد از بزرگ‌ترین جهش‌ها در بهبود وضعیت آزادی مطبوعات نسبت سال گذشته مربوط به میانمار با ۱۸ رتبه صعود و افغانستان با ۲۲ رتبه صعود است.
در این گزارش آمده است که اصلاحات انجام شده در برمه (میانمار) و این حقیقت که در سال جاری افغانستان هیچ روزنامه‌نگار زندانی ندارد دلایل این بهبود رتبه هستند.
در بخش دیگر این گزارش آمده‌است که ترکیه بار دیگر تنزل رتبه داشته‌است (۶ رتبه در سال جاری) و این کشور در حال حاضر «بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران است، به‌ویژه آن دسته از روزنامه‌نگاران که نظراتی انتقادی نسبت به برخورد مقامات با مسئله کردها داشته‌اند.»
ایران سال گذشته در فهرست آزادی مطبوعاتی سازمان گزارشگران بدون مرز که مربوط به سال ۲۰۱۱ و آغاز ۲۰۱۲ بود در میان ۱۷۹ کشور جهان در رتبه ۱۷۵ام قرار داشت.
در گزارش همراه فهرست سال پیش آمده‌بود: «در ایران که در رتبه ۱۷۵ام قرار دارد، سال‌هاست که تعقیب و تحقیر روزنامه‌نگاران جزئی از فرهنگ رسمی سیاسی شده است. رژیم در این کشور از طریق آزار و اذیت رسانه‌ها زنده است.»
در این فهرست، ایران از نظر آزادی مطبوعات در میان تعداد کشورهای یادشده در رتبه ۱۷۴ام قرار گرفته‌است. برپایه اطلاعات این جدول، تنها پنج کشور سومالی، سوریه، ترکمنستان، کره شمالی و اریتره در زمینه آزادی مطبوعات جایگاه بدتری نسبت به ایران دارند.
در گزارشی که «سازمان گزارشگران بدون مرز» به پیوست این فهرست منتشر کرده آمده‌است که ایران ازجمله ۱۰ کشور قعر این فهرست است که «کمترین احترام را برای آزادی رسانه‌ای» دارند.
ایران از نظر آزادی مطبوعات در میان تعداد کشورهای یادشده در رتبه ۱۷۴ام قرار گرفته‌است. برپایه اطلاعات این جدول، تنها پنج کشور سومالی، سوریه، ترکمنستان، کره شمالی و اریتره در زمینه آزادی مطبوعات جایگاه بدتری نسبت به ایران دارند.
این گزارش می‌افزاید که «حکومت ایران علاوه بر این، به زندانی کردن روزنامه‌نگاران و وب‌نویسان بسنده نکرده و حتی اقدام به آزار بستگان روزنامه‌نگاران می‌کند که این شامل بستگان روزنامه‌نگاران خارج از کشور نیز می‌شود.»
در صدر فهرست و در بالاترین رتبه آزادی مطبوعات، کشور فنلاند قرار دارد و پس از آن به ترتیب هلند، نروژ، و لوکزامبورگ جای گرفته‌اند.
در این فهرست آلمان در رتبه ۱۷، کانادا ۲۰، بریتانیا ۲۹، و ایالات متحده آمریکا در رتبه سی و دوم قرار دارد.
در سطحی پایین‌تر، اسرائیل در رتبه ۱۱۲، افغانستان ۱۲۸، ترکیه ۱۵۴، و جمهوری آذربایجان در جایگاه ۱۵۶ام جای گرفته‌اند.
دو مورد از بزرگ‌ترین جهش‌ها در بهبود وضعیت آزادی مطبوعات نسبت سال گذشته مربوط به میانمار با ۱۸ رتبه صعود و افغانستان با ۲۲ رتبه صعود است.
در این گزارش آمده است که اصلاحات انجام شده در برمه (میانمار) و این حقیقت که در سال جاری افغانستان هیچ روزنامه‌نگار زندانی ندارد دلایل این بهبود رتبه هستند.
در بخش دیگر این گزارش آمده‌است که ترکیه بار دیگر تنزل رتبه داشته‌است (۶ رتبه در سال جاری) و این کشور در حال حاضر «بزرگ‌ترین زندان روزنامه‌نگاران است، به‌ویژه آن دسته از روزنامه‌نگاران که نظراتی انتقادی نسبت به برخورد مقامات با مسئله کردها داشته‌اند.»
ایران سال گذشته در فهرست آزادی مطبوعاتی سازمان گزارشگران بدون مرز که مربوط به سال ۲۰۱۱ و آغاز ۲۰۱۲ بود در میان ۱۷۹ کشور جهان در رتبه ۱۷۵ام قرار داشت.
در گزارش همراه فهرست سال پیش آمده‌بود: «در ایران که در رتبه ۱۷۵ام قرار دارد، سال‌هاست که تعقیب و تحقیر روزنامه‌نگاران جزئی از فرهنگ رسمی سیاسی شده است. رژیم در این کشور از طریق آزار و اذیت رسانه‌ها زنده است.»
