شصت و پنجمین دوره جشنواره فیلم کن چهارشنبه شب، ۲۷ اردیبهشت، با نمایش فیلم قلمرو مهتاب، تازه‌ترین ساخته وس اندرسون آمریکایی، رسماً افتتاح شد، در حالی که تنها نماینده ایرانی جشنواره، عباس کیارستمی است که با فیلمی که در ژاپن ساخته در بخش مسابقه شرکت دارد.
جشنواره بدون زنان
در میان بیست و دو فیلم پذیرفته شده در بخش مسابقه این دوره از جشنواره کن در فرانسه هیچ فیلمساز زنی سهم ندارد و در واقع این مردان هستند که امسال در کن حکمرانی می‌کنند و برای نخل طلایی‌ای می‌جنگند که تنها یک بار نصیب یک زن شده است، نصیب جین کمپیون برای فیلم پیانو.
همین امر اعتراض گروه‌هایی را برانگیخته که در برنامه‌ها و نامه‌هایی گلایه‌آمیز از عدم حضور چشمگیر زنان در این جشنواره انتقاد کرده‌اند. برخی حتی به پوستر جشنواره که عکسی است از مریلین مونرو اعتراض داشته‌اند و از این که از مونرو به عنوان نمادی جنسی برای پوستر این دوره از جشنواره استفاده شده، اعلام نارضایتی کرده‌اند.
ناگفته نماند که این دوره از جشنواره فیلم کن همزمان است با پنجاهمین سالگرد مرگ مریلین مونرو، اسطوره هالیوود، که در سال ۱۹۶۲ در تنهایی و بر اثر مصرف بی‌رویه دارو جان باخت.
اما جشنواره کن فارغ از این اعتراض‌ها به کار خودش ادامه می‌دهد و تی‌یری فرمو، مسئول اجرایی جشنواره، در جواب این اعتراض‌ها می‌گوید که به هیچ وجه حاضر نیست فیلمی از یک فیلمساز زن را تنها به این دلیل که زن آن را ساخته در بین فیلم‌های بخش مسابقه بپذیرد و نیازی نمی‌بیند که حتماً فیلمساز زنی در بخش مسابقه حضور داشته باشد.
با این حال سیستم پذیرش فیلم‌ها در بخش مسابقه کن همواره حرف و حدیث‌های زیادی را به همراه داشته و برخی معتقدند این تنها آقای فرمو است که فیلم‌ها را برمی گزیند و گزینش‌های او گاه سلیقه‌ای و شخصی قلمداد شده و اصولاً شیوه انتخاب فیلم‌ها بر اساس تکیه بر یک شخص مورد انتقاد فراوان قرار گرفته است.
فیلم افتتاحیه: دنیای کودکانه و جهان بزرگسال
قلمرو مهتاب فیلم ساده‌ای است که می‌خواهد انبوه ستارگانش را در حاشیه داستانی کودکانه قرار دهد که در آن فانتزی و تخیل حرف اول را نمی‌زند و بیشتر – برخلاف ظاهر فیلم – با فیلم جدی‌ای روبه‌رو هستیم که می‌خواهد درباره مفهوم ازخودبیگانگی باشد.
دست‌اندرکاران فیلم افتتاحیه جشنواره، قلمرو مهتاب
قهرمان‌های فیلم نه ستارگان آن، بلکه دختر و پسری دوازده ساله هستند که در جزیره‌ای در سال ۱۹۶۴ هر یک مشکلات خانوادگی خاص خود را دارند و آشنایی آنها به هنگام اجرای نمایشی درباره کشتی نوح، آن دو را به هم نزدیک می‌کند تا این که به شکلی دست به شورش می‌زنند و با هم می‌گریزند.
در انتظار نخل طلا
عباس کیارستمی، تنها ایرانی برنده نخل طلای جشنواره کن، امسال با فیلم مثل یک عاشق که در ژاپن ساخته به رقابت با فیلمسازان کارکشته‌ای چون میشائیل هانکه (عشق)، آلن رنه (تو هنوز هیچی ندیدی)، کن لوچ (سهم فرشتگان)، والتر سالس (در جاده)، لئو کاراکس (موتورهای مقدس) و دیوید کراننبرگ (جهان‌شهر) خواهد پرداخت.
رئیس هیئت داوران بخش مسابقه جشنواره کن امسال نانی مورتی، فیلمساز ایتالیایی، است که سال قبل با فیلم «ما یک پاپ داریم» در بخش مسابقه این جشنواره کن شرکت داشت.
در کنار او ژان پل گوتیه، طراح فرانسوی لباس، دایان کروگر، بازیگر آلمانی، یوئن مک‌گرگور، بازیگر بریتانیایی، آندریا آرنولد، کارگردان بریتانیایی، الکساندر پین، کارگردان و تهیه‌کننده آمریکایی، هیام عباس، بازیگر و کارگردان فلسطینی، امانوئل دوو، بازیگر فرانسوی، و رائول پک، کارگردان و تهیه‌کننده از هائیتی، داوری جشنواره امسال را بر عهده دارند.
اعضای هیئت داوران روز چهارشنبه بعدازظهر پیش از مراسم افتتاحیه، در جلسه مطبوعاتی حاضر شدند و به سوالات خبرنگاران پاسخ گفتند.
هیئت داوران هرگونه تصمیم‌گیری از پیش تعیین شده را رد کرد و پیش‌بینی‌های برخی مطبوعات برای توجه بیشتر به تعدادی از فیلم‌ها را نادرست خواند. برخی از اعضای هیئت داوران خود را هواخواه برخی از فیلمسازان شناخته شده بخش مسابقه خواندند، اما تاکید کردند که بر اساس فیلم‌ها قضاوت خواهند کرد، نه افراد.
از ژان پل گوتیه، طراح لباس مشهور فرانسوی، هم چند سوال شده که غالب آنها- شاید به طعنه- مبنای قضاوت او را لباس در فیلم‌ها دانستند، اما گوتیه گفت سینما را می‌شناسد و فیلم‌های کلاسیک خیلی زیادی دیده و عاشق فیلمسازانی چون میکل آنجلو آنتونیونی است.
