ائتلاف وسیعی از گروه‌های کنشگر اینترنتی، شرکت‌ها و رسانه‌های اینترنتی اعلام کرده‌اند که روز یازدهم فوریه، ۲۲ بهمن‌ماه، را به عنوان روز جهانی مبارزه با نظام جاسوسی جمعی آژانس امنیت ملی آمریکا برگزیده‌اند. یازدهم فوریه که «روزی که ما به جنگ برمی‌خیزیم» نام‌گذاری شده، سالمرگ آرون سوآرتز، نابغه جوان اینترنت، است.
بر اساس بیانیه‌ای که بر روی سایت «روزی که ما به جنگ برمی‌خیزیم» منتشر شده، برنامه جهانی فوق به افتخار و برای یادبود پیروزی سوآرتز علیه طرح قانونی «توقف سرقت اینترنتی» در کنگره ایالات متحده آمریکا اجرا می‌شود.
از میان سازمان‌های بین‌المللی که از نام‌گذاری این روز حمایت کرده‌اند می‌توان به سازمان عفو بین‌الملل، اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا، بنیاد جبهه الکترونیک، نبرد برای آینده، موزیلا و ردیت اشاره کرد.
آرون سوآرتز در تاریخ یازدهم ژانویه ۲۰۱۳ (۲۲ دی‌ماه ۱۳۹۱) خودکشی کرد. او انسانی با هوش بالا و ذهنی به شدت کنجکاو بود که هر دو را در راه فناوری، پژوهش، هنر، نگارش و ... به کار گرفت.
در سال‌های واپسین زندگی سوآرتز، او اغلب اوقات خود را صرف مبارزات سیاسی در حمایت از آزادی‌های مدنی، دموکراسی و عدالت اقتصادی می‌کرد.
سوآرتز تا زمان مرگ نابه‌هنگام، و البته خودخواسته‌اش، جنبش مبارزه یاد شده را هدایت کرد و در ژانویه سال ۲۰۱۲ بود که اقدام او به نتیجه رسید و طرح قانونی توقف سرقت اینترنتی در کنگره ایالات متحده آمریکا شکست خورد.
در ایران نیز روند جاسوسی اینترنتی که عموما «شنود» خوانده می‌شود چیز تازه‌ای نیست و از زمانی که اینترنت در خانه‌های مردم ایران جایی پیدا کرده همواره وجود داشته است. به بیان دیگر، در میان ایرانیان این نکته‌ای پذیرفته شده است که حکومت جمهوری اسلامی «از هر راهی که بتواند برای کنترل ارتباطات مردم استفاده خواهد کرد».
این روند به‌ویژه در دوره‌هایی چون ماه‌های پس از انتخابات بحث‌انگیز سال ۱۳۸۸ که به ظهور جنبش سبز انجامید بیشتر خود را به رخ می‌کشد.
در صورت تصویب طرح توقف سرقت اینترنتی در کنگره آمریکا، شالوده اینترنت - به معنایی که امروز آن را می‌شناسیم - از بین می‌رفت و دسترسی به سایت‌هایی که محتوای تولید شده توسط کاربران را منتشر می‌کردند قطع می‌شد، یعنی مؤلفه اصلی هویت اینترنت به معنای امروزین آن از بین می‌رفت.
دیوید سیگال، مدیر اجرایی شرکت «دیمند پروگرس»، که سوآرتز یکی از مؤسسان آن بود، در این باره گفت: «امروز بزرگ‌ترین تهدید علیه اینترنت آزاد، و فراتر از آن علیه جامعه آزاد، نظام جاسوسی فله‌ای آژانس امنیت ملی است. اگر آرون زنده بود قطعاً در خط مقدم مبارزه علیه این نظام جاسوسی می‌ایستاد و با چنین برنامه‌هایی مبارزه می‌کرد، برنامه‌هایی که در پی تضعیف توانایی ما در ارتباط با یکدیگر به عنوان انسان‌هایی آزاد هستند.»
قرار است به مناسبت «روزی که ما به جنگ برمی‌خیزیم»، کنشگران و ائتلاف گروه‌های شرکت‌کننده از طریق تلفن و ای‌میل با قانون‌گذاران تماس بگیرند. همزمان دارندگان سایت‌های اینترنتی با نصب بنرهای تبلیغاتی در سایت‌های خود پیام‌هایی را منتشر خواهند کرد که کاربران را دعوت می‌کنند علیه جاسوسی بایستند. کارکنان شرکت‌های فعال در زمینه فناوری نیز از سازمان‌های خود خواهند خواست رویه مشابهی را - در مبارزه با جاسوسی جمعی - در پیش گیرند. از کاربران شخصی هم خواسته شده که با تغییر عکس صفحه خود در شبکه‌های اجتماعی و طراحی «میم»های اینترنتی، خواسته خود را اعلام کنند.
بر اساس بیانیه‌ای که بر روی سایت «روزی که ما به جنگ برمی‌خیزیم» منتشر شده، برنامه جهانی فوق به افتخار و برای یادبود پیروزی سوآرتز علیه طرح قانونی «توقف سرقت اینترنتی» در کنگره ایالات متحده آمریکا اجرا می‌شود.
از میان سازمان‌های بین‌المللی که از نام‌گذاری این روز حمایت کرده‌اند می‌توان به سازمان عفو بین‌الملل، اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا، بنیاد جبهه الکترونیک، نبرد برای آینده، موزیلا و ردیت اشاره کرد.
آرون سوآرتز در تاریخ یازدهم ژانویه ۲۰۱۳ (۲۲ دی‌ماه ۱۳۹۱) خودکشی کرد. او انسانی با هوش بالا و ذهنی به شدت کنجکاو بود که هر دو را در راه فناوری، پژوهش، هنر، نگارش و ... به کار گرفت.
در سال‌های واپسین زندگی سوآرتز، او اغلب اوقات خود را صرف مبارزات سیاسی در حمایت از آزادی‌های مدنی، دموکراسی و عدالت اقتصادی می‌کرد.
سوآرتز تا زمان مرگ نابه‌هنگام، و البته خودخواسته‌اش، جنبش مبارزه یاد شده را هدایت کرد و در ژانویه سال ۲۰۱۲ بود که اقدام او به نتیجه رسید و طرح قانونی توقف سرقت اینترنتی در کنگره ایالات متحده آمریکا شکست خورد.
در ایران نیز روند جاسوسی اینترنتی که عموما «شنود» خوانده می‌شود چیز تازه‌ای نیست و از زمانی که اینترنت در خانه‌های مردم ایران جایی پیدا کرده همواره وجود داشته است. به بیان دیگر، در میان ایرانیان این نکته‌ای پذیرفته شده است که حکومت جمهوری اسلامی «از هر راهی که بتواند برای کنترل ارتباطات مردم استفاده خواهد کرد».
این روند به‌ویژه در دوره‌هایی چون ماه‌های پس از انتخابات بحث‌انگیز سال ۱۳۸۸ که به ظهور جنبش سبز انجامید بیشتر خود را به رخ می‌کشد.
در صورت تصویب طرح توقف سرقت اینترنتی در کنگره آمریکا، شالوده اینترنت - به معنایی که امروز آن را می‌شناسیم - از بین می‌رفت و دسترسی به سایت‌هایی که محتوای تولید شده توسط کاربران را منتشر می‌کردند قطع می‌شد، یعنی مؤلفه اصلی هویت اینترنت به معنای امروزین آن از بین می‌رفت.
دیوید سیگال، مدیر اجرایی شرکت «دیمند پروگرس»، که سوآرتز یکی از مؤسسان آن بود، در این باره گفت: «امروز بزرگ‌ترین تهدید علیه اینترنت آزاد، و فراتر از آن علیه جامعه آزاد، نظام جاسوسی فله‌ای آژانس امنیت ملی است. اگر آرون زنده بود قطعاً در خط مقدم مبارزه علیه این نظام جاسوسی می‌ایستاد و با چنین برنامه‌هایی مبارزه می‌کرد، برنامه‌هایی که در پی تضعیف توانایی ما در ارتباط با یکدیگر به عنوان انسان‌هایی آزاد هستند.»
قرار است به مناسبت «روزی که ما به جنگ برمی‌خیزیم»، کنشگران و ائتلاف گروه‌های شرکت‌کننده از طریق تلفن و ای‌میل با قانون‌گذاران تماس بگیرند. همزمان دارندگان سایت‌های اینترنتی با نصب بنرهای تبلیغاتی در سایت‌های خود پیام‌هایی را منتشر خواهند کرد که کاربران را دعوت می‌کنند علیه جاسوسی بایستند. کارکنان شرکت‌های فعال در زمینه فناوری نیز از سازمان‌های خود خواهند خواست رویه مشابهی را - در مبارزه با جاسوسی جمعی - در پیش گیرند. از کاربران شخصی هم خواسته شده که با تغییر عکس صفحه خود در شبکه‌های اجتماعی و طراحی «میم»های اینترنتی، خواسته خود را اعلام کنند.
