مسئول پارک ملی بختگان در استان فارس خبر داد که پس از خشک شدن کامل دریاچه بختگان «به دلیل کم‌آبی»، نمک این دریاچه نيز با «توفان‌های نمکی» به اطراف پراکنده شده و باعث «شور» شدن زمین‌های کشاورزی شده است.
به گزارش خبرگزاری صداوسيما، محمد جانی، مسئول این پارک ملی، روز پنج‌شنبه، ۱۸ تیر، تاکید کرد که دریاچه بختگان به دلیل کم‌آبی و کاهش بارندگی «کاملا» خشک شده است.
به گفته آقای جانی، این دریاچه باعث افزايش رطوبت هوا و «ثمردهی» درختان انجير، بادام و زيتون می‌شد و با خشک شدن کامل اين درياچه، باغداران این ناحیه دچار مشکل شدهاند.
وی تاکید کرد که خشک شدن این دریاچه باعث ایجاد «توفان‌های نمکی» و مشکلات پوستی، چشمی و ريوی برای مردم شهرستان‌های نی‌ريز، استهبان، خرامه و ارسنجان می‌شود.
دریاچه بختگان در ۷۰ کيلومتری غرب شهرستان نی‌ريز در استان فارس واقع شده و در سال ۷۴ به همراه ارتفاعات شمال این دریاچه و همچنین بخشی از تالاب‌های این منطقه به عنوان پارک ملی به ثبت رسید.
بر اساس گزارش‌ها، خشک شدن درياچه بختگان از سال ۸۵ شروع شده و برخی از کارشناسان احداث سدهای «درودزن» و «سیوند» را از جمله دلایل این اتفاق ذکر کرده‌اند.
در همین حال حميد چيتچيان، وزير نيروی ایران، روز يک‌شنبه، ۲۸ ارديبهشت ۹۳، با تاکيد بر خشک شدن درياچه‌های هامون، اروميه، گاوخونی و بختگان گفته بود که «طی سال‌های گذشته در ساخت سد افراط کرديم».
بر اساس گزارش‌ها، برنامه پيشرفت و توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) در سال ۹۳ در گزارشی با اشاره به خشک شدن برخی تالاب‌ها و درياچه‌های ايران اعلام کرده بود که درياچه‌هايی مانند بختگان، هامون و پريشان «به لحاظ اکوسيستم غيرقابل برگشت» هستند.
خبرگزاری مهر پیش از این خبر داده بود که پس از خشک شدن تدریجی دریاچه بختگان، پرندگانی که از روسيه و دشت‌های سيبری به ايران مهاجرت می‌کردند دیگر در این دریاچه «توقف» نمی‌کنند.
پیش از این گزارش‌های متعددی درباره تاثیرات خشک شدن دریاچه‌های ایران منتشر شده است.
در همین حال آرمین نوربخش، دبیر کمیته اجتماعی ستاد احیای دریاچه ارومیه، روز دوشنبه، ۸ تیر، خبر داده بود که شهروندان روستاهای اطراف این دریاچه و حتی شهر تبریز «به علت استنشاق هوای آغشته به نمک دچار فشار خون بالا شدهاند».
