پرورش‌دهندگان ماهی استروژن (ماهی خاویار) در کشور ويتنام می‌گويند خاويار توليدی‌شان را به زودی جايگزين خاويار دريای خزر خواهند کرد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، به تازگی پرورش نوعی گونه ماهی استروژن موسوم به «استرلياد» در ويتنام رشد قابل توجهی داشته است. خاويار به دست آمده از اين ماهی از نوع طلايی است که - به نوشته خبرگزاری فرانسه - «تا کيلوگرمی ۱۰۰۰۰۰ دلار» فروخته می‌شود. اين در حالی است که خاويار سياه به دست آمده از فيل ماهی (ماهی بلوگا) دريای خزر «کيلوگرمی ۵۰۰۰ الی ۱۰۰۰۰ دلار» ارزش دارد.
«لو آنه داک»، تاجر خاويار از کشور ويتنام، می‌گويد قصد دارد «خاويار توليدی ويتنام» را با قيمتی مناسب بر سر سفره‌های مردم کُل کشور‌های جهان، به خصوص روسيه، بياورد: «اگر بتوانيم خاويارمان را به روسيه بفروشيم - جايی که واقعاً خاويارشناس هستند - آن وقت مردم متوجه خواهند شد که محصول توليدی ما کيفيت بالايی دارد.»
اين کارآفرين ۳۶ ساله - که خود دانش‌آموخته کشور روسيه است - موفق شده در ابتدای کار با يک واردکننده روسی قراردادی را امضا کند که به موجب آن در سال ۲۰۱۵ «بين دو تا چهار تُن خاويار به روسيه خواهد فرستاد.
با اين همه بعضی از توليدکنندگان مواد غذايی دريايی ويتنامی می‌گويند سقوط ارزش روبل، واحد پول روسيه، خبر خوشی برای صادرات خاويار ويتنام نيست.
خاويار يک ماده غذايی گران‌قيمت و لوکس است که توليد آن هم اينک با بحران مواجه شده است.
به نوشته خبرگزاری فرانسه، حجم توليد خاويار وحشی در سال‌های اخير به شدت کاهش يافته است، در دهه ۱۹۷۰ ميلادی چيزی حدود ۳۰۰۰ تُن خاويار وحشی در جهان توليد می‌شد، رقمی که هم‌اينک به حدود صفر رسيده است.
صيد بيش از حد فيل ماهی در دريای خزر به علاوه آلودگی آب‌های اين منطقه جمعيت فيل ماهی دريای خزر را با خطر انقراض روبرو کرده است.
در حال حاضر کشور ايتاليا، با چندين دهه سابقه پرورش ماهی استروژن، در جايگاه نخست توليدکنندگان خاويار پرورشی ايستاده است. کشور ويتنام نيز به عنوان يک تازه‌وارد به اين صنعت پرسود وارد شده است.
«لو آنه داک» هم اينک مالک ۵۰۰۰۰۰ قطعه ماهی استروژن در شش حوضچه پرورش ماهی در ويتنام است. تمامی اين ماهی‌ها در در آبگيرهای اجاره‌ای سدهای هيدروليکی متعلق به دولت کمونيستی ويتنام نگهداری می‌شوند.
آقای داک می‌گويد در سال گذشته ميلادی موفق شده از ماهی‌های خود حدود پنج تُن خاويار پرورشی استحصال کند. وی تصريح می‌کند که هدف نهايی کسب و کارش رسيدن به ميزان توليد ۱۰۰ تُن خاويار پرورشی در سال است.
در ويتنام خاويار توليدی داک اين روزها زينت بخش سفره‌های رنگين هتل‌های پنج‌ستاره و بزم‌های ديپلمات‌ها و مقام‌های طراز اول کشور شده است.
با اين همه، به گفته «ساکال فوئنگ»، سرآشپز هتل «سوفيتل سايگون پلازا»، کيفيت خاويار پرورشی ويتنام نسبت به نمونه وحشی صادراتی روسيه و ايران جايگاه نازلتری دارد: «البته اين نوع خاويار در مقايسه با نمونه يافت شده در روسيه يا ايران دانه‌های کوچکتری دارد، اما از لحاظ کيفيت و طعم خيلی نزديک است.»
