حسین شهیدی، روزنامه‌نگار، استاد علوم ارتباطات و پژوهشگر ایرانی رسانه‌های بین‌المللی روز پنج‌شنبه در لندن درگذشت.
آقای شهیدی استاد رشته علوم ارتباطات در دانشگاه آمریکایی بیروت بود.
او به عنوان پژوهشگر در رسانه‌های بین‌المللی مانند بخش جهانی بی بی سی فعالیت می‌کرد.
حسن شهیدی نویسنده کتاب «روزنامه نگاری در ایران: از رسالت تا حرفه» است.
رادیو فردا در گفت‌وگویی با معصومه طرفه، پژوهشگر دانشکده مطالعات شرق و آفریقای دانشگاه لندن، در مورد این روزنامه‌نگار شهیر ایرانی پرسیده است.
معصومه طرفه: قبل از هر چیز من می‌خواهم بگویم، که امروز روز غمناکی برای ژورنالیست‌های جهان و به خصوص ژورنالیست‌های فارسی زبان است. چون حسین شهیدی یکی از بهترین و حرفه‌ای‌ترین خبرنگار‌ها و تهیه کننده‌های برنامه‌های رادیویی بود، او سال‌های بسیار زیادی ریاست بخش کارآموزی خبر را در بی بی سی برعهده داشت. یعنی نه فقط ژورنالیست‌های ایرانی، بلکه بسیاری از ژورنالیست‌های بین‌المللی، جهانی، اروپایی و آمریکایی از زیر دست او گذشتند تا یاد بگیرند که چگونه حرفه‌ای باشند و ژورنالیسم بی بی سی چیست.
به هر حال عمق دانش او در مورد مسائل جهانی در بین ایرانی‌ها، فکر می‌کنم بدون شک، کم نظیر بود.
توجه شهیدی به دقت در خبرنگاری، به رعایت توازن در خبرنگاری و رعایت انصاف و تمام اصول و ضوابط اصلی ژورنالیسم، بسیار زیاد بود. یعنی خیلی بیشتر از یک تهیه‌کننده عادی و معمولی بود.
هر روز که من با او کار می‌کردم، واقعا آنقدر توجه داشت به اینکه جزییات درست بیان شود و این اصطلاح که «مو را از ماست می‌کشید بیرون» در مورد او درست بود. من یکی از کسانی بودم که در کلاس‌های او تربیت شدم.
خانم طرفه! شما اشاره کردید به اینکه در کلاس‌های حسین شهیدی حضور داشتید. وقتی که نگاه می‌کنید بیشتر او را یک مدرس موفق می‌دیدید، یا اینکه در حوزه کار روزنامه‌نگاری و کار عملی نیز این مسئله خودش را نشان می‌داد؟
من فکر می‌کنم که بدون شک در هر دو مورد، به خاطر اینکه به کارش عشق می‌ورزید، یعنی اینکه هم معلم بسیار خوبی بود و هم ژورنالیست و مفسر خوبی بود. یعنی اینکه مطالب را با جزییات و عشق زیاد دنبال می‌کرد. وقتی که می‌خواست به شما درس بدهد که چگونه ژورنالیست خوبی باشید، با سخت‌گیری‌های زیاد و ایراد گرفتن‌های بسیار زیاد، شما را مجبور می‌کرد که کارتان را دقیق‌تر انجام دهید.
حسین شهیدی کسی بود که بر این امر، پافشاری بسیار داشت، یعنی اگر شما توازن را رعایت نمی‌کردید، او حتما به شما ایراد می‌گرفت که مثلا چرا یک دقیقه صدا از یک کسی هست، اما از کس دیگر، دو دقیقه صدا هست، پس اینجا توازن وجود ندارد و دوباره باید این برنامه را درست کنید.
همین حرفه‌ای بودن را با خودش در تمام سال‌هایی که مدیریت تدریس ژورنالیزم خبری را داشت به بی‌بی‌سی آورده بود.
اما در کنار این کار‌ها، ظاهرا او تالیفاتی هم در حوزه روزنامه‌نگاری داشت، آیا تالیفات او را هم دنبال کرده بودید؟
چند تا از کار‌های تحقیقی او را من دنبال کرده بودم، به خصوص اینکه در مورد بخش فارسی بی بی سی چند کار دارد و من خودم هم اخیرا در این مورد، کتابی نوشته‌ام، در آنجا می‌دیدم چقدر با دقت مسایل را دنبال کرده و مطالبی را که از مراکز مختلف بریتانیا پیدا کرده، چگونه با دقت از آن‌ها نام برده و چگونه اطلاعات دقیق جمع آوری کرده ازتک تک کسانی که از پایه‌گذاران بی بی سی فارسی بوده‌اند.
به طورکل شخصیت ایشان چگونه بود، آیا شخصیت ایشان با دنیای حرفه‌ایشان هم‌خوانی داشت؟
شخصیت فوق العاده دوست داشتنی داشت، یعنی شما یا می‌توانستید به راحتی با او دوست باشید یا اینکه از او برنجید و کسانی که از او می‌رنجیدند، معمولا افراد بسیار ضعیفی بودند و نمی‌توانستند تحمل گفته‌های سخت او را داشته باشند. چون حرف‌هایش در ۹۹ درصد مواقع، دقیق و درست بود و اگر ما نمی‌فهمیدیم که حرف‌هایش درست و دقیق است، شاید به خاطر این بود که اطلاعاتمان به اندازه او نبود.
در نتیجه همه کسانی که در اطرافش بودند و دوستان بسیار زیادی که داشت، تمام این‌ها آدم‌هایی بودند که واقعا از شخصیت او به عنوان یک ایرانی تجلیل می‌کردند و به اینکه با چنین فردی آشنا و دوست هستند، افتخار می‌کردند.
آقای شهیدی استاد رشته علوم ارتباطات در دانشگاه آمریکایی بیروت بود.
او به عنوان پژوهشگر در رسانه‌های بین‌المللی مانند بخش جهانی بی بی سی فعالیت می‌کرد.
حسن شهیدی نویسنده کتاب «روزنامه نگاری در ایران: از رسالت تا حرفه» است.
رادیو فردا در گفت‌وگویی با معصومه طرفه، پژوهشگر دانشکده مطالعات شرق و آفریقای دانشگاه لندن، در مورد این روزنامه‌نگار شهیر ایرانی پرسیده است.
معصومه طرفه: قبل از هر چیز من می‌خواهم بگویم، که امروز روز غمناکی برای ژورنالیست‌های جهان و به خصوص ژورنالیست‌های فارسی زبان است. چون حسین شهیدی یکی از بهترین و حرفه‌ای‌ترین خبرنگار‌ها و تهیه کننده‌های برنامه‌های رادیویی بود، او سال‌های بسیار زیادی ریاست بخش کارآموزی خبر را در بی بی سی برعهده داشت. یعنی نه فقط ژورنالیست‌های ایرانی، بلکه بسیاری از ژورنالیست‌های بین‌المللی، جهانی، اروپایی و آمریکایی از زیر دست او گذشتند تا یاد بگیرند که چگونه حرفه‌ای باشند و ژورنالیسم بی بی سی چیست.
حسین شهیدی یکی از بهترین و حرفه‌ای‌ترین خبرنگار‌ها و تهیه کننده‌های برنامه‌های رادیویی بود، او سال‌های بسیار زیادی ریاست بخش کارآموزی خبر را در بی بی سی برعهده داشت. یعنی نه فقط ژورنالیست‌های ایرانی، بلکه بسیاری از ژورنالیست‌های بین‌المللی، جهانی، اروپایی و آمریکایی از زیر دست او گذشتندمعصومه طرفه
توجه شهیدی به دقت در خبرنگاری، به رعایت توازن در خبرنگاری و رعایت انصاف و تمام اصول و ضوابط اصلی ژورنالیسم، بسیار زیاد بود. یعنی خیلی بیشتر از یک تهیه‌کننده عادی و معمولی بود.
هر روز که من با او کار می‌کردم، واقعا آنقدر توجه داشت به اینکه جزییات درست بیان شود و این اصطلاح که «مو را از ماست می‌کشید بیرون» در مورد او درست بود. من یکی از کسانی بودم که در کلاس‌های او تربیت شدم.
خانم طرفه! شما اشاره کردید به اینکه در کلاس‌های حسین شهیدی حضور داشتید. وقتی که نگاه می‌کنید بیشتر او را یک مدرس موفق می‌دیدید، یا اینکه در حوزه کار روزنامه‌نگاری و کار عملی نیز این مسئله خودش را نشان می‌داد؟
من فکر می‌کنم که بدون شک در هر دو مورد، به خاطر اینکه به کارش عشق می‌ورزید، یعنی اینکه هم معلم بسیار خوبی بود و هم ژورنالیست و مفسر خوبی بود. یعنی اینکه مطالب را با جزییات و عشق زیاد دنبال می‌کرد. وقتی که می‌خواست به شما درس بدهد که چگونه ژورنالیست خوبی باشید، با سخت‌گیری‌های زیاد و ایراد گرفتن‌های بسیار زیاد، شما را مجبور می‌کرد که کارتان را دقیق‌تر انجام دهید.
حسین شهیدی کسی بود که بر این امر، پافشاری بسیار داشت، یعنی اگر شما توازن را رعایت نمی‌کردید، او حتما به شما ایراد می‌گرفت که مثلا چرا یک دقیقه صدا از یک کسی هست، اما از کس دیگر، دو دقیقه صدا هست، پس اینجا توازن وجود ندارد و دوباره باید این برنامه را درست کنید.
همین حرفه‌ای بودن را با خودش در تمام سال‌هایی که مدیریت تدریس ژورنالیزم خبری را داشت به بی‌بی‌سی آورده بود.
اما در کنار این کار‌ها، ظاهرا او تالیفاتی هم در حوزه روزنامه‌نگاری داشت، آیا تالیفات او را هم دنبال کرده بودید؟
چند تا از کار‌های تحقیقی او را من دنبال کرده بودم، به خصوص اینکه در مورد بخش فارسی بی بی سی چند کار دارد و من خودم هم اخیرا در این مورد، کتابی نوشته‌ام، در آنجا می‌دیدم چقدر با دقت مسایل را دنبال کرده و مطالبی را که از مراکز مختلف بریتانیا پیدا کرده، چگونه با دقت از آن‌ها نام برده و چگونه اطلاعات دقیق جمع آوری کرده ازتک تک کسانی که از پایه‌گذاران بی بی سی فارسی بوده‌اند.
به طورکل شخصیت ایشان چگونه بود، آیا شخصیت ایشان با دنیای حرفه‌ایشان هم‌خوانی داشت؟
شخصیت فوق العاده دوست داشتنی داشت، یعنی شما یا می‌توانستید به راحتی با او دوست باشید یا اینکه از او برنجید و کسانی که از او می‌رنجیدند، معمولا افراد بسیار ضعیفی بودند و نمی‌توانستند تحمل گفته‌های سخت او را داشته باشند. چون حرف‌هایش در ۹۹ درصد مواقع، دقیق و درست بود و اگر ما نمی‌فهمیدیم که حرف‌هایش درست و دقیق است، شاید به خاطر این بود که اطلاعاتمان به اندازه او نبود.
در نتیجه همه کسانی که در اطرافش بودند و دوستان بسیار زیادی که داشت، تمام این‌ها آدم‌هایی بودند که واقعا از شخصیت او به عنوان یک ایرانی تجلیل می‌کردند و به اینکه با چنین فردی آشنا و دوست هستند، افتخار می‌کردند.
