دانشمندان دانشگاه هاروارد روز پنج شنبه، پنجم ارديبهشت ماه، در گزارشی که در نشريه «سل» به چاپ رسيد از کشف هورمونی خبر دادند که توليد «سلول های بتا» در لوزالمعده را تحريک می کند که وظيفه ساخت انسولين را بر عهده دارند.
هورمون ياد شده «بتاتروفين» نام دارد و وجه تسميه اش واژه «تروفين» در زبان يونانی است که «تغذيه کردن» معنا می دهد.
به گزارش «ان پی آر»، به رغم آنکه تأثير بتاتروفين تا کنون تنها بر روی موش های آزمايشگاهی تأييد شده است، دانشمندان اميدوارند اين کشف در نهايت تحول بزرگی در زمينه درمان بيماری ديابت را رقم بزند.
بر اين اساس، زمانی که پژوهشگران ژن بتاتروفين را در جگر موش های آزمايشگاهی مبتلا به ديابت فعال کردند، تعداد سلول های بتا در غده پانکراس اين موش ها ظرف مدت ۱۰ روز به ميزان سه برابر رشد نشان داد و به دنبال آن ميزان قند خون اين حيوانات کاهش يافت.
ژن بتاتروفين در انسان و ديگر پستانداران يافت می شود.
دوگ ملتون، يکی از پژوهشگران از دانشگاه هاروارد، معتقد است کشف ياد شده ريشه اصلی بروز بيماری ديابت را آشکار کرده است: «بابت اين کشف خيلی هيجان زده شده ام، چون کشف يک هورمون جديد مسأله ای نيست که هر دم و دقيقه تکرار شود، به خصوص که اين هورمون روی ياخته مورد علاقه من تأثير گذار است، منظورم «سلول های بتا» است.»
برای تأييد نهايی و استفاده از بتاتروفين، محققان می بايست در مرحله اول مقادير زيادی از اين هورمون را تهيه کنند و در مرحله بعد نشان دهند که نتايج ناشی از مصرف آن در حيوانات ثابت و بی خطر است.
دوگ ملتون تصريح می کند که اگر پيش بينی های او و همکارانش صحيح باشد «اين هورمون را ماهی يا سالی يک بار به فرد تزريق و سلول های بتای جديدی را در بدنتان توليد می کنيد، اين ياخته ها هم به وسيله توليد مقادير کافی انسولين، قند خون را با دقت بالايی تنظيم می کنند و بدين ترتيب از عوارض بيماری شما کاسته می شود.» اين دانشمند در نهايت اذعان می کند که سناريوی درمان بيماری ديابت با تزريق منظم بتاتروفين «رؤيايی است که تحقق خواهد يافت.»
هورمون ياد شده «بتاتروفين» نام دارد و وجه تسميه اش واژه «تروفين» در زبان يونانی است که «تغذيه کردن» معنا می دهد.
به گزارش «ان پی آر»، به رغم آنکه تأثير بتاتروفين تا کنون تنها بر روی موش های آزمايشگاهی تأييد شده است، دانشمندان اميدوارند اين کشف در نهايت تحول بزرگی در زمينه درمان بيماری ديابت را رقم بزند.
بر اين اساس، زمانی که پژوهشگران ژن بتاتروفين را در جگر موش های آزمايشگاهی مبتلا به ديابت فعال کردند، تعداد سلول های بتا در غده پانکراس اين موش ها ظرف مدت ۱۰ روز به ميزان سه برابر رشد نشان داد و به دنبال آن ميزان قند خون اين حيوانات کاهش يافت.
ژن بتاتروفين در انسان و ديگر پستانداران يافت می شود.
دوگ ملتون، يکی از پژوهشگران از دانشگاه هاروارد، معتقد است کشف ياد شده ريشه اصلی بروز بيماری ديابت را آشکار کرده است: «بابت اين کشف خيلی هيجان زده شده ام، چون کشف يک هورمون جديد مسأله ای نيست که هر دم و دقيقه تکرار شود، به خصوص که اين هورمون روی ياخته مورد علاقه من تأثير گذار است، منظورم «سلول های بتا» است.»
برای تأييد نهايی و استفاده از بتاتروفين، محققان می بايست در مرحله اول مقادير زيادی از اين هورمون را تهيه کنند و در مرحله بعد نشان دهند که نتايج ناشی از مصرف آن در حيوانات ثابت و بی خطر است.
دوگ ملتون تصريح می کند که اگر پيش بينی های او و همکارانش صحيح باشد «اين هورمون را ماهی يا سالی يک بار به فرد تزريق و سلول های بتای جديدی را در بدنتان توليد می کنيد، اين ياخته ها هم به وسيله توليد مقادير کافی انسولين، قند خون را با دقت بالايی تنظيم می کنند و بدين ترتيب از عوارض بيماری شما کاسته می شود.» اين دانشمند در نهايت اذعان می کند که سناريوی درمان بيماری ديابت با تزريق منظم بتاتروفين «رؤيايی است که تحقق خواهد يافت.»
