«جامعه دامپزشکان ايران» درپی اقدام نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران به جمع آوری سگ های خانگی، با انتشار بيانيه ای اين اقدام را فاقد توجيه قانونی دانست. به گزارش وبسايت خبرآنلاين، جامعه دامپزشکان ايران در نامه خود نوشته اند که در حال حاضر هيچ گونه قانون مکتوبی دال بر خلاف بودن حيوانات خانگی در قوانين مدنی کشور موجود نيست.
رادیو فردا درباره انتشار اين نامه با پيام محبی نايب رييس جامعه دامپزشکان ايران گفت و گو کرده است:
اين نامه چند وجه دارد؛ يک بخش آن برمی گردد به پرسنل زحمتکش نيروی انتظامی که دارند کار می کنند، و ممکن است هم دستاوردهاشان و هم بهداشتشان به خطر بيافتد.
يک بخش آن هم بر می گردد به دامپزشکان. چرا که ما طبق سوگندی که خورده ايم وظيفه داريم در کاهش آلام حيوانات بکوشيم. يک بخش آن هم به افراد عادی جامعه برمی گردد که بايد روشن شود که چه اتفاقی در جامعه دارد می افتد.
بخشی از آن هم به نظرات مراجع اعظام برمی گردد که آزار حيوانات در دين ما چندان جای خوشايندی ندارد.
در بخشی از نامه ايی که جامعه دامپزشکان ايران نوشته اند، اشاره شده است به آن چيزی که از آن به عنوان «برخورد بی هدف با کليه دارندگان حيوانات خانگی» نام برده شده است. منظور از برخورد بی هدف دقيقا چيست؟
ببينيد، در طرح افزايش امنيت اجتماعی پليس اعلام کرده بود که افرادی که سگ دارند و با آن خودنمايی می کنند را بازداشت خواهند کرد. ما هم شايد خيلی موافق با اين نباشيم که در يک کشور اسلامی کسی از سگ به عنوان يک ابزار برای خودنمايی استفاده کند.
اما طبق گزارشاتی که ما داريم برخوردهايی که در اين دوره اتفاق افتاده گاه نسبت به حيوانات مريض بوده است. حتی طبق گزارش های موجود بيرون دانشکده دامپزشکی می ايستاده اند و حيواناتی را که برای درمان به دانشکده دامپزشکی مراجعه می کردند را نيز با خودشان می برده اند. اين می شود برخورد بی هدف.
شما در اين نامه اشاره کرده ايد که گزارش هايی هم در مورد مرگ و مير حيوانات وجود دارد درهمين بازداشت گاه هايی که سگ ها در آنجا نگهداری می شوند.
بله با آمبولانس دانشگاه تهران با يک تيم درمانی به آنجا رفتيم و مقداری هم غذای خشک مخصوص حيوانات با خودمان برديم که غذا را از ما نپذيرفتند و ما درخواست کرديم که به داخل برويم و وضعيت بهداشتی آنجا را ببينيم و حتی توضيح داديم که ما هيچ نسبتی با دارندگان سگ ها نداريم و به عنوان دامپزشک به آنجا مراجعه کرده ايم.
ما را به داخل راه ندادند و طی صحبتی که با پرسنل آنجا داشتيم به طور ضمنی به ما گفتند که تا به حال چند حيوان در آنجا مرده و مضافا اينکه چند حيوانی هم که بيرون می آمدند بيماری داشتند.
آيا اطلاع داريد که در اين زمانی که ما با هم صحبت می کنيم حيواناتی هم بوده اند که بر اساس موافقت و همراهی مقام های نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران از آن بازداشتگاه مرخص شده باشند؟
بله. طبق آماری که داريم گويا ديروز يک حيوان را آزاد کرده بودند که روز قبل از آن، دستگيرش کرده بودند . ملتی که آنجا بوده اند می روند و می پرسند که اين حيوان را چطور آزاد کرده ايد؟ پاسخ می شنوند که ما نامه برده ايم که اين حيوان مريض است. اين در حالی است که حيوان مريض در اين مرکز نگهداری ، زياد هست.
يک نکته هم که در نامه جامعه دامپزشکان کشور به آن توجه شده است مسئله رعايت حقوق حيوانات در تمام اديان است.
اما آن طور که معمولا شنيده می شود و حتی دو سال پيش هم آقای احمدی مقدم، فرمانده نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران هم از آن نام برده بود، مسئله ای است که از آن تحت عنوان «نجس بودن » سگ ها از آن نام می برند.
شما تا چه اندازه فکر می کنيد که همين مسئله باعث خواهد شد که نشود به يک وضعيت با ثباتی در خصوص نگهداری اين حيوانات خانگی دست پيدا کرد؟
اينکه يک موجود يا شيئی «نجس العين» باشد در مورد آن در احکام موجود حکم وجود دارد. البته من خودم ديروز گفته ام از تمام مراجع اعظام استفتا کرده اند که آيا با فرض اينکه يک حيوان نجس است آيا آزار و بازداشت آن حيوان جايز است يا خير؟
اين مسئله بايد برای خود ما هم روشن شود و به نظر من اين برداشتی است که پليس به طور شخصی از اين جريان می کند. وگرنه در دين چگونگی برخورد با شيئی و حيوان نجس کاملا تعريف شده است و اين که ما بخواهيم به زور به مردم بقبولانيم که چطور بايد با يک حيوان نجس برخورد شود، يک نگاه يک سويه و يک طرفه است.
رادیو فردا درباره انتشار اين نامه با پيام محبی نايب رييس جامعه دامپزشکان ايران گفت و گو کرده است:
اين نامه چند وجه دارد؛ يک بخش آن برمی گردد به پرسنل زحمتکش نيروی انتظامی که دارند کار می کنند، و ممکن است هم دستاوردهاشان و هم بهداشتشان به خطر بيافتد.
يک بخش آن هم بر می گردد به دامپزشکان. چرا که ما طبق سوگندی که خورده ايم وظيفه داريم در کاهش آلام حيوانات بکوشيم. يک بخش آن هم به افراد عادی جامعه برمی گردد که بايد روشن شود که چه اتفاقی در جامعه دارد می افتد.
بخشی از آن هم به نظرات مراجع اعظام برمی گردد که آزار حيوانات در دين ما چندان جای خوشايندی ندارد.
در بخشی از نامه ايی که جامعه دامپزشکان ايران نوشته اند، اشاره شده است به آن چيزی که از آن به عنوان «برخورد بی هدف با کليه دارندگان حيوانات خانگی» نام برده شده است. منظور از برخورد بی هدف دقيقا چيست؟
ببينيد، در طرح افزايش امنيت اجتماعی پليس اعلام کرده بود که افرادی که سگ دارند و با آن خودنمايی می کنند را بازداشت خواهند کرد. ما هم شايد خيلی موافق با اين نباشيم که در يک کشور اسلامی کسی از سگ به عنوان يک ابزار برای خودنمايی استفاده کند.
اما طبق گزارشاتی که ما داريم برخوردهايی که در اين دوره اتفاق افتاده گاه نسبت به حيوانات مريض بوده است. حتی طبق گزارش های موجود بيرون دانشکده دامپزشکی می ايستاده اند و حيواناتی را که برای درمان به دانشکده دامپزشکی مراجعه می کردند را نيز با خودشان می برده اند. اين می شود برخورد بی هدف.
شما در اين نامه اشاره کرده ايد که گزارش هايی هم در مورد مرگ و مير حيوانات وجود دارد درهمين بازداشت گاه هايی که سگ ها در آنجا نگهداری می شوند.
بله با آمبولانس دانشگاه تهران با يک تيم درمانی به آنجا رفتيم و مقداری هم غذای خشک مخصوص حيوانات با خودمان برديم که غذا را از ما نپذيرفتند و ما درخواست کرديم که به داخل برويم و وضعيت بهداشتی آنجا را ببينيم و حتی توضيح داديم که ما هيچ نسبتی با دارندگان سگ ها نداريم و به عنوان دامپزشک به آنجا مراجعه کرده ايم.
ما را به داخل راه ندادند و طی صحبتی که با پرسنل آنجا داشتيم به طور ضمنی به ما گفتند که تا به حال چند حيوان در آنجا مرده و مضافا اينکه چند حيوانی هم که بيرون می آمدند بيماری داشتند.
آيا اطلاع داريد که در اين زمانی که ما با هم صحبت می کنيم حيواناتی هم بوده اند که بر اساس موافقت و همراهی مقام های نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران از آن بازداشتگاه مرخص شده باشند؟
بله. طبق آماری که داريم گويا ديروز يک حيوان را آزاد کرده بودند که روز قبل از آن، دستگيرش کرده بودند . ملتی که آنجا بوده اند می روند و می پرسند که اين حيوان را چطور آزاد کرده ايد؟ پاسخ می شنوند که ما نامه برده ايم که اين حيوان مريض است. اين در حالی است که حيوان مريض در اين مرکز نگهداری ، زياد هست.
يک نکته هم که در نامه جامعه دامپزشکان کشور به آن توجه شده است مسئله رعايت حقوق حيوانات در تمام اديان است.
اما آن طور که معمولا شنيده می شود و حتی دو سال پيش هم آقای احمدی مقدم، فرمانده نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران هم از آن نام برده بود، مسئله ای است که از آن تحت عنوان «نجس بودن » سگ ها از آن نام می برند.
شما تا چه اندازه فکر می کنيد که همين مسئله باعث خواهد شد که نشود به يک وضعيت با ثباتی در خصوص نگهداری اين حيوانات خانگی دست پيدا کرد؟
اينکه يک موجود يا شيئی «نجس العين» باشد در مورد آن در احکام موجود حکم وجود دارد. البته من خودم ديروز گفته ام از تمام مراجع اعظام استفتا کرده اند که آيا با فرض اينکه يک حيوان نجس است آيا آزار و بازداشت آن حيوان جايز است يا خير؟
اين مسئله بايد برای خود ما هم روشن شود و به نظر من اين برداشتی است که پليس به طور شخصی از اين جريان می کند. وگرنه در دين چگونگی برخورد با شيئی و حيوان نجس کاملا تعريف شده است و اين که ما بخواهيم به زور به مردم بقبولانيم که چطور بايد با يک حيوان نجس برخورد شود، يک نگاه يک سويه و يک طرفه است.
