شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل که برای انجام چند سخنرانی در دانشگاه های آمریکا در این کشور بسر می برد، با انتقاد از کشورهای غربی، خواستار از بین رفتن تحریم هایی شد که تاثیر دردناکی بر زندگی مردم ایران گذاشته اند.
خانم عبادی همچنین از کشورهای غربی انتقاد کرد که تنها به برنامه
هسته ای ایران توجه می کنند و درباره نقض حقوق بشر در ایران سکوت کرده اند. خانم عبادی بخش زیادی از سخنرانی خود در دانشگاه های آمریکا را به وضعیت دانشجویان زندانی اختصاص داد و خواستار پایان فشارها بر دانشجویان شد.
رادیو فردا در این باره با شیرین عبادی گفت و گو کرده و نخست از او پرسیده انتقاد او از کشورهای غربی چیست؟
عبادی: من از کشورهای ۱+۵ و کشورهای غربی که خودشان را متعهد به حقوق بشر می دانند سوالی دارم. آيا حقوق بشر يک مقوله داخلی است؟
و آيا در مذاکرات فقط بايستی انرژی هسته ای مورد بحث قرار بگيرد؟ و حقوق بشر در اين ميان فراموش بشود؟
به عبارت ديگر فقط غرب نگران امنيت خودش است؟ و اصلا برايش مهم نيست که چطور در ايران جوان ها کشته می شوند؟ يا به زندان می افتند و يا با کوچکترين انتقادی از ادامه تحصيل بازمی مانند و اينها را از دانشگاه بيرون می کنند؟
بر همين اساس حرف من هميشه اين بوده، در مذاکراتی که غرب با دولت ايران می کند، مسئله حقوق بشر نيز بايستی موضوع مذاکره باشد و بر همين اساس با دولت ايران وارد گفت و گو بشوند و دولت را تشويق کنند که به نقض حقوق بشر خاتمه دهد.
به اعتقاد من در صورتی که وضعيت حقوق بشر در ايران بهتر شد، آنوقت بايستی تحريم ها را حذف کنند.
خانم عبادی، از حقوق بشر در ايران گفتيد. شما در صحبت هايی که در دانشگاه های آمريکا ايراد کرديد در مورد وضعيت دانشجويان در ايران صحبت کرديد.
شما می دانيد که دانشجويان در ايران با فشارهای زيادی روبرو هستند. به نظر شما چه اقداماتی بايد انجام شود برای اينکه اين فشارها بر دانشجويان کاسته شود؟
صدای زندانی بايستی به بيرون از زندان منعکس شود. ما می خواهيم که جامعه صدای جوانان زندانی ما را بشنود.
بر همين اساس است که من از همه آزادی خواهان و علاقمندان به ايران دعوت می کنم که صدای دانشجوی زندانی باشند و اعتراض آنها را بگوييد.
از جمله ديديم که ضياء نبوی، دانشجوی زندانی که هم اکنون در تبعيد و در زندان به سر می برد، يعنی ستم مضاعفی بر او روا داشته شده، چگونه شکنجه های خودش را شرح می دهد و هيچ اعتنايی به حرف اين دانشجو نمی شود.
حرف اين دانشجو را بايستی به تمام مردم دنيا منتقل کرد. شاهد هستيم که دانشجويانی مانند مهديه گلرو، مجيد توکلی يا بهاره هدايت به صرف اينکه خواهان آزادی و دموکراسی بوده اند، بايستی سال های جوانی خودشان را پشت ميله های زندان سپری کنند.
سوال اين است که آيا دنيا می خواهد چشم بر اين فجايع ببندد؟ من بارها تکرار کرده ام که حقوق بشر مقوله ای است بين المللی و ارتباطی به حاکميت داخلی کشورها ندارد.
به همان استدلالی که دولت ايران می تواند به نقض حقوق بشر در افغانستان و عراق فلسطين اعتراض کند، به همان استدلال نيز دنيا بايستی به نقض حقوق بشر در ايران اعتراض کند.
من به سکوت دنيا در مورد نقض حقوق بشر در ايران اعتراض دارم.
خانم عبادی، از تعدادی از دانشجويان زندانی نام برديد. تعداد دانشجويان زندانی زياد است. شما گفتيد که از دنيا توقع داريد که به وضعيت حقوق بشر در ايران رسيدگی کند. شما از مقام های ايران چه درخواستی داريد؟
من درمورد درخواست هايم از مقام های ايران نااميد شده ام. الان اين درخواست ها را از افکار عمومی دنيا طلب می کنم.
اين خيلی طبيعی است که دولت ايران بايستی بدون قيد و شرط جوانان ايرانی را آزاد کند. درخواست ما آزادی فوری بدون قيد و شرط کليه زندانيان سياسی ، خصوصا دانشجويان است.
جای دانشجودر کلاس درس است. جای دانشجو در زندان ها نيست.
