برای نخستين بار، «موساد»، سازمان اطلاعات و مأموريت های ويژه اسرائيل، به پنج نفر از مأموران مخفی زن خود اجازه داده بدون افشای نام واقعی، با رسانه ها مصاحبه کنند و درباره زندگی شخصی و دنيای خاص خود سخن بگويند.
گزارش يادشده، هفته جاری در مجله عبری «ليدی گلوبز» به چاپ رسيد و در روزنامه انگليسی «ايندپندنت» نيز منعکس شد.
چکيده ای از مطلب روزنامه «ايندپندنت» را در ادامه خواهيد خواند:
سالها بود که چهره دختران خوش سيمای فيلم های «جيمز باند» تصور ذهنی بسياری از ما درباره جاسوسان زن بود، تا ماجرای دستگيری و اخراج پر سر و صدای «آنا چپمن»، مأمور مخفی روسها در ايالات متحده، رسانه ای شد و در نهايت هم با دريافت نشان از دستان ديميتری مدوديف، رئيس جمهوری وقت روسيه، و روی آوردن خانم چپمن به دنيای رسانه ها و گويندگی و مانکنی ختم به خير شد.
اما به راستی يک مأمور مخفی زن در سازمان های پر از رمز و راز اطلاعاتی چگونه زندگی ای دارد؟
«اِلا»، يکی از اين مأموران است که در سازمان موساد خدمت می کند. او ۳۸ ساله و مانند بسياری از زنان همسن و سالش متأهل و دارای فرزند نيز هست.
اين جاسوس زن اسرائيلی می گويد، «صبح خيلی زود که از خواب بلند می شوم، خانه امن و راحتم، شوهر و سه فرزندم که آنجا در تخت هايشان خوابيده اند را در حالی که اشک در چشمانم حلقه زده و بغض گلويم را گرفته، ترک می کنم.»
درباره «اِلا» همين بس که نام خانوادگيش جزو اطلاعات طبقه بندی شده اسرائيل است و به احتمال قوی نام واقعيش هم «اِلا» نيست.
«اِلا» مأمور موساد است، سازمانی که نامش برای بسياری يادآور ترس و عمليات پيچيده اطلاعاتی بين المللی است. بخشی از زندگی «اِلا» و چهار همکار ديگرش درحالی در مجله «ليدی گلوبز» منتشر می شود که مجله «نيويورکر» در همين هفته از جزئيات يکی از بزرگترين دستاوردهای موساد پرده برداشت.
در گزارش «نيويورکر» به مجموعه عمليات اطلاعاتی منجر به دقايقی پيش از نيمه شب پنجم سپتامبر سال ۲۰۰۷ اشاره شده، زمانی که تعداد هشت فروند جنگنده «اف ۱۵» و «اف ۱۶» نيروی هوايی اسرائيل در تاريکی شب و بر فراز رادارهای از کار افتاده سوريه، ۱۷ تُن ماده منفجره را بر روی پايگاه هسته ای«الکيبار» در اين کشور خالی کردند.
اما پيش از اينها، نقش جاسوسان زن سازمان موساد در سال ۱۹۸۶ در عملياتی ديگر نيز آشکار شده بود، زمانی که «سيندی»، دختری که بعدها ارتباطش با موساد آشکار شد، «موردچای وانونو» کارمند سابق ناراضی تأسيسات هسته ای اسرائيل را فريب داده، از لندن به ايتاليا کشاند و با خوراندن دارو خواب آور، وی را به اسرائيل بازگرداند، جايی که «موردچای وانونو» به جرم افشای اطلاعات سری هسته ای کشور ۱۸ سالی را پشت ميله های زندان سپری کرد.
زنان عضو سازمان موساد در گفت و گو های خود تصريح کرده اند که گاه به گاه فکر می کنند که «زندگيشان يک فيلم سينمايی پرحادثه است.»
دختران موساد در عين حال می گويند به شدت با اين نظر که صرفاً به عنوان سلاح های جنسی مورد استفاده دارند مبارزه می کنند. «يائل»، از مأموران افسانه ای موساد به مجله «ليدی گلوبز» می گويد، « شانس يک مأمور مرد برای نفوذ به منطقه ای ممنوعه به مراتب کمتر از مأمور زنيست که لبخندی به لب داشته باشد.»
«عفرات»، يکی ديگر از زنان جاسوس سازمان موساد نيز در اين باره می افزايد، «ما به اين دليل از زنانگی خود به عنوان يک سلاح استفاده می کنيم که استفاده از هر وسيله ای مجاز است، اما اگر فکر کنيم مأموريتمان از طريق، مثلاً، همخوابگی با رئيس دفتر [محمود] احمدی نژاد به پيش می رود، هيچ کس در موساد به ما اجازه چنين کاری را نمی دهد. مأموران زن برای اهداف جنسی به کار گرفته نشده اند. ممکن است ما با سوژه مورد نظر لاس بزنيم، اما سکس خط ممنوعه مان است.»
روزنامه «ايندپندنت» با اشاره به روند استخدام زنان در موساد می نويسد تنها درصد کوچکی از کسانی که برای کار در موساد درخواست ارسال می کنند مورد پذيرش قرار می گيرند. از هزاران نفری که درخواست کار می فرستند، بيشترينشان در مراحل گزينش رد می شوند و تازه از همان تعداد اندکی که دوره آموزشی دوساله را آغاز می کنند، نيمی به پايان دوره نمی رسند، که در ميان اين افراد دانش آموختگان ممتاز واحدهای برتر تربيت تکاور ارتش اسرائيل نيز به چشم می خورند.
«يائل» می گويد، «کسی که قدرت تحمل فشار را ندارد، يا توانايی های ارتباطی اش زياد خوب نيست از دوره حذف می شود. افرادی زيادی بوده اند که موقع امتحان به لکنت زبان افتاده يا عرق کرده و دست و پايشان را گم کرده اند، اين يعنی نمره مردودی.»
«تامير پاردو»، رئيس موساد، نيز در يک اظهار نظر کم سابقه به مجله «ليدی گلوبز» گفته، «زن ها در جنگ های اطلاعاتی و مأموريت های سری نسبت به مردها يک برتری بارز دارند و آنهم تواناييشان در انجام همزمان چند کار است.» تامير پاردو يک ويژگی مهم ديگر مأموران زن را در برابر مردان قابليت «گذشتن از منيت در راستای رسيدن به هدف» می داند.
رئيس سازمان اطلاعات و عمليات ويژه اسرائيل تأکيد می کند، «زنان در رمزگشايی استعداد خوبی دارند و بر خلاف باورهای رايج، در حيطه شناخت موقعيت های مکانی، تحليل اوضاع و شرايط و هوش فضايی نيز نسبت به مردان برتری شايانی دارند. وقتی زنها زُبده کار باشند، کارشان واقعاً خوب است.»
گزارش يادشده، هفته جاری در مجله عبری «ليدی گلوبز» به چاپ رسيد و در روزنامه انگليسی «ايندپندنت» نيز منعکس شد.
چکيده ای از مطلب روزنامه «ايندپندنت» را در ادامه خواهيد خواند:
سالها بود که چهره دختران خوش سيمای فيلم های «جيمز باند» تصور ذهنی بسياری از ما درباره جاسوسان زن بود، تا ماجرای دستگيری و اخراج پر سر و صدای «آنا چپمن»، مأمور مخفی روسها در ايالات متحده، رسانه ای شد و در نهايت هم با دريافت نشان از دستان ديميتری مدوديف، رئيس جمهوری وقت روسيه، و روی آوردن خانم چپمن به دنيای رسانه ها و گويندگی و مانکنی ختم به خير شد.
اما به راستی يک مأمور مخفی زن در سازمان های پر از رمز و راز اطلاعاتی چگونه زندگی ای دارد؟
«اِلا»، يکی از اين مأموران است که در سازمان موساد خدمت می کند. او ۳۸ ساله و مانند بسياری از زنان همسن و سالش متأهل و دارای فرزند نيز هست.
اين جاسوس زن اسرائيلی می گويد، «صبح خيلی زود که از خواب بلند می شوم، خانه امن و راحتم، شوهر و سه فرزندم که آنجا در تخت هايشان خوابيده اند را در حالی که اشک در چشمانم حلقه زده و بغض گلويم را گرفته، ترک می کنم.»
درباره «اِلا» همين بس که نام خانوادگيش جزو اطلاعات طبقه بندی شده اسرائيل است و به احتمال قوی نام واقعيش هم «اِلا» نيست.
«اِلا» مأمور موساد است، سازمانی که نامش برای بسياری يادآور ترس و عمليات پيچيده اطلاعاتی بين المللی است. بخشی از زندگی «اِلا» و چهار همکار ديگرش درحالی در مجله «ليدی گلوبز» منتشر می شود که مجله «نيويورکر» در همين هفته از جزئيات يکی از بزرگترين دستاوردهای موساد پرده برداشت.
در گزارش «نيويورکر» به مجموعه عمليات اطلاعاتی منجر به دقايقی پيش از نيمه شب پنجم سپتامبر سال ۲۰۰۷ اشاره شده، زمانی که تعداد هشت فروند جنگنده «اف ۱۵» و «اف ۱۶» نيروی هوايی اسرائيل در تاريکی شب و بر فراز رادارهای از کار افتاده سوريه، ۱۷ تُن ماده منفجره را بر روی پايگاه هسته ای«الکيبار» در اين کشور خالی کردند.
اما پيش از اينها، نقش جاسوسان زن سازمان موساد در سال ۱۹۸۶ در عملياتی ديگر نيز آشکار شده بود، زمانی که «سيندی»، دختری که بعدها ارتباطش با موساد آشکار شد، «موردچای وانونو» کارمند سابق ناراضی تأسيسات هسته ای اسرائيل را فريب داده، از لندن به ايتاليا کشاند و با خوراندن دارو خواب آور، وی را به اسرائيل بازگرداند، جايی که «موردچای وانونو» به جرم افشای اطلاعات سری هسته ای کشور ۱۸ سالی را پشت ميله های زندان سپری کرد.
زنان عضو سازمان موساد در گفت و گو های خود تصريح کرده اند که گاه به گاه فکر می کنند که «زندگيشان يک فيلم سينمايی پرحادثه است.»
دختران موساد در عين حال می گويند به شدت با اين نظر که صرفاً به عنوان سلاح های جنسی مورد استفاده دارند مبارزه می کنند. «يائل»، از مأموران افسانه ای موساد به مجله «ليدی گلوبز» می گويد، « شانس يک مأمور مرد برای نفوذ به منطقه ای ممنوعه به مراتب کمتر از مأمور زنيست که لبخندی به لب داشته باشد.»
«عفرات»، يکی ديگر از زنان جاسوس سازمان موساد نيز در اين باره می افزايد، «ما به اين دليل از زنانگی خود به عنوان يک سلاح استفاده می کنيم که استفاده از هر وسيله ای مجاز است، اما اگر فکر کنيم مأموريتمان از طريق، مثلاً، همخوابگی با رئيس دفتر [محمود] احمدی نژاد به پيش می رود، هيچ کس در موساد به ما اجازه چنين کاری را نمی دهد. مأموران زن برای اهداف جنسی به کار گرفته نشده اند. ممکن است ما با سوژه مورد نظر لاس بزنيم، اما سکس خط ممنوعه مان است.»
روزنامه «ايندپندنت» با اشاره به روند استخدام زنان در موساد می نويسد تنها درصد کوچکی از کسانی که برای کار در موساد درخواست ارسال می کنند مورد پذيرش قرار می گيرند. از هزاران نفری که درخواست کار می فرستند، بيشترينشان در مراحل گزينش رد می شوند و تازه از همان تعداد اندکی که دوره آموزشی دوساله را آغاز می کنند، نيمی به پايان دوره نمی رسند، که در ميان اين افراد دانش آموختگان ممتاز واحدهای برتر تربيت تکاور ارتش اسرائيل نيز به چشم می خورند.
«يائل» می گويد، «کسی که قدرت تحمل فشار را ندارد، يا توانايی های ارتباطی اش زياد خوب نيست از دوره حذف می شود. افرادی زيادی بوده اند که موقع امتحان به لکنت زبان افتاده يا عرق کرده و دست و پايشان را گم کرده اند، اين يعنی نمره مردودی.»
«تامير پاردو»، رئيس موساد، نيز در يک اظهار نظر کم سابقه به مجله «ليدی گلوبز» گفته، «زن ها در جنگ های اطلاعاتی و مأموريت های سری نسبت به مردها يک برتری بارز دارند و آنهم تواناييشان در انجام همزمان چند کار است.» تامير پاردو يک ويژگی مهم ديگر مأموران زن را در برابر مردان قابليت «گذشتن از منيت در راستای رسيدن به هدف» می داند.
رئيس سازمان اطلاعات و عمليات ويژه اسرائيل تأکيد می کند، «زنان در رمزگشايی استعداد خوبی دارند و بر خلاف باورهای رايج، در حيطه شناخت موقعيت های مکانی، تحليل اوضاع و شرايط و هوش فضايی نيز نسبت به مردان برتری شايانی دارند. وقتی زنها زُبده کار باشند، کارشان واقعاً خوب است.»
