روزنامه وال استريت جورنال در بخش ديدگاه های خود مطلبی دارد به قلم ماتس تونهاگ، روزنامه نگار و مفسر سوئدی که ضمن نقد مواضع و سياست دولت سوئد در قبال ايران از وزير خارجه اين کشور نيز به خاطر آنچه که وی آن را «حمايت و پوشش ديپلماتيک» از ايران توصيف می کند به شدت انتقاد می کند.
ماتس تونهاگ در مقدمه مطلب خود در روزنامه وال استريت جورنال حکومت ايران را بزرگترين خطر برای خاورميانه و جهان توصيف کرده و می افزايد که محمود احمدی نژاد رييس جمهور ايران که منکر وقوع نسل کشی يهوديان است بارها اسرائيل را به نابودی کامل تهديد کرده است. گروههای دست نشانده ايران مثل حزب الله و حماس نيز اين دشمنی و تهديد را تشديد کرده و خود حکومت ايران نيز در پی دستيابی به سلاح های هسته ای است.
نويسنده سپس می پرسد که چرا با وجود همه اين تهديدها دولت سوئد از ايران حمايت می کند؟ در شرايطی که تمام دمکراسی های غرب با اعمال فشار به ايران می خواهند که برنامه های هسته ای آن کشور متوقف شود کارل بيلد در اين زمينه تزلزل نشان می دهد. او حتی سعی کرده که مذاکرات و تصميم گيری اتحاديه اروپا برای تحريم ايران را به بن بست بکشاند.
به نوشته تحليلگر سوئدی وزير خارجه اين کشور در وب لاگ شخصی خود تحريم های مصوب شورای امنيت را زير سئوال برده و از توافقنامه تهران با ميانجيگری برزيل و ترکيه حمايت کرده است. اين در حالی است که سازمان ملل متحد با آن توافق مخالفت کرد چون بر توقف برنامه های هسته ايران هيچ تاثير نخواهد داشت.
ماتس تونهاگ در ادامه تحليل خود در روزنامه وال استريت جورنال می نويسد در فضای سياست سوئد سازمان ملل متحد نقش بسيار مهم و حتی مقدسی دارد و انتقاد و يا مخالفت با تصميمات اين نهاد يک نوع کفر تلقی می شود. در عين حال سوئد از کشورهايی است که هميشه مدافع توسعه دمکراسی بوده و مسلما يک ايران دمکراتيک می تواند به کاهش تنش در منطقه کمک کند. اما کارل بيلد وزير خارجه سوئد همچون باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، به شکل فعالی از اپوزيسيون دمکراتيک ايران دفاع نکرده و حتی مسائلی مثل حقوق بشر و يا آزادی های مذهبی را در آن کشور جدی نمی گيرد.
نويسنده يادآوری می کند که زمانيکه يک نماينده پارلمان سوئد از دولت خواست که به سرکوب مسيحيان در ايران اعتراض کند، وزير خارجه وعده داد که اين موضوع از طريق شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد دنبال خواهد شد. اما حقيقت اين است که اين شورا ضعيف ترين و بی خاصيت ترين نهاد سازمان ملل متحد است و هيچگاه نتوانسته کار مهمی در زمينه نقض حقوق بشر در ايران انجام دهد.
این روزنامه نگار سوئدی سپس اشاره می کند که تزلزل و کم کاری وزير خارجه سوئد در اعمال فشار به حکومت ايران با سابقه درخشان وی در مبارزه با ديکتاتوری و گسترش حقوق بشر در تناقض است.
کارل بيلد در دورانی که کمتر کسی به اين نکته توجه داشت با ديکتاتوری حاکم بر اتحاد شوروی سابق مبارزه می کرد. او به عنوان نماينده ارشد سازمان ملل متحد در امور ناحيه بالکان ثابت کرد که سياستمداری است متعهد به دمکراسی ، حقوق بشر و بنای ملل و کشورهای نوپا. اما وقتيکه نوبت به خاورميانه و ايران می رسد آقای بيلد در برخورد با اکثر رژيم های ديکتاتوری منطقه نرمش نشان می دهد ولی در برخورد با تنها رژيم دمکراتيک اين منطقه يعنی اسراييل بسيار سخت گير است.
نويسنده می افزايد که وزير خارجه سوئد در مورد مطالب ضد اسرائيلی که در مطبوعات سوئد منتشر می شود هيچ موضعی نمی گيرد. او به هنگامی که سوئد رياست دوره ای اتحاديه اروپا را برعهده داشت يک سفر از پيش برنامه ريزی شده خود به اسراييل را لغو کرد. اما درست چند ماه بعد او با کمال خشنودی به سوريه سفر کرد که يکی از بدترين رژيم های ديکتاتوری منطقه و متحد نزديک حکومت ايران است.
ماتس تونهاگ در مقدمه مطلب خود در روزنامه وال استريت جورنال حکومت ايران را بزرگترين خطر برای خاورميانه و جهان توصيف کرده و می افزايد که محمود احمدی نژاد رييس جمهور ايران که منکر وقوع نسل کشی يهوديان است بارها اسرائيل را به نابودی کامل تهديد کرده است. گروههای دست نشانده ايران مثل حزب الله و حماس نيز اين دشمنی و تهديد را تشديد کرده و خود حکومت ايران نيز در پی دستيابی به سلاح های هسته ای است.
نويسنده سپس می پرسد که چرا با وجود همه اين تهديدها دولت سوئد از ايران حمايت می کند؟ در شرايطی که تمام دمکراسی های غرب با اعمال فشار به ايران می خواهند که برنامه های هسته ای آن کشور متوقف شود کارل بيلد در اين زمينه تزلزل نشان می دهد. او حتی سعی کرده که مذاکرات و تصميم گيری اتحاديه اروپا برای تحريم ايران را به بن بست بکشاند.
به نوشته تحليلگر سوئدی وزير خارجه اين کشور در وب لاگ شخصی خود تحريم های مصوب شورای امنيت را زير سئوال برده و از توافقنامه تهران با ميانجيگری برزيل و ترکيه حمايت کرده است. اين در حالی است که سازمان ملل متحد با آن توافق مخالفت کرد چون بر توقف برنامه های هسته ايران هيچ تاثير نخواهد داشت.
ماتس تونهاگ در ادامه تحليل خود در روزنامه وال استريت جورنال می نويسد در فضای سياست سوئد سازمان ملل متحد نقش بسيار مهم و حتی مقدسی دارد و انتقاد و يا مخالفت با تصميمات اين نهاد يک نوع کفر تلقی می شود. در عين حال سوئد از کشورهايی است که هميشه مدافع توسعه دمکراسی بوده و مسلما يک ايران دمکراتيک می تواند به کاهش تنش در منطقه کمک کند. اما کارل بيلد وزير خارجه سوئد همچون باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، به شکل فعالی از اپوزيسيون دمکراتيک ايران دفاع نکرده و حتی مسائلی مثل حقوق بشر و يا آزادی های مذهبی را در آن کشور جدی نمی گيرد.
نويسنده يادآوری می کند که زمانيکه يک نماينده پارلمان سوئد از دولت خواست که به سرکوب مسيحيان در ايران اعتراض کند، وزير خارجه وعده داد که اين موضوع از طريق شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد دنبال خواهد شد. اما حقيقت اين است که اين شورا ضعيف ترين و بی خاصيت ترين نهاد سازمان ملل متحد است و هيچگاه نتوانسته کار مهمی در زمينه نقض حقوق بشر در ايران انجام دهد.
این روزنامه نگار سوئدی سپس اشاره می کند که تزلزل و کم کاری وزير خارجه سوئد در اعمال فشار به حکومت ايران با سابقه درخشان وی در مبارزه با ديکتاتوری و گسترش حقوق بشر در تناقض است.
کارل بيلد در دورانی که کمتر کسی به اين نکته توجه داشت با ديکتاتوری حاکم بر اتحاد شوروی سابق مبارزه می کرد. او به عنوان نماينده ارشد سازمان ملل متحد در امور ناحيه بالکان ثابت کرد که سياستمداری است متعهد به دمکراسی ، حقوق بشر و بنای ملل و کشورهای نوپا. اما وقتيکه نوبت به خاورميانه و ايران می رسد آقای بيلد در برخورد با اکثر رژيم های ديکتاتوری منطقه نرمش نشان می دهد ولی در برخورد با تنها رژيم دمکراتيک اين منطقه يعنی اسراييل بسيار سخت گير است.
نويسنده می افزايد که وزير خارجه سوئد در مورد مطالب ضد اسرائيلی که در مطبوعات سوئد منتشر می شود هيچ موضعی نمی گيرد. او به هنگامی که سوئد رياست دوره ای اتحاديه اروپا را برعهده داشت يک سفر از پيش برنامه ريزی شده خود به اسراييل را لغو کرد. اما درست چند ماه بعد او با کمال خشنودی به سوريه سفر کرد که يکی از بدترين رژيم های ديکتاتوری منطقه و متحد نزديک حکومت ايران است.
