سامان طهماسبی دارنده دو مدال برنز قهرمانی جهان، در مسابقات جهانی ۲۰۱۰ مسکو روی تشک خواهد رفت، اما با لباس (دوبنده) تيم ملی کشتی فرنگی جمهوری آذربايجان!
اهل سنندج است و کرد زبان. او اولين نفری است که در وزن ۸۴ کيلوگرم موفق به کسب مدال جهانی برای کشتی فرنگی ايران شد. برنز جهانی گوانگ ژو و برنز جهانی باکو در دو سال پياپی رقم خورد.
طهماسبی برنده مدال طلای آسيا در سال ۲۰۰۷ است. در تمام اين سال ها هر بار از مسابقات مختلف بر می گشت، مثل ساير مدال آوران در برنامه های تلويزيونی صداوسيما حاضر می شد و هر بار فقط يک درخواست داشت: من بيکارم، برای گذران زندگی ام نياز به شغل دارم!
در تاريخ کشتی ايران، بارها پيش آمده که ورزشکارانی از ايران با لباس ساير کشورها روی تشک بروند. حسن شاهسوند در استراليا، سعيد آذربايجانی در کانادا، فريبرز بصارتی در سوئد يا سيامک غفاری در آمريکا.
اما سامان طهماسبی اولين نفری است که به عنوان يک قهرمان ملی و دارنده مدال جهانی، برای کشور ديگری مبارزه خواهد کرد.
او همچنين اولين ايرانی است که سابقه حضور در مسابقات المپيک برای ايران را دارد اما ضمن تغيير تابعيت، عضو يک تيم ملی ديگر شده است.
او مدتی قبل در رقابت های قهرمانی کشور جمهوری آذربايجان شرکت کرد و به قهرمانی رسيد. اما پس از بازگشت به ايران و بازتاب گسترده اين خبر، ضمن تکذيب تغيير تابعيت، به خبرگزاری ايسنا گفت: «به عنوان يک قهرمان ملی خواسته زيادی ندارم. تنها از رئيس‌جمهور و مسئولين می‌خواهم يک شغلی برايم فراهم کنند و مشکل مسکنم را حل کنند. درخواست من معقولانه است و می‌خواهم باز هم برای ايران افتخارآفرين شوم.»
حالا که تغيير تابعيت طهماسبی علنی شده است، مشخص می شود که مسئولين دولت با درخواست او موافقت نکرده اند. مگر اين که تا فردا و قبل از آغاز مسابقات، به هر طريق ممکن رضايت او را برای انصراف از حضور در مسابقات جلب کنند.
همچنين بهمن طالبی داور ايرانی که داور مهمان در مسابقات آذربايجان بود، به سايت فدراسيون کشتی گفت که من مترجم طهماسبی در باکو بودم و به هيچ وجه، هيچ صحبتی درباره تغيير تابعيت او صورت نگرفت.
به زعم کارشناسان کشتی، تغيير تابعيت طهماسبی غير از بيکاری و مشکل مسکن، دليل ديگری هم داشت. او قربانی اختلافات فدراسيون کشتی با عبدالله عزيزی رئيس سابق کشتی کردستان شد.
طهماسبی خود به خبرگزاری ايسنا گفته بود: «مدت‌ها بود سکوت کرده بودم تا جواب نامرادی‌هايی که در حقم شده بود را ندهم ولی ديگر طاقتم تمام شده است. همان کسی که مرا متهم می‌کند، چهار سال قبل هيچ پولی را که در مرسم تجليلم به عنوان اولين مدال آور جهانی استان کردستان جمع شده بود، به من نداد! با تيم‌های ليگی صحبت می‌کرد تا با من قرارداد نبندند و حتی وقتی به استخدام شرکت نفت درآمدم، کاری کرد که مرا بيکار کنند. در سنندج هم به هر دری زدم تا يک متر زمين بگيرم يا کاری پيدا کنم، مانع می‌تراشيد. تا به حال اين حرف‌ها را نزده بودم چون همشهری‌ام و همزبانم بود اما ديگر نمی‌توانم اين حرف‌های اخير را تحمل کنم.»
روی صحبت او، عبدالله عزيزی رئيس هيات سابق کشتی کردستان است. کسی که از منتقدان اصلی محمدرضا يزدانی خرم رئيس فدراسيون کشتی بود.
به زعم منتقدان، پس از بازگشت طهماسبی از آذربايجان، فدراسيون کشتی به دليل اختلافاتش با عبدالله عزيزی و برای اين که او را در تير رس قرار دهد، تلاش چندانی برای منصرف کردن طهماسبی انجام نداد.
اهل سنندج است و کرد زبان. او اولين نفری است که در وزن ۸۴ کيلوگرم موفق به کسب مدال جهانی برای کشتی فرنگی ايران شد. برنز جهانی گوانگ ژو و برنز جهانی باکو در دو سال پياپی رقم خورد.
طهماسبی برنده مدال طلای آسيا در سال ۲۰۰۷ است. در تمام اين سال ها هر بار از مسابقات مختلف بر می گشت، مثل ساير مدال آوران در برنامه های تلويزيونی صداوسيما حاضر می شد و هر بار فقط يک درخواست داشت: من بيکارم، برای گذران زندگی ام نياز به شغل دارم!
در تاريخ کشتی ايران، بارها پيش آمده که ورزشکارانی از ايران با لباس ساير کشورها روی تشک بروند. حسن شاهسوند در استراليا، سعيد آذربايجانی در کانادا، فريبرز بصارتی در سوئد يا سيامک غفاری در آمريکا.
اما سامان طهماسبی اولين نفری است که به عنوان يک قهرمان ملی و دارنده مدال جهانی، برای کشور ديگری مبارزه خواهد کرد.
او همچنين اولين ايرانی است که سابقه حضور در مسابقات المپيک برای ايران را دارد اما ضمن تغيير تابعيت، عضو يک تيم ملی ديگر شده است.
او مدتی قبل در رقابت های قهرمانی کشور جمهوری آذربايجان شرکت کرد و به قهرمانی رسيد. اما پس از بازگشت به ايران و بازتاب گسترده اين خبر، ضمن تکذيب تغيير تابعيت، به خبرگزاری ايسنا گفت: «به عنوان يک قهرمان ملی خواسته زيادی ندارم. تنها از رئيس‌جمهور و مسئولين می‌خواهم يک شغلی برايم فراهم کنند و مشکل مسکنم را حل کنند. درخواست من معقولانه است و می‌خواهم باز هم برای ايران افتخارآفرين شوم.»
حالا که تغيير تابعيت طهماسبی علنی شده است، مشخص می شود که مسئولين دولت با درخواست او موافقت نکرده اند. مگر اين که تا فردا و قبل از آغاز مسابقات، به هر طريق ممکن رضايت او را برای انصراف از حضور در مسابقات جلب کنند.
همچنين بهمن طالبی داور ايرانی که داور مهمان در مسابقات آذربايجان بود، به سايت فدراسيون کشتی گفت که من مترجم طهماسبی در باکو بودم و به هيچ وجه، هيچ صحبتی درباره تغيير تابعيت او صورت نگرفت.
به زعم کارشناسان کشتی، تغيير تابعيت طهماسبی غير از بيکاری و مشکل مسکن، دليل ديگری هم داشت. او قربانی اختلافات فدراسيون کشتی با عبدالله عزيزی رئيس سابق کشتی کردستان شد.
طهماسبی خود به خبرگزاری ايسنا گفته بود: «مدت‌ها بود سکوت کرده بودم تا جواب نامرادی‌هايی که در حقم شده بود را ندهم ولی ديگر طاقتم تمام شده است. همان کسی که مرا متهم می‌کند، چهار سال قبل هيچ پولی را که در مرسم تجليلم به عنوان اولين مدال آور جهانی استان کردستان جمع شده بود، به من نداد! با تيم‌های ليگی صحبت می‌کرد تا با من قرارداد نبندند و حتی وقتی به استخدام شرکت نفت درآمدم، کاری کرد که مرا بيکار کنند. در سنندج هم به هر دری زدم تا يک متر زمين بگيرم يا کاری پيدا کنم، مانع می‌تراشيد. تا به حال اين حرف‌ها را نزده بودم چون همشهری‌ام و همزبانم بود اما ديگر نمی‌توانم اين حرف‌های اخير را تحمل کنم.»
روی صحبت او، عبدالله عزيزی رئيس هيات سابق کشتی کردستان است. کسی که از منتقدان اصلی محمدرضا يزدانی خرم رئيس فدراسيون کشتی بود.
به زعم منتقدان، پس از بازگشت طهماسبی از آذربايجان، فدراسيون کشتی به دليل اختلافاتش با عبدالله عزيزی و برای اين که او را در تير رس قرار دهد، تلاش چندانی برای منصرف کردن طهماسبی انجام نداد.
