محمود احمدى نژاد، رييس جمهور اسلامى، روز دوشنبه با اعلام اينكه جرج بوش، رییس جمهور پيشين آمريكا، از گفت و گوى رو در رو با وى واهمه داشته، اظهار داشت كه حاضر است در جريان سفر آينده خود به نيويورك به صورت رو در رو با باراك اوباما، رییس جمهور آمريكا، درباره مسائل بين المللى گفت و گو كند.
احمدى نژاد با اشاره به سفر آيندۀ خود به نيويورك در شهريور ماه براى شركت در مجمع عمومى سازمان ملل افزود كه آماده است تا در برابر رسانه‌ها، با رييس جمهور آمريكا مسائل جهان را مطرح كند تا روشن شود كه راه حل چه كسى بهتر است؟
رادیو فردا در گفت و گو با دكتر رسول نفيسى، استاد دانشگاه و كارشناس مسائل ايران، نخست از او در بارۀ جدى بودن پيشنهاد رييس جمهور اسلامى مى پرسد:
رسول نفیسی: اين صحبت احمدى نژاد مانند نامه فرستادن هاى بيهوده اش به سران كشورها بود. او رسالتى براى خود قائل است كه اين كارها را انجام دهد. آقاى احمدى نژاد در يكى از مصاحبه هايش هم گفته بود مسئله اين است كه «ما مطرح باشيم».
البته منظور از «ما مطرح باشيم» بيشتر اين است كه «من مطرح باشم»، چون او شيفته اين است كه اسمش سر زبان ها باشد و درباره اش صحبت كنند، بنابراين مرتب از اين دست پيشنهادهاى پر سر و صدا و بى معنا و توخالى را ارائه مى دهد.
تقاضاى گفت وگو با رياست جمهورى آمريكا پروتكل دارد، بنابراين اين حرف ها نشان مى دهد گوينده از عرف ديپلماتيك اطلاعى ندارد و اين باعث تاسف است. در ضمن گفتن اين حرف كه بنشينيم و در مورد مسائل بين المللى صحبت كنيم يعنى در جهان، ايران هم پايه آمريكا است. اين حرف ها بيشتر به مزاح مى ماند تا به حرف هاى جدى ديپلماتيك.
آقاى نفيسى! به رغم اصولى كه براى هر گونه گفت و گو در عرصه بين المللى وجود دارد و به رغم عرف ديپلماتيكى كه شما اشاره كرديد، گفت و گوهايى از نوع آن چه آقاى احمدى نژاد مطرح كرده اصلاً امكان پذير است؟
مذاكره در شرايطى بايد انجام شود كه مفاد آن مشخص باشد و طرفين نشان دهند كه در اين مورد جدى هستند و جدى بودن را در موارد ديگر هم ثابت كرده باشند. اين كه با رئيس جمهور آمريكا صحبت كنند، بايد مشخص شود در چه موردى. به خصوص اين كه مهم ترين مسئله مورد نظر آمريكا پرونده هسته اى ايران است و مسائل بين المللى مانند اين كه در اروپا يا آفريقا چه مى گذرد، فكر نمى كنم ايالات متحده علاقه داشته باشد نظر آقاى احمدى نژاد را جست وجو كند.
آقاى نفيسى! صرف نظر از شيوه بيان و نوع پيشنهاد آقاى احمدى نژاد، اين تمايل به گفت و گو بيانگر نمايشى براى خروج از بن بست و گرفتارى هاى ناشى از تحريم ها براى دولت ايران است؟
در مورد تحريم ها، رئيس سابق اتاق بازرگانى به طور رسمى گفته بود تحريم هاى اول تا سوم باعث افزايش ۳۵ درصدى قيمت ها شده است، تازه بدون در نظر گرفتن تحريم هاى چهارم كه گسترده است.
وقتى احمدى نژاد مى گويد دنيا محدود به اروپا و آمريكا نمى شود، پس جهان محدود به كجا مى شود؟ مى خواهيد با برزيل مسائل را حل و فصل كنيد كه ديديم برزيل هم مخالفت خود را با سنگسار آن زن ايرانى نشان داد، يعنى متحد شما نيست.
گفتن اين كه تحريم ها اثرى در اقتصاد ما ندارد كه شوخى است. اما آيا گرايش به مذاكره ديده مى شود، بايد بگويم بله و از صحبت هاى آقاى صالحى و كسانى كه به نوعى با پرونده اتمى ايران درگير هستند و حتى از اشارات خود احمدى نژاد برمى آيد كه دولت ايران خطر را كمى احساس كرده است. اين مسئله يا مربوط است به شايعات حمله به ايران و حمله به پايگاه هاى نظامى ايران يا واقعاً يك نوع عكس العمل نشان دادن به اثر اين تحريم ها است.
احمدى نژاد با اشاره به سفر آيندۀ خود به نيويورك در شهريور ماه براى شركت در مجمع عمومى سازمان ملل افزود كه آماده است تا در برابر رسانه‌ها، با رييس جمهور آمريكا مسائل جهان را مطرح كند تا روشن شود كه راه حل چه كسى بهتر است؟
رادیو فردا در گفت و گو با دكتر رسول نفيسى، استاد دانشگاه و كارشناس مسائل ايران، نخست از او در بارۀ جدى بودن پيشنهاد رييس جمهور اسلامى مى پرسد:
رسول نفیسی: اين صحبت احمدى نژاد مانند نامه فرستادن هاى بيهوده اش به سران كشورها بود. او رسالتى براى خود قائل است كه اين كارها را انجام دهد. آقاى احمدى نژاد در يكى از مصاحبه هايش هم گفته بود مسئله اين است كه «ما مطرح باشيم».
البته منظور از «ما مطرح باشيم» بيشتر اين است كه «من مطرح باشم»، چون او شيفته اين است كه اسمش سر زبان ها باشد و درباره اش صحبت كنند، بنابراين مرتب از اين دست پيشنهادهاى پر سر و صدا و بى معنا و توخالى را ارائه مى دهد.
تقاضاى گفت وگو با رياست جمهورى آمريكا پروتكل دارد، بنابراين اين حرف ها نشان مى دهد گوينده از عرف ديپلماتيك اطلاعى ندارد و اين باعث تاسف است. در ضمن گفتن اين حرف كه بنشينيم و در مورد مسائل بين المللى صحبت كنيم يعنى در جهان، ايران هم پايه آمريكا است. اين حرف ها بيشتر به مزاح مى ماند تا به حرف هاى جدى ديپلماتيك.
آقاى نفيسى! به رغم اصولى كه براى هر گونه گفت و گو در عرصه بين المللى وجود دارد و به رغم عرف ديپلماتيكى كه شما اشاره كرديد، گفت و گوهايى از نوع آن چه آقاى احمدى نژاد مطرح كرده اصلاً امكان پذير است؟
مذاكره در شرايطى بايد انجام شود كه مفاد آن مشخص باشد و طرفين نشان دهند كه در اين مورد جدى هستند و جدى بودن را در موارد ديگر هم ثابت كرده باشند. اين كه با رئيس جمهور آمريكا صحبت كنند، بايد مشخص شود در چه موردى. به خصوص اين كه مهم ترين مسئله مورد نظر آمريكا پرونده هسته اى ايران است و مسائل بين المللى مانند اين كه در اروپا يا آفريقا چه مى گذرد، فكر نمى كنم ايالات متحده علاقه داشته باشد نظر آقاى احمدى نژاد را جست وجو كند.
آقاى نفيسى! صرف نظر از شيوه بيان و نوع پيشنهاد آقاى احمدى نژاد، اين تمايل به گفت و گو بيانگر نمايشى براى خروج از بن بست و گرفتارى هاى ناشى از تحريم ها براى دولت ايران است؟
در مورد تحريم ها، رئيس سابق اتاق بازرگانى به طور رسمى گفته بود تحريم هاى اول تا سوم باعث افزايش ۳۵ درصدى قيمت ها شده است، تازه بدون در نظر گرفتن تحريم هاى چهارم كه گسترده است.
وقتى احمدى نژاد مى گويد دنيا محدود به اروپا و آمريكا نمى شود، پس جهان محدود به كجا مى شود؟ مى خواهيد با برزيل مسائل را حل و فصل كنيد كه ديديم برزيل هم مخالفت خود را با سنگسار آن زن ايرانى نشان داد، يعنى متحد شما نيست.
گفتن اين كه تحريم ها اثرى در اقتصاد ما ندارد كه شوخى است. اما آيا گرايش به مذاكره ديده مى شود، بايد بگويم بله و از صحبت هاى آقاى صالحى و كسانى كه به نوعى با پرونده اتمى ايران درگير هستند و حتى از اشارات خود احمدى نژاد برمى آيد كه دولت ايران خطر را كمى احساس كرده است. اين مسئله يا مربوط است به شايعات حمله به ايران و حمله به پايگاه هاى نظامى ايران يا واقعاً يك نوع عكس العمل نشان دادن به اثر اين تحريم ها است.
