بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسراييل، روز يكشنبه به جوبايدن، معاون رييس جمهور آمريكا، گفت که فقط يك تهديد معتبر نظامى مى تواند ايران را از ساخت سلاح هسته اى بازدارد.
با اين حال رابرت گيتس، وزير دفاع آمريكا، با رد اين درخواست تاكيد كرد كه تا كنون رويكرد سياسى و اقتصادى بر روى ايران اثرگذار بوده است.
رادیو فردا در گفت و گو با دكتر بهمن آقايى ديبا، كارشناس و استاد حقوق بين الملل دانشگاه ويرجينيا، نخست از وى پرسيده آيا درخواست نخست وزير اسراييل يك نوع بزرگ نمايى نيست؟
بهمن آقايى ديبا: با توجه به اين كه جنبه هايى از برنامه اتمى ايران براى كشورهاى غربى و به خصوص براى اسراييل مشكوك است، قطعنامه هايى در شوراى امنيت سازمان ملل به تصويب رسيده و همچنين اقداماتى در رابطه با تحريم ها صورت گرفته است كه ناشى از نگرانى‌هاى كشورهاى غربى و اسراييل در مورد برنامه اتمى ايران است.
نحوه برخورد ايران با مذاكرات فعلى و سوالاتى كه دراين زمينه مطرح كرده اند و همين طور نحوه برخورد ايران با تحريم ها، اين ذهنيت را براى كشورهاى ديگر به خصوص مقام هاى كشور اسراييل به وجود مى آورد كه چيزى غير از تهديد نظامى جدى نمى تواند تصميم ايران را براى تغيير اساسى در مورد برنامه هسته ايش تحت تاثير قرار دهد.
كشورهاى غربى مصمم هستند جلوى برنامه اتمى ايران را بگيرند و با اين مشكل مواجه هستند كه تحريم ها كار نمى كند، بنابراين اكنون با يك موج جديد از افرادى كه تهديد نظامى را مطرح مى كنند روبرو هستيم.
اين موج نه تنها در اسراييل بلكه در آمريكا هم ديده مى شود و به عنوان مثال چند روز پيش مقالاتى درباره برنامه هسته اى ايران در مطبوعات مهم آمريكا منتشر شد و سناتور گراهام و سايرين دراين زمينه مطالبى ابراز كردند.
اسراييل مدت هاست كه چنين ادعايى را مطرح مى كند. اما با توجه به شرايط خاص ايران كه نه با عراق قابل قياس است و نه با افغانستان، به نظر شما تهديد نظامى آمريكا و كشورهاى متحد آن مى‌تواند گره بسته مسئله هسته اى ايران را باز كند؟
آن چه اكنون به عنوان تهديد نظامى از طرف اين كشورها مطرح است شبيه آن چيزى نيست كه در افغانستان و عراق پيش آمده است. يعنى مسئله حمله زمينى و اشغال كشور به آن سبك كاملاً خارج از گزينه هاى مطرح است.
اگر دقت كنيم به مقاله هاى مربوط به اين موضوع و يا پيشنهاداتى كه سناتور گراهام عنوان كرده است، مى بينيم صحبت از يك نوع حمله هوايى و دريايى است كه نظام را فلج مى كند تا نتواند عكس العملى نشان دهد يا تهديدى براى نيروهاى آمريكايى ايجاد كند كه در نزديك ايران استقرار دارند. در واقع تهديد نظامى به معنى اشغال به سبك افغانستان و عراق و عواقبى كه در آنجا پيش آمدف در مورد ايران مطرح نيست.
اگر بخواهند چنين حركتى انجام دهند و نيروى هوايى و دريايى ايران را فلج كنند، باز هم مسئله هسته اى ايران حل نمى شود چون پرونده اتمى ايران موضوعى جدا از بنيه نظامى ايران است. از طرف ديگر ايران تاسيسات هسته اى خود را در نقاط مختلف كشور پراكنده كرده است.
فكر مى كنيد تهديد نظامى ايران اصلا شكل عملى به خود بگيرد؟
يك حمله نظامى صورت هاى مختلفى مى تواند به خود بگيرد و در واقع زير عنوان گزينه نظامى ده ها اقدام وجود دارد.
من فكر مى‌كنم اگر مذاكرات فعلى شكست بخورد و دولت ايران در مورد نگرانى كشورهاى غربى و اسراييل درمورد برنامه هسته ايش اقدام جدى انجام ندهد و همان طور كه آقاى متكى گفته اين حرف ها را به شوخى و مسخره بگيرد، با توجه به اين كه كشورهاى غربى تصميم خود را گرفته اند و به طور قاطع مى گويند حاضر نيستند يك ايران اتمى را تحمل كنند، در نتيجه در آينده وارد مرحله گزينه نظامى خواهند شد.
با اين حال رابرت گيتس، وزير دفاع آمريكا، با رد اين درخواست تاكيد كرد كه تا كنون رويكرد سياسى و اقتصادى بر روى ايران اثرگذار بوده است.
رادیو فردا در گفت و گو با دكتر بهمن آقايى ديبا، كارشناس و استاد حقوق بين الملل دانشگاه ويرجينيا، نخست از وى پرسيده آيا درخواست نخست وزير اسراييل يك نوع بزرگ نمايى نيست؟
بهمن آقايى ديبا: با توجه به اين كه جنبه هايى از برنامه اتمى ايران براى كشورهاى غربى و به خصوص براى اسراييل مشكوك است، قطعنامه هايى در شوراى امنيت سازمان ملل به تصويب رسيده و همچنين اقداماتى در رابطه با تحريم ها صورت گرفته است كه ناشى از نگرانى‌هاى كشورهاى غربى و اسراييل در مورد برنامه اتمى ايران است.
نحوه برخورد ايران با مذاكرات فعلى و سوالاتى كه دراين زمينه مطرح كرده اند و همين طور نحوه برخورد ايران با تحريم ها، اين ذهنيت را براى كشورهاى ديگر به خصوص مقام هاى كشور اسراييل به وجود مى آورد كه چيزى غير از تهديد نظامى جدى نمى تواند تصميم ايران را براى تغيير اساسى در مورد برنامه هسته ايش تحت تاثير قرار دهد.
كشورهاى غربى مصمم هستند جلوى برنامه اتمى ايران را بگيرند و با اين مشكل مواجه هستند كه تحريم ها كار نمى كند، بنابراين اكنون با يك موج جديد از افرادى كه تهديد نظامى را مطرح مى كنند روبرو هستيم.
اين موج نه تنها در اسراييل بلكه در آمريكا هم ديده مى شود و به عنوان مثال چند روز پيش مقالاتى درباره برنامه هسته اى ايران در مطبوعات مهم آمريكا منتشر شد و سناتور گراهام و سايرين دراين زمينه مطالبى ابراز كردند.
اسراييل مدت هاست كه چنين ادعايى را مطرح مى كند. اما با توجه به شرايط خاص ايران كه نه با عراق قابل قياس است و نه با افغانستان، به نظر شما تهديد نظامى آمريكا و كشورهاى متحد آن مى‌تواند گره بسته مسئله هسته اى ايران را باز كند؟
آن چه اكنون به عنوان تهديد نظامى از طرف اين كشورها مطرح است شبيه آن چيزى نيست كه در افغانستان و عراق پيش آمده است. يعنى مسئله حمله زمينى و اشغال كشور به آن سبك كاملاً خارج از گزينه هاى مطرح است.
اگر دقت كنيم به مقاله هاى مربوط به اين موضوع و يا پيشنهاداتى كه سناتور گراهام عنوان كرده است، مى بينيم صحبت از يك نوع حمله هوايى و دريايى است كه نظام را فلج مى كند تا نتواند عكس العملى نشان دهد يا تهديدى براى نيروهاى آمريكايى ايجاد كند كه در نزديك ايران استقرار دارند. در واقع تهديد نظامى به معنى اشغال به سبك افغانستان و عراق و عواقبى كه در آنجا پيش آمدف در مورد ايران مطرح نيست.
اگر بخواهند چنين حركتى انجام دهند و نيروى هوايى و دريايى ايران را فلج كنند، باز هم مسئله هسته اى ايران حل نمى شود چون پرونده اتمى ايران موضوعى جدا از بنيه نظامى ايران است. از طرف ديگر ايران تاسيسات هسته اى خود را در نقاط مختلف كشور پراكنده كرده است.
فكر مى كنيد تهديد نظامى ايران اصلا شكل عملى به خود بگيرد؟
يك حمله نظامى صورت هاى مختلفى مى تواند به خود بگيرد و در واقع زير عنوان گزينه نظامى ده ها اقدام وجود دارد.
من فكر مى‌كنم اگر مذاكرات فعلى شكست بخورد و دولت ايران در مورد نگرانى كشورهاى غربى و اسراييل درمورد برنامه هسته ايش اقدام جدى انجام ندهد و همان طور كه آقاى متكى گفته اين حرف ها را به شوخى و مسخره بگيرد، با توجه به اين كه كشورهاى غربى تصميم خود را گرفته اند و به طور قاطع مى گويند حاضر نيستند يك ايران اتمى را تحمل كنند، در نتيجه در آينده وارد مرحله گزينه نظامى خواهند شد.
