«کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران» از اتحادیۀ بين المللی مخابرات (ITU) وابسته به سازمان ملل خواسته است برای بازداشتن جمهوری اسلامی ایران از سانسور شبکه های ماهواره ای و محدوديت اينترنت، گام های قاطعی بردارد.
کنفرانس بين المللی سالانه ارتباطات راديويی (WRC) در ژنو که از سوی اتحادیۀ بين المللی مخابرات برگزار می شود، از روز دوشنبه کار خود را آغاز کرد.
رادیو فردا در گفت و گو با هادی قائمی، سخنگوی «کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران» در نیویورک، اهميت برگزاری اين کنفرانس را جويا شده است.
هادی قائمی: مسئله مهم اين است که مقررات اين سازمان به طور واضح هر کشوری را از ارسال پارازيت به سوی ماهواره های بين المللی منع می کند. و ليکن دولت ايران به طورمستمر اين قانون را نقض کرده است و با پارازيت اندازی امنيت اين ماهواره ها را به خطر می اندازد.
نکته دوم اين است که دولت ايران از همين ماهواره ها برای مقاصد خودش استفاده می کند. ما می خواهيم يکی از سرلوحه های این کنفرانس، محکم کردن قوانين و ضوابطی باشد که ايران مشغول نقض آنهاست وهمچنين پيدا کردن راهکاری که يک کشور نتواند از يک سو از اين ماهواره ها استفاده سوء خودش را بکند و از سوی ديگر ارتباطات ديگران را دچار اختلال کند.
جمهوری اسلامی ايران ادعا می کند که در خود غرب محدوديت های فراوانی در زمينه اينترنت و ماهواره وجود دارد.
هفته گذشته هفته بسيار چشمگيری بود از این نظر که بسياری از سايت های اينترنتی و فعالان اينترنتی توانستند کنگره و سنای آمريکا را به عقب نشينی وادار کرده و از تصويب اين لايحه ها جلوگيری کنند.
در مورد «پرس تی وی» بايد بگويم اين شبکه از يک سو خودش را در لندن ثبت کرده است به عنوان يک شبکه ماهواره ای که در لندن حضور دارد و تصميمات اش در اين شهر گرفته می شود.
ولی واقعيت اين است که تمام تصميمات مربوط به اين شبکه توسط نهادهای اطلاعاتی- امنيتی ايران در تهران گرفته می شود. اين شبکه تلويزيونی برای مثال اعترافات دروغين بسياری را پخش کرده است. پروپاگاندای بسياری منتشر کرده است و نتوانسته است که خودش را با قوانين کشور انگليس انطباق دهد.
برای همين هم بود که از ادامه کار اين شبکه جلوگيری به عمل آمد. اگر جمهوری اسلامی نگران اين موضوع است چرا نمی گذارد شبکه های خارجی در ايران دفتر داشته باشند و قادر باشند يک کانال تلويزيونی را اداره کنند؟
محدوديت هايی که ايران به وجود می آورد بسيار فراگير است و قوانين بين المللی را به طور مستمر نقض می کند.
شما فکر می کنيد که الان اين فرآيند کنفرانسی که در ژنو برگزار می شود برای اينکه بتواند از محدوديت های ماهواره ای و اينترنتی در ايران بکاهد، چقدر موثر خواهد بود؟
در وهله اول ما مايليم تمام شرکت کنندگان مخصوصا نمايندگان دولت ها و نمايندگان کمپانی ها و شرکت های ماهواره ای از اتفاقاتی که در ايران رخ می دهد، آگاه باشند. هم اکنون بالا بردن سطح آگاهی سياست گذاران در اين مورد بسيار مهم است.
برای همين هم در ژنو و در مقابل ساختمانی که اين کنفرانس مهم افتتاح می شود، ايرانيان برای اعتراض و جلب توجه به مسئله سانسور اينترنت و ماهواره تجمع خواهند کرد.
از سوی ديگر ما می خواهيم شرکت هايی را که از يک سو به راديو و تلويزيون ايران سرويس می دهند و مشتريان ديگرشان را که از سوی ايران دچار اختلال و پارازيت می شوند را از روی ماهواره های شان بر می دارند، زير فشار بگذاريم تا اجازه ندهند که دولت ايران هم از آنها استفاده کند و هم با گرفتن اين سرويس ها تجارت کند و هم از سوی ديگر به سانسورو پارازيت اندازی برای ساير تلويزيون ها و ماهواره ها بپردازد.
در وهله سوم هم قصد داريم با تبليغاتی که در مورد اينترنت حلال در ايران می شود مقابله کنيم.
آنها می خواهند ديواری دور تا دور اينترنت بکشند و بتوانند هر وقت که مايل باشند، آن شاهراه هايی که ايرانيان را به سايت های خارج از ايران وصل می کند را قطع کرده يا دسترسی به آنها را کاهش دهند.
ما می خواهيم که جامعه تکنولوژيک و دست اندرکاران فن آوری و اينترنت از اين اقدامات ايران آگاه باشند و تلاش کنند تا راه حل ها و راهکارهايی برای مبارزه با اين محدوديت به وجود بياورند.
اين مسئله به ايران به تنهايی برنمی گردد. بسياری از کشورها تلاش می کنند که ماهيت اينترنت را تغيير داده و آن را تحت کنترل خودشان در بياورند.
در ايران متاسفانه اين مسئله بسيار فراگيرتر و سريع تر است و چون در درون خود کشور آزادی بيان وجود ندارد و دسترسی به اطلاعات از راه ديگری هم ميسر نيست، اين مسئله تا حدی حياتی است که نگذاريم اين تحولات منفی هم در مورد ماهواره و هم در مورد اينترنت ادامه پيدا کند.
کنفرانس بين المللی سالانه ارتباطات راديويی (WRC) در ژنو که از سوی اتحادیۀ بين المللی مخابرات برگزار می شود، از روز دوشنبه کار خود را آغاز کرد.
رادیو فردا در گفت و گو با هادی قائمی، سخنگوی «کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران» در نیویورک، اهميت برگزاری اين کنفرانس را جويا شده است.
هادی قائمی: مسئله مهم اين است که مقررات اين سازمان به طور واضح هر کشوری را از ارسال پارازيت به سوی ماهواره های بين المللی منع می کند. و ليکن دولت ايران به طورمستمر اين قانون را نقض کرده است و با پارازيت اندازی امنيت اين ماهواره ها را به خطر می اندازد.
نکته دوم اين است که دولت ايران از همين ماهواره ها برای مقاصد خودش استفاده می کند. ما می خواهيم يکی از سرلوحه های این کنفرانس، محکم کردن قوانين و ضوابطی باشد که ايران مشغول نقض آنهاست وهمچنين پيدا کردن راهکاری که يک کشور نتواند از يک سو از اين ماهواره ها استفاده سوء خودش را بکند و از سوی ديگر ارتباطات ديگران را دچار اختلال کند.
جمهوری اسلامی ايران ادعا می کند که در خود غرب محدوديت های فراوانی در زمينه اينترنت و ماهواره وجود دارد.
هفته گذشته هفته بسيار چشمگيری بود از این نظر که بسياری از سايت های اينترنتی و فعالان اينترنتی توانستند کنگره و سنای آمريکا را به عقب نشينی وادار کرده و از تصويب اين لايحه ها جلوگيری کنند.
در مورد «پرس تی وی» بايد بگويم اين شبکه از يک سو خودش را در لندن ثبت کرده است به عنوان يک شبکه ماهواره ای که در لندن حضور دارد و تصميمات اش در اين شهر گرفته می شود.
ولی واقعيت اين است که تمام تصميمات مربوط به اين شبکه توسط نهادهای اطلاعاتی- امنيتی ايران در تهران گرفته می شود. اين شبکه تلويزيونی برای مثال اعترافات دروغين بسياری را پخش کرده است. پروپاگاندای بسياری منتشر کرده است و نتوانسته است که خودش را با قوانين کشور انگليس انطباق دهد.
برای همين هم بود که از ادامه کار اين شبکه جلوگيری به عمل آمد. اگر جمهوری اسلامی نگران اين موضوع است چرا نمی گذارد شبکه های خارجی در ايران دفتر داشته باشند و قادر باشند يک کانال تلويزيونی را اداره کنند؟
محدوديت هايی که ايران به وجود می آورد بسيار فراگير است و قوانين بين المللی را به طور مستمر نقض می کند.
شما فکر می کنيد که الان اين فرآيند کنفرانسی که در ژنو برگزار می شود برای اينکه بتواند از محدوديت های ماهواره ای و اينترنتی در ايران بکاهد، چقدر موثر خواهد بود؟
در وهله اول ما مايليم تمام شرکت کنندگان مخصوصا نمايندگان دولت ها و نمايندگان کمپانی ها و شرکت های ماهواره ای از اتفاقاتی که در ايران رخ می دهد، آگاه باشند. هم اکنون بالا بردن سطح آگاهی سياست گذاران در اين مورد بسيار مهم است.
برای همين هم در ژنو و در مقابل ساختمانی که اين کنفرانس مهم افتتاح می شود، ايرانيان برای اعتراض و جلب توجه به مسئله سانسور اينترنت و ماهواره تجمع خواهند کرد.
از سوی ديگر ما می خواهيم شرکت هايی را که از يک سو به راديو و تلويزيون ايران سرويس می دهند و مشتريان ديگرشان را که از سوی ايران دچار اختلال و پارازيت می شوند را از روی ماهواره های شان بر می دارند، زير فشار بگذاريم تا اجازه ندهند که دولت ايران هم از آنها استفاده کند و هم با گرفتن اين سرويس ها تجارت کند و هم از سوی ديگر به سانسورو پارازيت اندازی برای ساير تلويزيون ها و ماهواره ها بپردازد.
در وهله سوم هم قصد داريم با تبليغاتی که در مورد اينترنت حلال در ايران می شود مقابله کنيم.
آنها می خواهند ديواری دور تا دور اينترنت بکشند و بتوانند هر وقت که مايل باشند، آن شاهراه هايی که ايرانيان را به سايت های خارج از ايران وصل می کند را قطع کرده يا دسترسی به آنها را کاهش دهند.
ما می خواهيم که جامعه تکنولوژيک و دست اندرکاران فن آوری و اينترنت از اين اقدامات ايران آگاه باشند و تلاش کنند تا راه حل ها و راهکارهايی برای مبارزه با اين محدوديت به وجود بياورند.
اين مسئله به ايران به تنهايی برنمی گردد. بسياری از کشورها تلاش می کنند که ماهيت اينترنت را تغيير داده و آن را تحت کنترل خودشان در بياورند.
در ايران متاسفانه اين مسئله بسيار فراگيرتر و سريع تر است و چون در درون خود کشور آزادی بيان وجود ندارد و دسترسی به اطلاعات از راه ديگری هم ميسر نيست، اين مسئله تا حدی حياتی است که نگذاريم اين تحولات منفی هم در مورد ماهواره و هم در مورد اينترنت ادامه پيدا کند.
