«اگر حريم و اطلاعات خصوصى شما و دوستانتان براى شما مهم است با فيس بوك درهمين لحظه قطع رابطه كنيد. ما مشتركان و مشتريان اين شبكه نيستيم بلكه به محصولات آن بدل شده ايم.»
اندرو براون، نويسنده سرشناس بريتانيايى، نقد خود از فيس بوك را كه اخيرا در روزنامه گاردين چاپ لندن منتشر شده است با اين جملات آغاز مى كند.
براون يادآورى مى كند كه در آغاز راه اندازى فيس بوك، تعداد اندكى مى توانستند به اين شبكه بپيوندند و بدون اجازه صريح و مشخص هر مشترك و كاربر هيچ چيزى از اطلاعات شخصى افراد نمى توانست حتى براى خود گردانندگان شبكه فيس بوك بر ملا شود.
اما اكنون هر كسى بخواهد می تواند به اين شبكه بپيوندند و تمام اطلاعات كاربران علنى مى شود مگر اينكه هر فردى با تلاش آگاهانه و پيگيرانه اش اين اطلاعات را پنهان نگه دارد.
به گفته نويسنده، براى پنهان نگاه داشتن اطلاعات شخصى خود هر مشترك فيس بوك بايد هر از چند ماه كه اين شبكه سياست ناظر بر گردش اطلاعات خصوصى را مورد بازبينى قرار مى دهد مراقب باشد كه طبق مقررات جديد بخشى و يا تمام اطلاعات وى بر ملا نشود.
اندرو براون در ادامه مى افزايد: اگر كسى تصميم بگيرد كه ماندن در شبكه فيس بوك واقعا ارزش ندارد جدا شدن و ترك آن بسيار دشوار است. به سادگى مى توان اشتراك خود را «غير فعال» كرد ولى اين كار در عمل بى معنا است. با بستن و غير فعال كردن اشتراك خود هيچ يك از اطلاعات شما پاك نمى شود. حتى اگر يكسال بعد به اين شبكه بازگرديد خواهيد دید كه اشتراك شما هنوز فعال است. با همان اسم رمز سابق، همان حلقه دوستان و دقيقا همان اطلاعات قبلى.
به سختى مى توان مشخص كرد هر كاربر و مشترك فيس بوك چه حدى از اطلاعات شخصى خود را در اختيار اين شبكه قرار مى دهد.
ده سال پيش كه دولت بريتانيا تصميم گرفت اطلاعات شخصى افراد را در بايگانى ديجيتال يك اداره دولتى ذخيره كرده و آن را در اختيار بخش هاى مختلف دولت قرار دهد فعالان و دلسوزان آزادى هاى مدنى به شدت به اين طرح اعتراض كردند. دليل اعتراض آنها اين بود كه هيچ نهادى حق ندارد بداند كه شهروندان يك كشور با چه كسى يا كسانى در ارتباط هستند و نبايد از مضمون اين مكالمات و تماس ها با خبر شوند. اما اكنون فيس بوك از تمام اين اطلاعات با خبر است و آن را به طور آزادانه در اختيار تقريقا هر كسى قرار مى دهد.
اندرو براون در ادامه نقد خود از روش كار فيس بوك در روزنامه گاردين مى افزايد: چنين برخوردى شايسته يك مشترى نيست اما نكته در اين است كه فيس بوك با ما مثل مشترى رفتار نمى كند. ما به طور مجانى از شبكه فيس بوك استفاده مى كنيم و دليل آن اين است كه ما نه مشترى بلكه محصولات اين شبكه هستيم. مشتريان واقعى شرکت هاى صاحب آگهى هاى تجارى هستند كه شبكه فيس بوك اطلاعات مشتركان را آگاهانه و يا ناآگاهانه به آنها مى فروشد.
تفاوت گوگل با فيس بوك اين است كه اولا حجم اطلاعات كمترى از مشتركان جمع آورى مى كند و ثانيا در هر لحظه اين امكان را به شما مى دهد كه حجم و جزييات اطلاعات خصوصى خود را كه روى آن شبكه منتشر كرده ايد بازبينى و كنترل كنيد. نكته ديگر اين است كه شما هيچ گاه نمى توانيد اطلاعاتى را كه به فيس بوك داده ايد باز پس بگيريد.
اندرو براون يادآورى مى كند كه تمام خدمات جنبى و بازى هاى كامپيوترى متصل به فيس بوك براى كسب اطلاعات بيشتر از مشتركان طراحى شده اند و بعد اين اطلاعات توسط فيس بوك به هر فرد و موسسه اى كه آنها تصميم بگيرند فروخته خواهد شد.
چگونه مى توان بخشى و يا تمام اين سيستم را متوقف كرد؟ فيس بوك تغيير نخواهد كرد. مدل تجارى اين موسسه به طور كلى بر اساس فروش اطلاعات شخصى افراد به شركت هاى آگهى هاى تجارى بنا شده است. اگر اعتراض و انزجار عمومى شبكه فيس بوك را به توقف اين روش و يا عقب نشينى وادار كند دوباره شش ماه بعد همين روش تكرار خواهد شد.
پس چه مى توان كرد؟ شبكه و زير ساخت هاى پيچيده كامپيوترى كه فيس بوك را مى چرخاند بسيار گرانقيمت است و در نهايت كسى بايد هزينه آن را بپردازد.
احتمال دارد كه خدمات و شبكه اى همانند فيس بوك ولى با استانداردهاى بهترى براى حفظ اطلاعات افراد هم اكنون در زيرزمين و يا گاراژى در گوشه اى از جهان در حال تكميل است. راه اندازى شبكه اى بدون معايب فيس بوك كاملا عملى است همان طور كه نمونه گوگل ثابت كرده است.
اندرو براون در پايان اين مطلب در روزنامه گاردين مى نويسد: مشكل بنيادى حل نخواهد شد چون از زماني كه پول اختراع شده كسانى كه از محل مكالمات و حرف زدن بى معنا و بى هدف پول به جيب زده اند صاحب ملك ها بوده اند يا صاحب ميخانه و كافه و يا مثل امروز صاحب شبكه هاى اينترنتى.
شما ممكن است فكر كنيد كه دوستان شما روى شبكه فيس بوك براى تمام اخبار و گفته هايى كه منتشر مى كنيد ارزش قائل اند ولى حقيقت اين است اگر آنها قرار باشد براى اطلاع از اخبار نه چندان مهم شما پول بپردازند ديگر علاقه اى به حال و روز شما نخواهند داشت.
تنها كسانى كه اطلاعات شما براى آنها ارزشمند است كسانى هستند كه مى خواهند بااستفاده از اين اطلاعات پول بسازند و به شما چيزهايى بفروشند كه واقعا به آن احتياج نداريد.
سئوال براى همه ما اين است كه دوستان واقعى را ترجيح مى دهيم كه ممكن است ارتباط با آنها مشكل باشد و يا دوستان خيالى را كه هميشه براى ما مايه دلخوشى و اطمينان خاطرند؟
اندرو براون، نويسنده سرشناس بريتانيايى، نقد خود از فيس بوك را كه اخيرا در روزنامه گاردين چاپ لندن منتشر شده است با اين جملات آغاز مى كند.
براون يادآورى مى كند كه در آغاز راه اندازى فيس بوك، تعداد اندكى مى توانستند به اين شبكه بپيوندند و بدون اجازه صريح و مشخص هر مشترك و كاربر هيچ چيزى از اطلاعات شخصى افراد نمى توانست حتى براى خود گردانندگان شبكه فيس بوك بر ملا شود.
بیشتر بخوانید:
به گفته نويسنده، براى پنهان نگاه داشتن اطلاعات شخصى خود هر مشترك فيس بوك بايد هر از چند ماه كه اين شبكه سياست ناظر بر گردش اطلاعات خصوصى را مورد بازبينى قرار مى دهد مراقب باشد كه طبق مقررات جديد بخشى و يا تمام اطلاعات وى بر ملا نشود.
اندرو براون در ادامه مى افزايد: اگر كسى تصميم بگيرد كه ماندن در شبكه فيس بوك واقعا ارزش ندارد جدا شدن و ترك آن بسيار دشوار است. به سادگى مى توان اشتراك خود را «غير فعال» كرد ولى اين كار در عمل بى معنا است. با بستن و غير فعال كردن اشتراك خود هيچ يك از اطلاعات شما پاك نمى شود. حتى اگر يكسال بعد به اين شبكه بازگرديد خواهيد دید كه اشتراك شما هنوز فعال است. با همان اسم رمز سابق، همان حلقه دوستان و دقيقا همان اطلاعات قبلى.
به سختى مى توان مشخص كرد هر كاربر و مشترك فيس بوك چه حدى از اطلاعات شخصى خود را در اختيار اين شبكه قرار مى دهد.
ده سال پيش كه دولت بريتانيا تصميم گرفت اطلاعات شخصى افراد را در بايگانى ديجيتال يك اداره دولتى ذخيره كرده و آن را در اختيار بخش هاى مختلف دولت قرار دهد فعالان و دلسوزان آزادى هاى مدنى به شدت به اين طرح اعتراض كردند. دليل اعتراض آنها اين بود كه هيچ نهادى حق ندارد بداند كه شهروندان يك كشور با چه كسى يا كسانى در ارتباط هستند و نبايد از مضمون اين مكالمات و تماس ها با خبر شوند. اما اكنون فيس بوك از تمام اين اطلاعات با خبر است و آن را به طور آزادانه در اختيار تقريقا هر كسى قرار مى دهد.
اندرو براون در ادامه نقد خود از روش كار فيس بوك در روزنامه گاردين مى افزايد: چنين برخوردى شايسته يك مشترى نيست اما نكته در اين است كه فيس بوك با ما مثل مشترى رفتار نمى كند. ما به طور مجانى از شبكه فيس بوك استفاده مى كنيم و دليل آن اين است كه ما نه مشترى بلكه محصولات اين شبكه هستيم. مشتريان واقعى شرکت هاى صاحب آگهى هاى تجارى هستند كه شبكه فيس بوك اطلاعات مشتركان را آگاهانه و يا ناآگاهانه به آنها مى فروشد.
تفاوت گوگل با فيس بوك اين است كه اولا حجم اطلاعات كمترى از مشتركان جمع آورى مى كند و ثانيا در هر لحظه اين امكان را به شما مى دهد كه حجم و جزييات اطلاعات خصوصى خود را كه روى آن شبكه منتشر كرده ايد بازبينى و كنترل كنيد. نكته ديگر اين است كه شما هيچ گاه نمى توانيد اطلاعاتى را كه به فيس بوك داده ايد باز پس بگيريد.
در آغاز راه اندازى فيس بوك، تعداد اندكى مى توانستند به اين شبكه بپيوندند و بدون اجازه صريح و مشخص هر مشترك و كاربر هيچ چيزى از اطلاعات شخصى افراد نمى توانست حتى براى خود گردانندگان شبكه فيس بوك بر ملا شود. اما اكنون هر كسى بخواهد می تواند به اين شبكه بپيوندند و تمام اطلاعات كاربران علنى مى شود مگر اينكه هر فردى با تلاش آگاهانه و پيگيرانه اش اين اطلاعات را پنهان نگه دارد.
چگونه مى توان بخشى و يا تمام اين سيستم را متوقف كرد؟ فيس بوك تغيير نخواهد كرد. مدل تجارى اين موسسه به طور كلى بر اساس فروش اطلاعات شخصى افراد به شركت هاى آگهى هاى تجارى بنا شده است. اگر اعتراض و انزجار عمومى شبكه فيس بوك را به توقف اين روش و يا عقب نشينى وادار كند دوباره شش ماه بعد همين روش تكرار خواهد شد.
پس چه مى توان كرد؟ شبكه و زير ساخت هاى پيچيده كامپيوترى كه فيس بوك را مى چرخاند بسيار گرانقيمت است و در نهايت كسى بايد هزينه آن را بپردازد.
احتمال دارد كه خدمات و شبكه اى همانند فيس بوك ولى با استانداردهاى بهترى براى حفظ اطلاعات افراد هم اكنون در زيرزمين و يا گاراژى در گوشه اى از جهان در حال تكميل است. راه اندازى شبكه اى بدون معايب فيس بوك كاملا عملى است همان طور كه نمونه گوگل ثابت كرده است.
اندرو براون در پايان اين مطلب در روزنامه گاردين مى نويسد: مشكل بنيادى حل نخواهد شد چون از زماني كه پول اختراع شده كسانى كه از محل مكالمات و حرف زدن بى معنا و بى هدف پول به جيب زده اند صاحب ملك ها بوده اند يا صاحب ميخانه و كافه و يا مثل امروز صاحب شبكه هاى اينترنتى.
شما ممكن است فكر كنيد كه دوستان شما روى شبكه فيس بوك براى تمام اخبار و گفته هايى كه منتشر مى كنيد ارزش قائل اند ولى حقيقت اين است اگر آنها قرار باشد براى اطلاع از اخبار نه چندان مهم شما پول بپردازند ديگر علاقه اى به حال و روز شما نخواهند داشت.
تنها كسانى كه اطلاعات شما براى آنها ارزشمند است كسانى هستند كه مى خواهند بااستفاده از اين اطلاعات پول بسازند و به شما چيزهايى بفروشند كه واقعا به آن احتياج نداريد.
سئوال براى همه ما اين است كه دوستان واقعى را ترجيح مى دهيم كه ممكن است ارتباط با آنها مشكل باشد و يا دوستان خيالى را كه هميشه براى ما مايه دلخوشى و اطمينان خاطرند؟
