جوليو آندره‌ئوتی يکی از برجسته‌ترين سياستمداران ايتاليايی نيمه دوم قرن بيستم که به خاطر بقاء در دوره‌های بحران سياسی و زيرکی فوق‌العاده شهرت فراوانی داشت روز دوشنبه، ششم می، در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
جوليو آندره‌ئوتی از اعضای رهبر حزب دمکرات مسيحی ايتاليا بود،حزبی که سالها پيش به فعاليت خود پايان داد ولی در نيمه دوم قرن بيستم مهمترين نيروی سياسی اين کشور تلقی شده و برای مدتهای طولانی سياست ايتاليا را در احاطه خود داشت.
آقای آندره‌ئوتی هفت بار به مقام نخست وزيری ايتاليا رسيد و در تمام دوره‌های پارلمان اين کشور از زمان پايان جنگ جهانی دوم عضو مجلس نمايندگان بود. وی در سال ۱۹۹۱ به مقام سناتوری مادام العمر رسيد.
به نوشته خبرگزاری رويترز، وی از مدتها پيش به بيماری دستگاه تنفسی دچار شده و طی سال‌های اخير بارها در بيمارستان بستری بود. منابع وابسته به خانواده آقای آندره‌ئوتی اعلام کردند که وی روز دوشنبه در منزل درگذشت.
جوليو آندره‌ئوتی با پشتی خميده و سخنان طعنه آميز و رفتار زيرکانه و پنهانکاری‌هايی که ويژه شخصيت وی بود در ميان افکار عمومی ايتاليا حاميان و منتقدان سرسختی داشت.
وی از ۲۸ سالگی وارد صحنه سياست شد و در سال‌های پايانی فعاليت خود در صف اول سياست کشور يعنی در اوايل دهه ۱۹۹۰ ميلادی به مشارکت در قتل و همکاری با شبکه تبهکاری مافيا متهم شد.
در سال ۱۹۹۹ مراجع قضايی ايتاليا وی را از اتهام مربوط به صدور دستور قتل يک روزنامه نگار به نام «مينو پسورلی » تبرئه کردند. و درسال ۲۰۰۴ نيز پس از يک محاکمه جنجالی و دو دادگاه فرجام وی از اتهام همکاری با شبکه مافيا تبرئه شد.
جوليو آندره‌ئوتی اولين بار در سال ۱۹۴۷ و در سن بيست و هشت سالگی با مقام معاونت وزير وارد کابينه ايتاليا شد و در کابينه دولت‌های ايتاليا در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بارها عهده دار مقام وزارت بود.
او در سن ۳۴ سالگی به عنوان جوانترين وزير کشور در تاريخ ايتاليا انجام وظيفه کرد و هشت بار به مقام وزارت دفاع و پنج بار به مقام وزارت خارجه برگزيده شد.
جوليو آندره‌ئوتی درسال ۱۹۷۸ در زمان ربوده شدن و قتل آلدو مورو رييس جمهوری وقت ايتاليا از حزب دمکرات مسيحی توسط گروه مسلح «بريگاد سرخ» که يکی از خشونت بارترين دوره‌های سياست ايتاليا در نيمه دوم قرن بيستم بود نخست وزيری ايتاليا را بر عهده داشت.
جوليو آندره‌ئوتی از اعضای رهبر حزب دمکرات مسيحی ايتاليا بود،حزبی که سالها پيش به فعاليت خود پايان داد ولی در نيمه دوم قرن بيستم مهمترين نيروی سياسی اين کشور تلقی شده و برای مدتهای طولانی سياست ايتاليا را در احاطه خود داشت.
آقای آندره‌ئوتی هفت بار به مقام نخست وزيری ايتاليا رسيد و در تمام دوره‌های پارلمان اين کشور از زمان پايان جنگ جهانی دوم عضو مجلس نمايندگان بود. وی در سال ۱۹۹۱ به مقام سناتوری مادام العمر رسيد.
به نوشته خبرگزاری رويترز، وی از مدتها پيش به بيماری دستگاه تنفسی دچار شده و طی سال‌های اخير بارها در بيمارستان بستری بود. منابع وابسته به خانواده آقای آندره‌ئوتی اعلام کردند که وی روز دوشنبه در منزل درگذشت.
جوليو آندره‌ئوتی با پشتی خميده و سخنان طعنه آميز و رفتار زيرکانه و پنهانکاری‌هايی که ويژه شخصيت وی بود در ميان افکار عمومی ايتاليا حاميان و منتقدان سرسختی داشت.
وی از ۲۸ سالگی وارد صحنه سياست شد و در سال‌های پايانی فعاليت خود در صف اول سياست کشور يعنی در اوايل دهه ۱۹۹۰ ميلادی به مشارکت در قتل و همکاری با شبکه تبهکاری مافيا متهم شد.
در سال ۱۹۹۹ مراجع قضايی ايتاليا وی را از اتهام مربوط به صدور دستور قتل يک روزنامه نگار به نام «مينو پسورلی » تبرئه کردند. و درسال ۲۰۰۴ نيز پس از يک محاکمه جنجالی و دو دادگاه فرجام وی از اتهام همکاری با شبکه مافيا تبرئه شد.
جوليو آندره‌ئوتی اولين بار در سال ۱۹۴۷ و در سن بيست و هشت سالگی با مقام معاونت وزير وارد کابينه ايتاليا شد و در کابينه دولت‌های ايتاليا در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بارها عهده دار مقام وزارت بود.
او در سن ۳۴ سالگی به عنوان جوانترين وزير کشور در تاريخ ايتاليا انجام وظيفه کرد و هشت بار به مقام وزارت دفاع و پنج بار به مقام وزارت خارجه برگزيده شد.
جوليو آندره‌ئوتی درسال ۱۹۷۸ در زمان ربوده شدن و قتل آلدو مورو رييس جمهوری وقت ايتاليا از حزب دمکرات مسيحی توسط گروه مسلح «بريگاد سرخ» که يکی از خشونت بارترين دوره‌های سياست ايتاليا در نيمه دوم قرن بيستم بود نخست وزيری ايتاليا را بر عهده داشت.
