محمود احمدی نژاد، ریيس جمهوری اسلامی ايران روز يکشنبه در کرج، مخالفان سياسی خود را به تلاش برای اخلال در برنامه های دولت برای رسيدن به عدالت متهم کرد.
او گفت آنچه که در ماه های اخير در بازار ارز و طلا اتفاق افتاد، ضربه زدن به طرح تحول اقتصادی و قانون هدفمند کردن يارانه ها بود.
اين انتقادات در حالی مطرح می شود که قرار است وی روز چهارشنبه در ارتباط با سوال نمايندگان در مجلس شورای اسلامی حاضر شود.
درهمين زمينه رادیو فردا با رضا عليجانی نويسنده و تحليلگر مسائل ايران در پاريس گفت و گو کرده است.
آقای علیجانی، منظور ریيس جمهوری اسلامی ايران از مخالفان داخلی چه طيف يا گروه هايی هستند؟
رضا عليجانی: آقای احمدی نژاد همه طيف هايی که در مقابل اش قرار دارند را يک کاسه می کند. ولی فکر می کنم محور برخوردش تيم امنيتی- نظامی سپاه و به نوعی نيروهايی است که پيرامون بيت هستند.
گر چه ايشان به طور مستقيم به رهبری اشاره نمی کند ولی معتقد است طيف های ديگر اصولگرا که منتقد دولت هستند، دارند کارشکنی می کننند و قبلا هم طی سخنانی آدرس برادران قاچاقچی سپاه را داده بود. که اين اشاره به نيروهای موثر سپاهی در عرصه اقتصاد است.
فکر می کنم آقای احمدی نژاد همان طور که برآمدن اش را دشمن محور تعريف کرد، يعنی در مناظره های تلويزيونی سعی کرد با حمله به آقای هاشمی، طبقات فرودستی را که فرصت کمتری برای پرداختن به مسائل سياسی و دنبال کردن اخبار سياسی دارند را فريب بدهد و با دشمن تراشی با آقای هاشمی از اين نردبان برآمد، حالا می خواهد همه ناتوانی و ناکارآمدی هايش را هم دشمن محورانه توجيه کند.
او سعی می کند که با تظاهر به دشمن محوری، ناکارآمدی اش را به شکل عوام فريبانه ای برای اين اقشار توجيه کند.
با توجه به اينکه قرار است چهارشنبه اين هفته آقای احمدی نژاد در مجلس حاضر شده و به سوالات نمايندگان پاسخ دهد، آيا می شود انتقادات روز يکشنبه آقای احمدی نژاد را واکنشی به اين حضور در مجلس ارزيابی کرد؟
تا حدی بله. البته ايشان در گذشته هم وقتی مورد انتقاد قرار گرفت و بازار ارز ايران ملتهب شد، همان موقع هم همين موضع را اعلام کرد.
اگر اخبار همان موقع را رصد کنيم می بينيم که هر دو طرف هر کدام ديگری را متهم ايجاد وضع موجود می دانست. حالا اگر از موضع يک ناظر بی طرف بيرونی به ماجرا نگاه کنيم، اين مسئله ناکارآمدی کل نظام را نشان می دهد اما در درون اين نظام در واقع دو طرف خواستند همديگر را متهم کنند.
حالا در آستانه برگزاری جلسه سوال از ریيس جمهوری هم آقای احمدی نژاد يک گوشه ای از توضيحات اش را آورده است و می خواهد نشان دهد که در آن جلسه کوتاه نخواهد آمد.
تعدادی از نمايندگان مجلس که از قضا برخی از آنها هم از منتقدان شناخته شده آقای احمدی نژاد هستند، اين مسئله را طرح کرده اند که بياييد به جای طرح سوال از ریيس جمهوری، از دولت دعوت کنيم تا با بررسی مشکلات به يک جمع بندی کلی برسيم. آيا تغيير موضع اين دسته از نمايندگان می تواند ارتباطی داشته باشد با فشار نهادهای خارج از مجلس، مثل نهاد بيت رهبری برای کم رنگ کردن موضوع طرح سوال از ریيس جمهوری؟
البته زياد نمی تواند مرتبط به فشارهای بيرونی باشد. چون به لحاظ روانی در مجلس، منتقدين يک ربع فرصت صحبت دارند و ریيس جمهوری يک ساعت. طبيعی است که اگر اين پرسش و پاسخ به گفت و گو تبديل شود، شايد زمان به طور مساوی تقسيم شود. اما آنچه که در پيشنهاد اين نمايندگان مبهم است اين سوال است که آيا اين جلسه علنی باشد يا غير علنی؟
فعلا بحث در همين حد کشمکش های تکنيکی است و اينکه ریيس جمهوری نيايد و در وقت يک ساعته اش مسائل اقتصادی را سياسی کند و هم انتقادات و کارشکنی ها و قانون شکنی هايش را نپذيرد و هم اينکه انگشت به روی نقاط ضعف های طرف مقابل بگذارد.
هم ریيس جمهوری و هم مجلس به نقطه ضعف های هم واقف اند. اما من تصور می کنم با توجه به اينکه حلقه احمدی نژاد در مجموع با چالشی که با طيف بيت دارد، در حال حذف است و شکست را هم ماه های پيش آقای احمدی نژاد پذيرفته است، ممکن است بخواهد کمی فضا را متشنج کرده و جريان برد و باخت را به باخت و باخت تبديل کند.
از اين نظر بايد مقداری اين جريان مديريت شود. روانشناسی خاصی هم دارد.
بنابر اين قابل پيش بينی است که تا آن روز طيف بيت و گردانندگان اصلی صحنه که در بيت مستقر هستند، سعی خواهند کرد که اين جلسه را مديريت کنند و قابل پيش بينی است که احتمالا فشار به هر دو طرف برای آرام کردن و رفع و رجوع مسئله و برخورد تشريفاتی با طرح سوال از ریيس جمهوری در مجلس، اين جلسه را به اين سمت ببرد.
او گفت آنچه که در ماه های اخير در بازار ارز و طلا اتفاق افتاد، ضربه زدن به طرح تحول اقتصادی و قانون هدفمند کردن يارانه ها بود.
اين انتقادات در حالی مطرح می شود که قرار است وی روز چهارشنبه در ارتباط با سوال نمايندگان در مجلس شورای اسلامی حاضر شود.
درهمين زمينه رادیو فردا با رضا عليجانی نويسنده و تحليلگر مسائل ايران در پاريس گفت و گو کرده است.
آقای علیجانی، منظور ریيس جمهوری اسلامی ايران از مخالفان داخلی چه طيف يا گروه هايی هستند؟
رضا عليجانی: آقای احمدی نژاد همه طيف هايی که در مقابل اش قرار دارند را يک کاسه می کند. ولی فکر می کنم محور برخوردش تيم امنيتی- نظامی سپاه و به نوعی نيروهايی است که پيرامون بيت هستند.
گر چه ايشان به طور مستقيم به رهبری اشاره نمی کند ولی معتقد است طيف های ديگر اصولگرا که منتقد دولت هستند، دارند کارشکنی می کننند و قبلا هم طی سخنانی آدرس برادران قاچاقچی سپاه را داده بود. که اين اشاره به نيروهای موثر سپاهی در عرصه اقتصاد است.
هم ریيس جمهوری و هم مجلس به نقطه ضعف های هم واقف اند. اما من تصور می کنم با توجه به اينکه حلقه احمدی نژاد در مجموع با چالشی که با طيف بيت دارد، در حال حذف است و شکست را هم ماه های پيش آقای احمدی نژاد پذيرفته است، ممکن است بخواهد کمی فضا را متشنج کرده و جريان برد و باخت را به باخت و باخت تبديل کند.رضا علیجانی، تحلیلگر سیاسی در پاریس
فکر می کنم آقای احمدی نژاد همان طور که برآمدن اش را دشمن محور تعريف کرد، يعنی در مناظره های تلويزيونی سعی کرد با حمله به آقای هاشمی، طبقات فرودستی را که فرصت کمتری برای پرداختن به مسائل سياسی و دنبال کردن اخبار سياسی دارند را فريب بدهد و با دشمن تراشی با آقای هاشمی از اين نردبان برآمد، حالا می خواهد همه ناتوانی و ناکارآمدی هايش را هم دشمن محورانه توجيه کند.
او سعی می کند که با تظاهر به دشمن محوری، ناکارآمدی اش را به شکل عوام فريبانه ای برای اين اقشار توجيه کند.
با توجه به اينکه قرار است چهارشنبه اين هفته آقای احمدی نژاد در مجلس حاضر شده و به سوالات نمايندگان پاسخ دهد، آيا می شود انتقادات روز يکشنبه آقای احمدی نژاد را واکنشی به اين حضور در مجلس ارزيابی کرد؟
تا حدی بله. البته ايشان در گذشته هم وقتی مورد انتقاد قرار گرفت و بازار ارز ايران ملتهب شد، همان موقع هم همين موضع را اعلام کرد.
اگر اخبار همان موقع را رصد کنيم می بينيم که هر دو طرف هر کدام ديگری را متهم ايجاد وضع موجود می دانست. حالا اگر از موضع يک ناظر بی طرف بيرونی به ماجرا نگاه کنيم، اين مسئله ناکارآمدی کل نظام را نشان می دهد اما در درون اين نظام در واقع دو طرف خواستند همديگر را متهم کنند.
حالا در آستانه برگزاری جلسه سوال از ریيس جمهوری هم آقای احمدی نژاد يک گوشه ای از توضيحات اش را آورده است و می خواهد نشان دهد که در آن جلسه کوتاه نخواهد آمد.
تعدادی از نمايندگان مجلس که از قضا برخی از آنها هم از منتقدان شناخته شده آقای احمدی نژاد هستند، اين مسئله را طرح کرده اند که بياييد به جای طرح سوال از ریيس جمهوری، از دولت دعوت کنيم تا با بررسی مشکلات به يک جمع بندی کلی برسيم. آيا تغيير موضع اين دسته از نمايندگان می تواند ارتباطی داشته باشد با فشار نهادهای خارج از مجلس، مثل نهاد بيت رهبری برای کم رنگ کردن موضوع طرح سوال از ریيس جمهوری؟
البته زياد نمی تواند مرتبط به فشارهای بيرونی باشد. چون به لحاظ روانی در مجلس، منتقدين يک ربع فرصت صحبت دارند و ریيس جمهوری يک ساعت. طبيعی است که اگر اين پرسش و پاسخ به گفت و گو تبديل شود، شايد زمان به طور مساوی تقسيم شود. اما آنچه که در پيشنهاد اين نمايندگان مبهم است اين سوال است که آيا اين جلسه علنی باشد يا غير علنی؟
فعلا بحث در همين حد کشمکش های تکنيکی است و اينکه ریيس جمهوری نيايد و در وقت يک ساعته اش مسائل اقتصادی را سياسی کند و هم انتقادات و کارشکنی ها و قانون شکنی هايش را نپذيرد و هم اينکه انگشت به روی نقاط ضعف های طرف مقابل بگذارد.
هم ریيس جمهوری و هم مجلس به نقطه ضعف های هم واقف اند. اما من تصور می کنم با توجه به اينکه حلقه احمدی نژاد در مجموع با چالشی که با طيف بيت دارد، در حال حذف است و شکست را هم ماه های پيش آقای احمدی نژاد پذيرفته است، ممکن است بخواهد کمی فضا را متشنج کرده و جريان برد و باخت را به باخت و باخت تبديل کند.
از اين نظر بايد مقداری اين جريان مديريت شود. روانشناسی خاصی هم دارد.
بنابر اين قابل پيش بينی است که تا آن روز طيف بيت و گردانندگان اصلی صحنه که در بيت مستقر هستند، سعی خواهند کرد که اين جلسه را مديريت کنند و قابل پيش بينی است که احتمالا فشار به هر دو طرف برای آرام کردن و رفع و رجوع مسئله و برخورد تشريفاتی با طرح سوال از ریيس جمهوری در مجلس، اين جلسه را به اين سمت ببرد.
