آویگدور لیبرمن رهبر حزب راستگرای «اسرائیل خانه ما» بار دیگر به پست وزارت خارجه اسرائیل منصوب شد و در پس تصویب پارلمان این کشور کار خود را از روز دوشنبه- بیستم آبان- در این وزارتخانه آغاز می‌کند.
انتصاب دوباره لیبرمن به مقام وزارت خارجه اسرائیل پس از آن امکان پذیر شد که دادگاه این کشور هفته گذشته او را از اتهام «تبانی» برای دریافت اطلاع محرمانه در باره پرونده خود در پلیس کشور و نیز «خیانت در امانت دولتی» «کاملا تبرئه» کرد.
دادگاه حکم داد که «تبرئه کامل» لیبرمن به او امکان می‌دهد که برای پست نخست وزیری نیز تلاش کند و «لکه ننگی» متوجه او نیست.
حکم دادگاه پایان یک دوره طولانی هفده ساله بود که در آن پرونده‌های مختلف اتهامی در پلیس و دادگاه‌های اسرائیل علیه لیبرمن گشوده بود.
مشاور ارشد حقوقی دولت دسامبر 2012 بخش بزرگی از پرونده اتهام «فساد» علیه لیبرمن و دریافت پول‌های کلان و حساب‌های بانکی غیر قانونی لیبرمن توسط دخترش را به دلیل «نبود شواهد متقن محکمه پسند» پاک کرد و نظر داد که می‌توان او را به خاطر انتصاب سفیر در بلاروس به پای میز محاکمه کشاند.
لیبرمن متهم بود که زئو بن آریه را بدون داشتن توانایی‌های سیاسی به این پست منصوب کرده و در برابر از او که دسترسی‌هایی به پرونده اتهامی لیبرمن در پلیس داشته است، یک «پاکت اطلاعات محرمانه» گرفته است.
اما دادگاه در ششم نوامبر 2013 به اتفاق آراء هر سه قاضی حکم داد که این اتهامات درست نبوده است و شهادت دانی آیالون معاون پیشین وزارت امور خارجه از روی «غرض ورزی» علیه لیبرمن بوده زیرا لیبرمن، آیالون را از حزب «اسرائیل خانه ما» اخراج کرده بود.
لیبرمن از دسامبر 2012 از مقام وزارت خارجه کناره گیری کرد تا وقت خود را «صرف تلاش برای نشان دادن بیگناهی» خود کند اما در مقام رهبری حزب «اسرائیل خانه ما» باقی مانده و از آغاز دوره کنست پس از انتخابات فوریه 2013، پست ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس را در دست داشت.
در تمامی این مدت، نتانیاهو مقام وزارت امور خارجه را برای لیبرمن حفظ کرده و خود سرپرستی موقت این وزارت خانه را برعهده گرفته بود.
در پی انتصاب دوباره لیبرمن به سمت وزارت امور خارجه اسرائیل، او از ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی کناره گیری می‌کند و این مقام به احتمال زیاد به عوفر شلح یکی از نماینده‌های جدید کنست از حزب «یش آتید» می‌رسد که او نیز مانند یائیر لاپید رهبر این حزب سالها روزنامه نگار و مجری برنامه‌های سیاسی تلویزیونی اسرائیل بوده است.
بازگشت لیبرمن به کابینه در روزهایی صورت گرفته است که ائتلاف دولت نتانیاهو بر اثر اختلافات داخلی در مورد خانه سازی‌ها و آزادی زندانیان امنیتی فلسطینی لرزان شده بود.
اما به گفته ناظران اسرائیلی، بازگشت لیبرمن و تقویت همکاری‌های او با نتانیاهو، نقش رهبران سایر احزاب هم پیمان با دولت نتانیاهو، مانند یائیر لاپید رهبر حزب «یش آتید» و نفتالی بنت رهبر حزب «خانه یهودی» را تضعیف خواهد کرد.
با وجود این، بازگشت لیبرمن دردسرهای خانگی زیادی نیز برای نتانیاهو بوجود می‌آورد و موجب کشمکش‌های زیاد بر سر اختیارات مرتبط با حوزه‌های خارجی می‌شود؛ از یکسو هدایت مذاکرات محرمانه سیاسی اسرائیلی- فلسطینی به تسیپی لیونی رهبر حزب «جنبش» سپرده شده و از سوی دیگر، پیشبرد تلاش‌های اسرائیل علیه برنامه اتمی ایران در دست یووال اشتاینیتز وزیر راهبردی اسرائیل است.
لذا نظر به سپرده شدن بخش مهمی از اختیارات وزارت خارجه به لیونی و اشتاینیتز، امور چندان مهم و درجه اولی برای لیبرمن باقی نمی‌ماند.
اما این وضع برای نتانیاهو آسودگی‌هایی نیز دارد زیرا او واقف است که آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی هیچگاه چندان روی خوشی به لیبرمن نشان نداده‌اند و مواضع او را افراطی می‌دانند.
در چنین شرایطی نتانیاهو می‌تواند از تقویت جایگاه لیبرمن در افکار عمومی اسرائیل نیز خودداری کند زیرا لیبرمن هیچگاه جاه طلبی خود برای رسیدن به پست نخست وزیری اسرائیل را پنهان نکرده است.
لیبرمن، 55 ساله، از یهودیان روسیه است که در اواخر دهه هفتاد میلادی به اسرائیل مهاجرت کرده و از آنجا که حدود یک و نیم میلیون نفر از شش میلیون یهودی اسرائیل را روس‌ها تشکیل می‌دهند، او در دو دهه اخیر همواره از موقعیتی قوی در سیاست اسرائیل برخوردار بوده است.
انتصاب دوباره لیبرمن به مقام وزارت خارجه اسرائیل پس از آن امکان پذیر شد که دادگاه این کشور هفته گذشته او را از اتهام «تبانی» برای دریافت اطلاع محرمانه در باره پرونده خود در پلیس کشور و نیز «خیانت در امانت دولتی» «کاملا تبرئه» کرد.
دادگاه حکم داد که «تبرئه کامل» لیبرمن به او امکان می‌دهد که برای پست نخست وزیری نیز تلاش کند و «لکه ننگی» متوجه او نیست.
حکم دادگاه پایان یک دوره طولانی هفده ساله بود که در آن پرونده‌های مختلف اتهامی در پلیس و دادگاه‌های اسرائیل علیه لیبرمن گشوده بود.
مشاور ارشد حقوقی دولت دسامبر 2012 بخش بزرگی از پرونده اتهام «فساد» علیه لیبرمن و دریافت پول‌های کلان و حساب‌های بانکی غیر قانونی لیبرمن توسط دخترش را به دلیل «نبود شواهد متقن محکمه پسند» پاک کرد و نظر داد که می‌توان او را به خاطر انتصاب سفیر در بلاروس به پای میز محاکمه کشاند.
لیبرمن متهم بود که زئو بن آریه را بدون داشتن توانایی‌های سیاسی به این پست منصوب کرده و در برابر از او که دسترسی‌هایی به پرونده اتهامی لیبرمن در پلیس داشته است، یک «پاکت اطلاعات محرمانه» گرفته است.
اما دادگاه در ششم نوامبر 2013 به اتفاق آراء هر سه قاضی حکم داد که این اتهامات درست نبوده است و شهادت دانی آیالون معاون پیشین وزارت امور خارجه از روی «غرض ورزی» علیه لیبرمن بوده زیرا لیبرمن، آیالون را از حزب «اسرائیل خانه ما» اخراج کرده بود.
لیبرمن از دسامبر 2012 از مقام وزارت خارجه کناره گیری کرد تا وقت خود را «صرف تلاش برای نشان دادن بیگناهی» خود کند اما در مقام رهبری حزب «اسرائیل خانه ما» باقی مانده و از آغاز دوره کنست پس از انتخابات فوریه 2013، پست ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس را در دست داشت.
در تمامی این مدت، نتانیاهو مقام وزارت امور خارجه را برای لیبرمن حفظ کرده و خود سرپرستی موقت این وزارت خانه را برعهده گرفته بود.
در پی انتصاب دوباره لیبرمن به سمت وزارت امور خارجه اسرائیل، او از ریاست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی کناره گیری می‌کند و این مقام به احتمال زیاد به عوفر شلح یکی از نماینده‌های جدید کنست از حزب «یش آتید» می‌رسد که او نیز مانند یائیر لاپید رهبر این حزب سالها روزنامه نگار و مجری برنامه‌های سیاسی تلویزیونی اسرائیل بوده است.
بازگشت لیبرمن به کابینه در روزهایی صورت گرفته است که ائتلاف دولت نتانیاهو بر اثر اختلافات داخلی در مورد خانه سازی‌ها و آزادی زندانیان امنیتی فلسطینی لرزان شده بود.
اما به گفته ناظران اسرائیلی، بازگشت لیبرمن و تقویت همکاری‌های او با نتانیاهو، نقش رهبران سایر احزاب هم پیمان با دولت نتانیاهو، مانند یائیر لاپید رهبر حزب «یش آتید» و نفتالی بنت رهبر حزب «خانه یهودی» را تضعیف خواهد کرد.
با وجود این، بازگشت لیبرمن دردسرهای خانگی زیادی نیز برای نتانیاهو بوجود می‌آورد و موجب کشمکش‌های زیاد بر سر اختیارات مرتبط با حوزه‌های خارجی می‌شود؛ از یکسو هدایت مذاکرات محرمانه سیاسی اسرائیلی- فلسطینی به تسیپی لیونی رهبر حزب «جنبش» سپرده شده و از سوی دیگر، پیشبرد تلاش‌های اسرائیل علیه برنامه اتمی ایران در دست یووال اشتاینیتز وزیر راهبردی اسرائیل است.
لذا نظر به سپرده شدن بخش مهمی از اختیارات وزارت خارجه به لیونی و اشتاینیتز، امور چندان مهم و درجه اولی برای لیبرمن باقی نمی‌ماند.
اما این وضع برای نتانیاهو آسودگی‌هایی نیز دارد زیرا او واقف است که آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی هیچگاه چندان روی خوشی به لیبرمن نشان نداده‌اند و مواضع او را افراطی می‌دانند.
در چنین شرایطی نتانیاهو می‌تواند از تقویت جایگاه لیبرمن در افکار عمومی اسرائیل نیز خودداری کند زیرا لیبرمن هیچگاه جاه طلبی خود برای رسیدن به پست نخست وزیری اسرائیل را پنهان نکرده است.
لیبرمن، 55 ساله، از یهودیان روسیه است که در اواخر دهه هفتاد میلادی به اسرائیل مهاجرت کرده و از آنجا که حدود یک و نیم میلیون نفر از شش میلیون یهودی اسرائیل را روس‌ها تشکیل می‌دهند، او در دو دهه اخیر همواره از موقعیتی قوی در سیاست اسرائیل برخوردار بوده است.
