بيش از ۲۰۰ تن ازفعالان سياسی و اجتماعی با انتشار نامه ای خواستار آزادی ابراهيم يزدی ، دبيرکل نهضت آزادی ايران، از زندان اوين شده و نوشته اند: «به حبس غيرانسانی دکتر يزدی پايان دهيد.»
دکتر ابراهيم يزدی در سن ۸۰ سالگی و با وجود بيماری‌های بسيار، بيش از دو ماه است که در بازداشت به سر می‌برد.
دکتر محمد ملکی، نخستين رییس دانشگاه تهران بعد از انقلاب بهمن ۵۷، که او نيز به رغم کهولت سن مدتها در زندان اوين بود، در گفت و گو با رادیو فردا از دليل امضاء اين نامه می گويد:
محمد ملکی: من مشکلات آقای دکتر يزدی را خوب درک می کنم، چون خودم تقريبا در همين شرايط بودم. سن من ۷۷ سال بود يعنی دو سال کوچکتر از دکتر يزدی و با حالت بيماری و مشکلات زياد دستگير شدم و در زندان چهار يا پنج بار سکته قلبی کردم و حدود سه ماه از مدت شش ماه و ۱۱ روزی که در زندان بودم، در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوين به سر بردم. بنابراين از تمام مشکلات دکتر يزدی اطلاع دارم.
اتفاقا ما دو مشکل مشترک هم داشتيم، اول سرطان و دوم ناراحتی قلبی. بنابراين کاملا شرايط ايشان را احساس می کنم.
هدف از نوشتن اين نامه چيست و در خواست شما از مقامات دولت جمهوری اسلامی چه بوده است؟
مقامات مسئول که هيچ وقت گوش شان به اين حرف ها بدهکار نيست و به اين مسائل اصلا اهميت نمی دهند. ولی اين نامه اطلاعی برای مردم ايران و جهان است و البته حاکميت که بداند اعمالش زير نظر و کنترل مردم است.
ما سال ها برای اين انقلاب مبارزه کرديم، همه چيزمان را گذاشتيم و زندگی خود را فدا کرديم. مردم ايران و مردم دنيا بايد بدانند بر سر اين انقلاب دارد چه می آيد.
هدف از نامه اين بود که مردم بدانند، نه اين که فکر کنيم حکومت و مقامات مسئول رسيدگی می کنند و فردا دستور می دهند آقای دکتر يزدی از زندان آزاد شود. اين نامه برای اطلاع رسانی بود تا دنيا بداند ما در چه شرايطی به سر می بريم.
من فکر می کنم وظيفه انسانی هر فردی با هر اعتقاد و عقيده ای و وابستگی به هر گروه و سازمان و حزب و قوم و قبيله ای است که در اين طور موارد ابراز همدردی کند و تلاش کند برای نجات جان يک انسان که در معرض مرگ و نابودی است.
دکتر ابراهيم يزدی در سن ۸۰ سالگی و با وجود بيماری‌های بسيار، بيش از دو ماه است که در بازداشت به سر می‌برد.
دکتر محمد ملکی، نخستين رییس دانشگاه تهران بعد از انقلاب بهمن ۵۷، که او نيز به رغم کهولت سن مدتها در زندان اوين بود، در گفت و گو با رادیو فردا از دليل امضاء اين نامه می گويد:
محمد ملکی: من مشکلات آقای دکتر يزدی را خوب درک می کنم، چون خودم تقريبا در همين شرايط بودم. سن من ۷۷ سال بود يعنی دو سال کوچکتر از دکتر يزدی و با حالت بيماری و مشکلات زياد دستگير شدم و در زندان چهار يا پنج بار سکته قلبی کردم و حدود سه ماه از مدت شش ماه و ۱۱ روزی که در زندان بودم، در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوين به سر بردم. بنابراين از تمام مشکلات دکتر يزدی اطلاع دارم.
اتفاقا ما دو مشکل مشترک هم داشتيم، اول سرطان و دوم ناراحتی قلبی. بنابراين کاملا شرايط ايشان را احساس می کنم.
هدف از نوشتن اين نامه چيست و در خواست شما از مقامات دولت جمهوری اسلامی چه بوده است؟
مقامات مسئول که هيچ وقت گوش شان به اين حرف ها بدهکار نيست و به اين مسائل اصلا اهميت نمی دهند. ولی اين نامه اطلاعی برای مردم ايران و جهان است و البته حاکميت که بداند اعمالش زير نظر و کنترل مردم است.
ما سال ها برای اين انقلاب مبارزه کرديم، همه چيزمان را گذاشتيم و زندگی خود را فدا کرديم. مردم ايران و مردم دنيا بايد بدانند بر سر اين انقلاب دارد چه می آيد.
هدف از نامه اين بود که مردم بدانند، نه اين که فکر کنيم حکومت و مقامات مسئول رسيدگی می کنند و فردا دستور می دهند آقای دکتر يزدی از زندان آزاد شود. اين نامه برای اطلاع رسانی بود تا دنيا بداند ما در چه شرايطی به سر می بريم.
من فکر می کنم وظيفه انسانی هر فردی با هر اعتقاد و عقيده ای و وابستگی به هر گروه و سازمان و حزب و قوم و قبيله ای است که در اين طور موارد ابراز همدردی کند و تلاش کند برای نجات جان يک انسان که در معرض مرگ و نابودی است.
