روزنامه واشنگتن پست در سرمقاله ای به پيشرفت برنامه هسته ای ايران و واکنش احتمالی دولت باراک اوباما به اين تحولات پرداخته است.
سردبيران «واشنگتن پست» خاطر نشان می کنند که به اعتقاد بسياری از کارشناسان، بحران و تحولات اخير در جهان عرب مهمترين سنجش سياست خارجی آمريکا خواهد بود. ولی چالش های مهم در سياست خارجی آمريکا که قبل از وقوع بحران در خاورميانه وجود داشتند هنور برجای خود باقی اند.
يکی از اين موارد ادامه جنگ افغانستان و نا امنی در مرزهای پاکستان و مناسبات آمريکا با دولت آن کشور است و مورد مهم ديگر برنامه هسته ای ايران است که در ماه های اخير شاهد پيشرفت های جديدی بوده است.
سردبيران «واشنگتن پست» يادآوری می کنند که حوادث و ناآرامی های سياسی در جهان عرب در کوتاه مدت به نفع رژيم ايران بوده است.
رژيم حسنی مبارک يکی از مخالفان سرسخت حکومت ايران بود و ادامه ناآرامی ها در بحرين و سرکوب شديد اعتراضات توسط حکومت ممکن است باعث يک انفجار سياسی بزرگ در تمام مناطق شيعه نشين حاشيه خليج فارس شود، رويدادی که رژيم ايران مدتها در آرزوی آن بوده است.
در عين حال، ناآرامی های منطقه باعث افزايش بهای نفت شده و ايران با افزايش درآمد ارزی خود می تواند به شکل بهتری با تحريم های اقتصادی اعمال شده از سوی جامعه بين المللی مقابله کند.
انقلاب مصر درست چند روزی پس از آن آغاز شد که رژيم علی خامنه ای در آخرين دور مذاکرات با نمايندگان کشورهای گروه پنج به علاوه يک در ماه ژانويه، به پيشنهادات جامعه جهانی برای حل بحران هسته ای ايران پاسخ رد داد.
از آن زمان تاکنون هيچ نشانه ای از فعاليت و تماس ديپلماتيک ديده نشده است ولی در همين چند ماه، ايران به طور فعال در حال گسترش برنامه هسته ای خود بوده است.
در روزهای اخير مقام های ايران اعلام کردند که نسل جديدی از سانتريفوژهای ساخت ايران را آزمايش کرده و اکنون به شکل موفقيت آميزی در مراکز غنی سازی اورانيوم مورد استفاده قرار می گيرند. همزمان اعلام شد که نيروگاه هسته ای بوشهر از اوايل ماه آينده فعاليت خود را آغاز خواهد کرد.
سردبيران «واشنگتن پست» می نويسند که پيشرفت در زمينه توليد سانتريفوژهای جديد را بايد بسيار مهم تلقی کرد چون تاکنون يکی از مشکلات ايران استفاده از سانتريفوژهای کند و مشکل ساز بوده و در عين حال به نظر می رسد که بسياری از آنها به بد افزار «استاکس نت» آلوده شده اند.
به گفته برخی از صاحبنظران، اين سانتريفوژهای جديد ممکن است با سرعتی شش برابر ماشين های قديمی کار کنند.
ايران تاکنون نزديک به سه هزار و ششصد کيلوگرم اورانيوم غنی شده با غلظت اندک توليد و ذخيره کرده است که در صورت افزايش غلظت اين مواد به مرز ۹۰ درصد برای توليد دو بمب هسته ای کافی است.
افزايش سرعت غنی سازی به معنای اين خواهد بود که ايران در مسابقه برای توليد بمب جلو خواهد افتاد. اگر ايران بتواند تعداد بسيار زيادی از اين سانتريفوژهای جديد را ساخته و به کار بگيرد، با سرعت بسيار بيشتری به مرز توانايی لازم برای توليد بمب هسته ای خواهد رسيد.
سردبيران «واشنگتن پست» می نويسند که چندين ماه پيش مقامات دولت آمريکا در اظهار نظرهای غيرعلنی خود اشاره می کردندکه حکومت ايران تحت فشار شديد تحريم ها قرار دارد و ممکن است به زودی پای ميز مذاکره بيايد.
ولی اکنون هيچ نشانه ای از مذاکره وجود ندارد، تحت تاثير افزايش بهای نفت فشار اقتصادی بر ايران کاهش يافته و يک بار ديگر فعاليت های هسته ای ايران سرعت بيشتری پيدا کرده است. با اين همه به نظر می رسد که دولت باراک اوباما غير از استراتژی هميشگی خود، يعنی صبر کردن برای روزی که حکومت ايران مذاکره را بپذيرد، هيچ راهکار ديگری ندارد.
سردبيران «واشنگتن پست» در مقابل، سياست پيشنهادی خود برای مقابله با ايران را مطرح می کنند که عبارت است از حمايت فعال و سرمايه گذاری روی جنبش مخالفان حکومت در ايران.
هر چند باراک اوباما در پيام نوروزی خود به شکل صريحی از مبارزات مخالفان رژيم ايران حمايت کرد ولی اين حمايت بايد به گام های عملی بدل شود. بايد راه هايی را برای حمايت از تشکل های دانشجويی و کارگری در ايران پيدا کرد، پخش برنامه و خبر رسانی به داخل ايران بايد گسترش يابد و بايد بودجه بيشتری به فناوری های مقابله با سانسور شبکه اينترنت اختصاص يابد.
انفعال در برخورد با ايران يک سياست خطرناک است. همزمان با جلب تمامی توجه ها به بحران و نا آرامی های سياسی در جهان عرب، ايران با تمام توان به تلاش خود برای دستيابی به بمب هسته ای ادامه می دهد.
سردبيران «واشنگتن پست» خاطر نشان می کنند که به اعتقاد بسياری از کارشناسان، بحران و تحولات اخير در جهان عرب مهمترين سنجش سياست خارجی آمريکا خواهد بود. ولی چالش های مهم در سياست خارجی آمريکا که قبل از وقوع بحران در خاورميانه وجود داشتند هنور برجای خود باقی اند.
يکی از اين موارد ادامه جنگ افغانستان و نا امنی در مرزهای پاکستان و مناسبات آمريکا با دولت آن کشور است و مورد مهم ديگر برنامه هسته ای ايران است که در ماه های اخير شاهد پيشرفت های جديدی بوده است.
سردبيران «واشنگتن پست» يادآوری می کنند که حوادث و ناآرامی های سياسی در جهان عرب در کوتاه مدت به نفع رژيم ايران بوده است.
رژيم حسنی مبارک يکی از مخالفان سرسخت حکومت ايران بود و ادامه ناآرامی ها در بحرين و سرکوب شديد اعتراضات توسط حکومت ممکن است باعث يک انفجار سياسی بزرگ در تمام مناطق شيعه نشين حاشيه خليج فارس شود، رويدادی که رژيم ايران مدتها در آرزوی آن بوده است.
در عين حال، ناآرامی های منطقه باعث افزايش بهای نفت شده و ايران با افزايش درآمد ارزی خود می تواند به شکل بهتری با تحريم های اقتصادی اعمال شده از سوی جامعه بين المللی مقابله کند.
انقلاب مصر درست چند روزی پس از آن آغاز شد که رژيم علی خامنه ای در آخرين دور مذاکرات با نمايندگان کشورهای گروه پنج به علاوه يک در ماه ژانويه، به پيشنهادات جامعه جهانی برای حل بحران هسته ای ايران پاسخ رد داد.
از آن زمان تاکنون هيچ نشانه ای از فعاليت و تماس ديپلماتيک ديده نشده است ولی در همين چند ماه، ايران به طور فعال در حال گسترش برنامه هسته ای خود بوده است.
در روزهای اخير مقام های ايران اعلام کردند که نسل جديدی از سانتريفوژهای ساخت ايران را آزمايش کرده و اکنون به شکل موفقيت آميزی در مراکز غنی سازی اورانيوم مورد استفاده قرار می گيرند. همزمان اعلام شد که نيروگاه هسته ای بوشهر از اوايل ماه آينده فعاليت خود را آغاز خواهد کرد.
سردبيران «واشنگتن پست» می نويسند که پيشرفت در زمينه توليد سانتريفوژهای جديد را بايد بسيار مهم تلقی کرد چون تاکنون يکی از مشکلات ايران استفاده از سانتريفوژهای کند و مشکل ساز بوده و در عين حال به نظر می رسد که بسياری از آنها به بد افزار «استاکس نت» آلوده شده اند.
به گفته برخی از صاحبنظران، اين سانتريفوژهای جديد ممکن است با سرعتی شش برابر ماشين های قديمی کار کنند.
ايران تاکنون نزديک به سه هزار و ششصد کيلوگرم اورانيوم غنی شده با غلظت اندک توليد و ذخيره کرده است که در صورت افزايش غلظت اين مواد به مرز ۹۰ درصد برای توليد دو بمب هسته ای کافی است.
افزايش سرعت غنی سازی به معنای اين خواهد بود که ايران در مسابقه برای توليد بمب جلو خواهد افتاد. اگر ايران بتواند تعداد بسيار زيادی از اين سانتريفوژهای جديد را ساخته و به کار بگيرد، با سرعت بسيار بيشتری به مرز توانايی لازم برای توليد بمب هسته ای خواهد رسيد.
سردبيران «واشنگتن پست» می نويسند که چندين ماه پيش مقامات دولت آمريکا در اظهار نظرهای غيرعلنی خود اشاره می کردندکه حکومت ايران تحت فشار شديد تحريم ها قرار دارد و ممکن است به زودی پای ميز مذاکره بيايد.
ولی اکنون هيچ نشانه ای از مذاکره وجود ندارد، تحت تاثير افزايش بهای نفت فشار اقتصادی بر ايران کاهش يافته و يک بار ديگر فعاليت های هسته ای ايران سرعت بيشتری پيدا کرده است. با اين همه به نظر می رسد که دولت باراک اوباما غير از استراتژی هميشگی خود، يعنی صبر کردن برای روزی که حکومت ايران مذاکره را بپذيرد، هيچ راهکار ديگری ندارد.
سردبيران «واشنگتن پست» در مقابل، سياست پيشنهادی خود برای مقابله با ايران را مطرح می کنند که عبارت است از حمايت فعال و سرمايه گذاری روی جنبش مخالفان حکومت در ايران.
هر چند باراک اوباما در پيام نوروزی خود به شکل صريحی از مبارزات مخالفان رژيم ايران حمايت کرد ولی اين حمايت بايد به گام های عملی بدل شود. بايد راه هايی را برای حمايت از تشکل های دانشجويی و کارگری در ايران پيدا کرد، پخش برنامه و خبر رسانی به داخل ايران بايد گسترش يابد و بايد بودجه بيشتری به فناوری های مقابله با سانسور شبکه اينترنت اختصاص يابد.
انفعال در برخورد با ايران يک سياست خطرناک است. همزمان با جلب تمامی توجه ها به بحران و نا آرامی های سياسی در جهان عرب، ايران با تمام توان به تلاش خود برای دستيابی به بمب هسته ای ادامه می دهد.
