هادی عقيلی مدافع ملی پوش تيم فوتبال سپاهان اصفهان با قرارداد يکساله به تيم العربی قطر پيوست.
باشگاه الغرافه قطر نيز اعلام کرده است که محمدرضا خلعتبری ستاره ملی پوش تيم ذوب آهن اصفهان، جايگزين يونس محمود عراقی در خط حمله اين تيم شده است.
فوتباليست های ايرانی و ليگ های عربی
سه سال قبل، بحث داغی در محافل فوتبالی ايران جريان داشت. آيا بايد از حضور ستاره های ايرانی در ليگ های حوزه خليج فارس ممانعت کرد؟
برخی کارشناسان فوتبال معتقد بودند حضور در اين ليگ ها فقط عوايد مالی دارد و از حيث فنی، نکته مثبتی برای ستاره های ايرانی دربر نخواهد داشت.
در آن مقطع، مجموعه ای از بازيکنان ايرانی در امارات توپ می زدند. پيش از آن که بحث کارشناسی فوق الذکر در ايران به نتيجه برسد، اين فوتبال امارات بود که عذر تمام بازيکنان ايرانی را خواست.
حتی بازيکنان موفق نيز به ايران بازگردانده شدند. ليگ قطر هم از جذب بازيکنان ايرانی خود داری کرد. اين ليگ ها چنان متمول شده بودند که نيازهای خود را با پرداخت های ميليون دلاری، از آمريکای جنوبی و آفريقا تامين می کردند.
اين ماجرا مصادف شد با بازگشت لژيونرهای شاغل در اروپا. درپی بازگشت مهدوی کيا، کريمی، تيموريان و هاشميان، بازيکنی از ايران روانه اروپا نشد تا به نکونام و شجاعی بپيوندند.
مقاومت ليگ های خليج فارس اما دست کم در حوزه قطر، دو فصل بيشتر طول نکشيد.
هادی عقيلی و محمدرضا خلعتبری که گفته می شد متقاضيان اروپايی هم دارند، راهی ليگی شدند که ميزبانی جام جهانی را عهده دار شده و واهمه ای از هزينه های هنگفت برای توسعه فوتبالش ندارد.
نسل اول مسافران قطر
عبدالرضا برزگری در سال ۱۳۶۰ به تيم العربی قطر پيوست تا اولين بازيکن ايرانی حاضر در اين ليگ نوپا باشد.
اين کشور در آن مقطع حتی سابقه حضور در بازی های آسيايی را هم نداشت. يک سال پس از برزگری، ابراهيم قاسم پور هم از امارات به قطر رفت و پيراهن العربی را پوشيد. قاسم پور يک دهه در قطر ماند و سال ۱۳۶۸ با السد قهرمان جام باشگاه های آسيا شد.
او بعد از حضوری کوتاه در فوتبال مصر، دوباره به قطر بازگشت و دو سال در الريان بازی کرد. عبدالعلی چنگيز، ناصر محمدخانی و حميد درخشان در سال ۱۳۶۵ راهی قطر شدند.
چنگيز چهار سال برای تيم های الاهلی و العربی بازی کرد. يکی از خاطرات چنگيز در پی گلزنی برای باشگاهش، درآوردن ساعت گرانقيمت توسط مديرعامل باشگاه، و بستن آن به مچ اوست.
محمدخانی و درخشان نيز تا سال ۶۹ در تيم نادی القطر بازی کردند. جعفر مختاری فر راهی العربی شد و حميد فرزام نيا مدافع استقلال نيز به الاتحاد رفت. برادران بيانی نيز به قطر رفتند و پيراهن تيم های الشمال و التعاون را بر تن کردند.
امير قلعه نوعی اواسط سال ۶۶ به تيم السد پيوست و دو سال برای اين تيم بازی کرد. بيژن طاهری نيز برای الوکره به ميدان رفت.
حميد درخشان بعد از يک دوره کوتاه مدت در پرسپوليس، دوباره در سال ۷۰ راهی قطر و اين بار تيم السد شد.
ماجرای جالب پنجعلی
محمد پنجعلی کاپيتان سابق تيم منتخب آسيا هم به تيم الاتحاد پيوست که اکنون نام الغرافه به خود گرفته است.
مرتضی فنونی زاده می گويد در آن سال ها که موبايل نبود، خيلی ها از جمله خانواده پنجعلی در خانه شان هم تلفن نداشتند.
به گفته فنونی زاده، پنجعلی در جام ملت های ۱۹۸۸ که به ميزبانی قطر برگزار شد، شماره تلفن منزل آن ها را به متقاضيان قطری اش داده بود.
«نيمه شب بود که زنگ زدند. گفتند همين حالا از پنجعلی جواب می خواهيم که آيا می آيد يا نه. من گفتم خودم هم مدافع وسط هستم ها! اگر می خواهيد من هم بيايم.»
فنونی زاده که در پرسپوليس با پنجعلی همبازی بود، می گويد نيمه شب با موتورسيکلت رفتم اکباتان و محمد پنجعلی را بيدار کردم. او را آوردم خانه مان تا مطابق وعده با نمايندگان تيم قطری، دو ساعت بعد او پای تلفن باشد.
به گفته او، پنجعلی بعدا با اقدامات دوستانه متقابل، پاسخ اين حرکت او را داد.
از نامجو مطلق تا کريمی
مجيد نامجو مطلق ديگر ستاره ای بود که به باور بسياری از کارشناسان، قابليت پيوستن به تيم های اروپايی را هم داشت. او به تيم السد پيوست و با اين تيم درخشش خيره کننده ای در ليگ قطر و آسيا داشت.
مرحوم سيروس قايقران نيز در سال ۶۸ به الاتحاد پيوست و يک سال در اين تيم بازی کرد.
فرشاد پيوس در سال ۶۸ به الاهلی پيوست و با ۹ گل زده، اولين بازيکن خارجی شد که عنوان آقای گلی ليگ قطر را نصيب خود می کند.
مرتضی کرمانی مقام و محسن عاشوری ستاره های الاتحاد شد بودند. درخشش آن ها باعث شد حسن شيرمحمدی نيز به اين تيم ملحق شود.
در سال ۷۵ علی دايی و افشين پيروانی با السد قطر به توافق رسيدند.
بازگشت پيش از موعد علی دايی از قطر، زمينه ساز يکی از بزرگترين پرونده های حقوقی برای باشگاه پرسپوليس در فيفا شد که جريمه ۵۶۰ ميليونی اين تيم را در پی داشت.
اين ماجرا اما در دوران رياست جمهوری سيدمحمد خاتمی و با وساطت او، از راه ديپلماتيک حل و فصل شد.
مجتبی محرمی نيز در سال ۷۶ به العربی پيوست، اما بازگشت بدون اجازه اش از قطر باعث شد تا فيفا او را مادام العمر از فعاليت های فوتبالی محروم کند.
محرمی همواره از اين موضوع که برای حل مشکل دايی پيشقدم شدند اما در قبال او سکوت کردند، گله مند بوده است.
نادر محمدخانی در القطر، کريم باقری و حسين کعبی در السد و خداداد عزيزی هم برای العربی بازی کردند.
هادی شکوری نيز در سال ۸۵ به تيم العربی پيوست.
علی کريمی پس از بايرن مونيخ با قرارداد ۳ ميليون پوندی به باشگاه القطر رفت. او فصل دوم را در تيم السيليه سپری کرد.
رحمان رضايی آخرين لژيونر ايرانی حاضر در قطر بود که دو سال پيش در الاهلی بازی کرد.
محمدرضا خلعتبری و هادی عقيلی، تعداد بازيکنان ايرانی در تاريخ ليگ قطر را به عدد ۳۰ رسانده اند.
۳۰ نفری که همه آنها ملی پوش بودند و غير از دو مورد، همگی در دوران خود، بازيکنان کليدی تيم ملی فوتبال ايران محسوب می شدند.
باشگاه الغرافه قطر نيز اعلام کرده است که محمدرضا خلعتبری ستاره ملی پوش تيم ذوب آهن اصفهان، جايگزين يونس محمود عراقی در خط حمله اين تيم شده است.
فوتباليست های ايرانی و ليگ های عربی
سه سال قبل، بحث داغی در محافل فوتبالی ايران جريان داشت. آيا بايد از حضور ستاره های ايرانی در ليگ های حوزه خليج فارس ممانعت کرد؟
برخی کارشناسان فوتبال معتقد بودند حضور در اين ليگ ها فقط عوايد مالی دارد و از حيث فنی، نکته مثبتی برای ستاره های ايرانی دربر نخواهد داشت.
در آن مقطع، مجموعه ای از بازيکنان ايرانی در امارات توپ می زدند. پيش از آن که بحث کارشناسی فوق الذکر در ايران به نتيجه برسد، اين فوتبال امارات بود که عذر تمام بازيکنان ايرانی را خواست.
حتی بازيکنان موفق نيز به ايران بازگردانده شدند. ليگ قطر هم از جذب بازيکنان ايرانی خود داری کرد. اين ليگ ها چنان متمول شده بودند که نيازهای خود را با پرداخت های ميليون دلاری، از آمريکای جنوبی و آفريقا تامين می کردند.
اين ماجرا مصادف شد با بازگشت لژيونرهای شاغل در اروپا. درپی بازگشت مهدوی کيا، کريمی، تيموريان و هاشميان، بازيکنی از ايران روانه اروپا نشد تا به نکونام و شجاعی بپيوندند.
مقاومت ليگ های خليج فارس اما دست کم در حوزه قطر، دو فصل بيشتر طول نکشيد.
هادی عقيلی و محمدرضا خلعتبری که گفته می شد متقاضيان اروپايی هم دارند، راهی ليگی شدند که ميزبانی جام جهانی را عهده دار شده و واهمه ای از هزينه های هنگفت برای توسعه فوتبالش ندارد.
نسل اول مسافران قطر
عبدالرضا برزگری در سال ۱۳۶۰ به تيم العربی قطر پيوست تا اولين بازيکن ايرانی حاضر در اين ليگ نوپا باشد.
اين کشور در آن مقطع حتی سابقه حضور در بازی های آسيايی را هم نداشت. يک سال پس از برزگری، ابراهيم قاسم پور هم از امارات به قطر رفت و پيراهن العربی را پوشيد. قاسم پور يک دهه در قطر ماند و سال ۱۳۶۸ با السد قهرمان جام باشگاه های آسيا شد.
او بعد از حضوری کوتاه در فوتبال مصر، دوباره به قطر بازگشت و دو سال در الريان بازی کرد. عبدالعلی چنگيز، ناصر محمدخانی و حميد درخشان در سال ۱۳۶۵ راهی قطر شدند.
چنگيز چهار سال برای تيم های الاهلی و العربی بازی کرد. يکی از خاطرات چنگيز در پی گلزنی برای باشگاهش، درآوردن ساعت گرانقيمت توسط مديرعامل باشگاه، و بستن آن به مچ اوست.
محمدخانی و درخشان نيز تا سال ۶۹ در تيم نادی القطر بازی کردند. جعفر مختاری فر راهی العربی شد و حميد فرزام نيا مدافع استقلال نيز به الاتحاد رفت. برادران بيانی نيز به قطر رفتند و پيراهن تيم های الشمال و التعاون را بر تن کردند.
امير قلعه نوعی اواسط سال ۶۶ به تيم السد پيوست و دو سال برای اين تيم بازی کرد. بيژن طاهری نيز برای الوکره به ميدان رفت.
حميد درخشان بعد از يک دوره کوتاه مدت در پرسپوليس، دوباره در سال ۷۰ راهی قطر و اين بار تيم السد شد.
ماجرای جالب پنجعلی
محمد پنجعلی کاپيتان سابق تيم منتخب آسيا هم به تيم الاتحاد پيوست که اکنون نام الغرافه به خود گرفته است.
مرتضی فنونی زاده می گويد در آن سال ها که موبايل نبود، خيلی ها از جمله خانواده پنجعلی در خانه شان هم تلفن نداشتند.
به گفته فنونی زاده، پنجعلی در جام ملت های ۱۹۸۸ که به ميزبانی قطر برگزار شد، شماره تلفن منزل آن ها را به متقاضيان قطری اش داده بود.
«نيمه شب بود که زنگ زدند. گفتند همين حالا از پنجعلی جواب می خواهيم که آيا می آيد يا نه. من گفتم خودم هم مدافع وسط هستم ها! اگر می خواهيد من هم بيايم.»
فنونی زاده که در پرسپوليس با پنجعلی همبازی بود، می گويد نيمه شب با موتورسيکلت رفتم اکباتان و محمد پنجعلی را بيدار کردم. او را آوردم خانه مان تا مطابق وعده با نمايندگان تيم قطری، دو ساعت بعد او پای تلفن باشد.
به گفته او، پنجعلی بعدا با اقدامات دوستانه متقابل، پاسخ اين حرکت او را داد.
از نامجو مطلق تا کريمی
مجيد نامجو مطلق ديگر ستاره ای بود که به باور بسياری از کارشناسان، قابليت پيوستن به تيم های اروپايی را هم داشت. او به تيم السد پيوست و با اين تيم درخشش خيره کننده ای در ليگ قطر و آسيا داشت.
مرحوم سيروس قايقران نيز در سال ۶۸ به الاتحاد پيوست و يک سال در اين تيم بازی کرد.
فرشاد پيوس در سال ۶۸ به الاهلی پيوست و با ۹ گل زده، اولين بازيکن خارجی شد که عنوان آقای گلی ليگ قطر را نصيب خود می کند.
مرتضی کرمانی مقام و محسن عاشوری ستاره های الاتحاد شد بودند. درخشش آن ها باعث شد حسن شيرمحمدی نيز به اين تيم ملحق شود.
در سال ۷۵ علی دايی و افشين پيروانی با السد قطر به توافق رسيدند.
بازگشت پيش از موعد علی دايی از قطر، زمينه ساز يکی از بزرگترين پرونده های حقوقی برای باشگاه پرسپوليس در فيفا شد که جريمه ۵۶۰ ميليونی اين تيم را در پی داشت.
اين ماجرا اما در دوران رياست جمهوری سيدمحمد خاتمی و با وساطت او، از راه ديپلماتيک حل و فصل شد.
مجتبی محرمی نيز در سال ۷۶ به العربی پيوست، اما بازگشت بدون اجازه اش از قطر باعث شد تا فيفا او را مادام العمر از فعاليت های فوتبالی محروم کند.
محرمی همواره از اين موضوع که برای حل مشکل دايی پيشقدم شدند اما در قبال او سکوت کردند، گله مند بوده است.
نادر محمدخانی در القطر، کريم باقری و حسين کعبی در السد و خداداد عزيزی هم برای العربی بازی کردند.
هادی شکوری نيز در سال ۸۵ به تيم العربی پيوست.
علی کريمی پس از بايرن مونيخ با قرارداد ۳ ميليون پوندی به باشگاه القطر رفت. او فصل دوم را در تيم السيليه سپری کرد.
رحمان رضايی آخرين لژيونر ايرانی حاضر در قطر بود که دو سال پيش در الاهلی بازی کرد.
محمدرضا خلعتبری و هادی عقيلی، تعداد بازيکنان ايرانی در تاريخ ليگ قطر را به عدد ۳۰ رسانده اند.
۳۰ نفری که همه آنها ملی پوش بودند و غير از دو مورد، همگی در دوران خود، بازيکنان کليدی تيم ملی فوتبال ايران محسوب می شدند.
