تازه‌ترين گزارش سازمان ملل متحد حاکی است که تلاش‌ها برای جلوگيری از پديده گرمايش زمين کافی نيست و به اقدامات بيشتری طی سال‌های آينده نياز است.
خبرگزاری فرانسه روز چهارشنبه ۲۸ آبان ماه گزارش داد که به رغم قول مساعد کشورها مبنی بر کاهش انتشار دی اکسيد کربن در جو، کره زمين هنوز با چالش بزرگ گرمايش دست و پنجه نرم می‌کند.
آشيم استينر، مدير اجرايی برنامه محيط زيست سازمان ملل، در همين زمينه اظهار داشت که گزارش سازمان ملل روند نگران کننده‌ای را ترسيم می‌کند.
در متن گزارش منتشر شده توسط برنامه محيط زيست سازمان ملل و موسسه منابع دنيا آمده است که به رغم قول مساعد آمريکا، چين و اتحادیه اروپا پديده انتشار گاز دی‌اکسيد کربن در فضا تا سال ۲۰۵۰ همچنان به روند صعودی خود ادامه خواهد داد و پس از آن ديگر برای هر گونه اقدام پيشگيرانه‌ای دير شده است.
اين گزارش همچنين به فاصله بين تلاش‌هايی که کشورها قول انجام آن را داده‌اند با آنچه دانشمندان و کارشناسان محيط زيست معتقدند بايد برای جلوگيری از افزايش دو درجه‌ای دمای کره زمين صورت گيرد، اشاره کرده است.
جلوگيری از گرمايش دو درجه‌ای دمای کره زمين در طول يک قرن آينده هدفی است که سران کشورها در سال ۲۰۰۹ بر سر آن به توافق رسيدند.
در متن گزارش آمده است که ميزان انتشار گاز دی اکسيد کربن در سال ۲۰۲۰ بايد زير ۴۴ گيگاتن باشد تا برنامه مطابق انتظار پيش برود. اما حتی اگر کشورها به آنچه تعهد داده‌اند عمل کنند نيز ميزان انتشار گاز دی اکسيد کربن در سال ۲۰۲۰ حدود ۵۲ تا ۵۴ گيگاتن خواهد بود.
فاصله دستکم ۸ گيگاتنی بين دو مورد فوق به نسبت گزارش سال ۲۰۱۳ تغييری نکرده است.
تارين فرانسن، مدير پروژه شبکه اقليم آزاد موسسه منابع دنيا، در همين خصوص اظهار داشت که «هنوز فاصله زيادی بين ميزان انتشار (گازهای گلخانه‌ای) در حال حاضر و آن ميزانی که بايد در سال ۲۰۳۰ به آن برسيم تا گرمايش را به زير دو درجه محدود کنيم، وجود دارد».
وی افزود: «اين گزارش به ما نشان می‌دهد که راه را اشتباه می‌رويم و زمان برای بازگشت به مسير درست به سرعت رو به پایان است».
در ادامه گزارش سازمان ملل آمده است که «ادامه انتشار گازهای گلخانه‌ای به گرمايش بيشتر کره زمين و تشديد اثرات مخرب آن بر تغييرات اقليمی منجر خواهد شد».
انتشار گازهای گلخانه‌ای در سال ۲۰۵۰ بايد دستکم پنجاه درصد کاهش يافته باشد.
اين گزارش خواهان به صفر رسيدن انتشار گاز دی اکسيد کربن در اثر فعاليت‌های انسانی در فاصله بين سال‌های ۲۰۵۵ تا ۲۰۷۰ شده است. همچنين ميزان انتشار گازهای گلخانه‌ای (و نه تنها دی اکسيد کربن) بايد در فاصله بين سال‌های ۲۰۸۰ تا ۲۱۰۰ به صفر برسد.
بيش از نود کشور جهان به صورت داوطلبانه تعهد داده‌اند تا ميزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهند.
بنا به متن گزارش، پنج عضو کنوانسيون تغيير اقليم سازمان ملل شامل برزيل، چين، اتحاديه اروپا (شامل ۲۸ کشور)، هند و روسيه به تعهدات خود پايبند بوده‌اند.
اين در حالی است که کشورهای استراليا، کانادا، مکزيک و ايالات متحده آمريکا به تلاش بيشتری برای رسيدن به مرز تعهدات‌شان احتياج دارند.
سازمان ملل تلاش نيمی از کشورهای متعهد شده برای افزايش بهره‌وری مصرف انرژی در ساختمان‌ها را مورد ستايش قرار داده است.
افزايش استفاده از انرژی‌های تجديدپذير، کاهش رفت و آمد وسايل نقليه، کاهش آلودگی‌های صنعتی، کاشت جنگل برای جذب هر چه بيشتر دی اکسيد کربن، و کاهش مصرف سوخت‌های فسيلی از ديگر راهکارهای مورد استفاده برای کنترل انتشار گازهای گلخانه‌ای هستند.
تنها در سال ۲۰۱۲ رقمی معادل ۳۱۰ تا ۳۶۰ ميليارد دلار برای بهره‌وری مصرف انرژی و ۲۴ ميليارد دلار برای بهره برداری از انرژی‌های تجديدپذير سرمايه گذاری شده است.
گرمايش زمين نام پديده‌ای است که منجر به افزايش ميانگين دمای سطح زمين و اقيانوس‌ها شده است. طی ۱۰۰ سال گذشته، کره زمين به طور غيرطبيعی حدود ۰٫۷۴ درجه سلسيوس گرمتر شده است. دانشمندان فعاليت‌های صنعتی را بزرگترين عامل موثر در گرمايش کره زمين می‌دانند.
کمبود مواد غذايی، از دست دادن مشاغل و صدمات ناشی از طوفان از جمله اثرات منفی گرمايش زمين خواهند بود.
