ستاره‌شناسان پس از چند سال تحقيق و بررسی اعلام کردند که شاهد بروز «پديده اختلال کشنده» از سوی يک سياهچاله بوده‌اند.
در سال ۲۰۰۹، ستاره‌شناسان مرکز نجوم «مک‌دانلد» در تگزاس آمريکا مشغول بررسی و واکاوی در امواج آسمان بودند که ناگهان ديدند برقی از نور در عمق فضا درخشیدن گرفت.
اين ستاره‌شناسان که روی پروژه بررسی و رديابی سوپرنواها کار می‌کردند، با تلسکوپ خاصی مشغول به کار بودند و فکر می‌کردند مانند موارد مشابه، اين هم يک سوپرنوای درخشان بوده است.
اما به تدريج روی اين پديده کار کرده و روی يافته‌های اوليه ترديد کردند. تا اينکه ماهواره «سويفت» ناسا، اسکن خود را فرستاد و مشخص شد قوس مواد شيميايی اين پديده، متفاوت از درخشش سوپرنواها است.
پس از رد شدن احتمالات اوليه که ممکن است اين تلفيق يک ستاره نوترونی و يا طيف انفجاری گاما باشد، ستاره‌شناسان با يک احتمال ديگر روبرو بودند: يک پديده اختلال کشنده، يا کششی.
به گزارش روز هشتم بهمن سايت «جهان امروز»، حالا در ژانويه سال ۲۰۱۵، «ونسا یانک» يکی از ستاره‌شناسان گفته است: «اين گونه درگيری اسپاگتی وار، می‌تواند احتمال نزديک شدن به افق يک سياهچاله باشد».
جی کريگ ويلر، مدير مرکز گروه بررسی سوپرنواها در دانشگاه تگزاس، در توضيح گفته است: وقتی يک ستاره به سياهچاله‌ای نزدیک شود، با تفاوت شديد جاذبه سياهچاله روبرو می‌شود.
به گزارش روز نهم بهمن سایت «هایر لرنینگ»، وی افزود: «جاذبه اين سياهچاله‌ها اين قدر شديد است که می‌تواند تمامی يک ستاره را به مشتی رشته تبديل کند».
ستاره‌شناسان می‌گويند اين پديده نشان می‌دهد که حد ادينگتون روی داده است، حدی که در صورت افزايش درخشندگی ستاره، به شکل بادهای اختری می‌تابد.
در ويديويی که از سوی تيم بررسی گروه منتشر شده، اسکن و واکاوی اين پديده را می‌توانيد ببينيد:
