چهار زندانی سیاسی زندان رجایی شهر، در نامه‌ای به غلامحسین محسنی اژه‌ای، دادستان کل کشور هشدار داده‌اند که فشارهای روانی بر زندانیان سیاسی پایان داده شود. این زندانیان گفته‌اند محدودیت‌ها برای تماس تلفنی و ملاقات باعث شده فشار روانی زیادی به زندانیان وارد شود.
به گزارش وبسایت کلمه و در خبری که روز پنجشنبه منتشر شده است، مسعود باستانی، رسول بداغی، کیوان صمیمی و حشمت الله طبرزدیدر نامه محسنی اژه‌ای نوشته‌اند: «طی یکسال و چند ماهی که از قطع ارتباط روزانه تلفنی ما با خانواده‌هایمان می‌گذرد، بنا به تایید بهداری زندان تعداد بیمارانی که مجبور به استفاده از قرص‌های اعصاب و روان شده‌اند از حدود ۱۰ درصد به بیش از ۴۰ درصد ساکنان بند سیاسی رسیده است.»
زندانیان یاد شده گفته‌اند: «یکسال و نیم پیش در زندان رجایی شهر زندانیان سیاسی به همراه تعدادی زندانی دیگر (مجموعا ۶۰ نفر) به راهرویی ۴۰ متری که در دوطرف آن مجموعا ۳۲ سلول ۲ در ۳ بدون درب وجود دارد منتقل شدیم و تلفن‌ها نیز قطع شد. قبل از این انتقال، ارتباط روزانه تلفنی با اعضای خانواده و گاهی فامیل می‌توانست به تخلیه فشارهای روانی و عصبی زندانی بیانجامد کما اینکه این امکان برای زندانیان عادی همچنان برقرار است.»
در این نامه آمده است: «در پیگیری‌های متعددی که به منظور رفع این محدودیت (و یا به تعبیری شکنجه روانی ما و خانواده‌هایمان) انجام شده است، و پاسخ‌ها به طور ضمنی و بعضا صریح اینطور بوده که یکی دو نفر از تلفن برای قرائت بیانیه و انتقال مطالب سیاسی استفاده کرده‌اند.»
چهار زندانی سیاسی رجایی شهر به آقای اژه‌ای گفته‌اند: «حتی اگر برفرص این ادعا مطرح باشد، آیا پس از قطع شدن تلفن درج بیانیه‌ها و مطالب زندانیان سیاسی در سایت‌ها و رسانه‌ها بیشتر نشده است؟ آیا به کمک شنود تلفن‌های زندان، بهتر نمی‌توانید به کارهای مورد نظرتان بپردازید؟ و اینکه آیا در نظام قضاوت شما جایز است به خاطر یکی دو نفر، افراد دیگر و حتی خانواده‌ها و فرزندانشان مجازات شوند؟»
در این نامه به مرگ منصور رادپور در زندان و به احتمال مرگ ناشی از فشار عصبی و مصرف قرص‌های روانی اشاره شده و آمده است: «آیا اگر آن شرایط ارتباط مستمر عاطفی و تخلیه روانی ادامه پیدا می‌کرد امروز شاهد یتیم شدن فرزندان وی بودیم؟ و آیا هشدار‌هایی که به خصوص در یکسال اخیر به بسیاری از مسوولان ذیربط در مورد فشارهای روانی حاصل از عدم ارتباط مستمر تلفنی با نزدیکان داده شد، کافی نبوده است و آیا حوادثی از این دست در راه نیستند؟»
پیشتر، شش حقوقدان زندانی در بند ۳۵۰ زندان اوین با ارسال نامه‌ای به رییس سازمان
زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی ایران با هشدار از آنچه در این بخش از سیستم قضایی می‌گذرد گفته بودند آمادگی دارند که نظریات کار‌شناسانه و تجربیات خود را که با پرداخت هزینه سنگینی به دست آورده‌اند، در اختیار مسوولان قرار داده و راهنمایی‌های لازم را به آن‌ها بدهند.
به گزارش وبسایت کلمه و در خبری که روز پنجشنبه منتشر شده است، مسعود باستانی، رسول بداغی، کیوان صمیمی و حشمت الله طبرزدیدر نامه محسنی اژه‌ای نوشته‌اند: «طی یکسال و چند ماهی که از قطع ارتباط روزانه تلفنی ما با خانواده‌هایمان می‌گذرد، بنا به تایید بهداری زندان تعداد بیمارانی که مجبور به استفاده از قرص‌های اعصاب و روان شده‌اند از حدود ۱۰ درصد به بیش از ۴۰ درصد ساکنان بند سیاسی رسیده است.»
زندانیان یاد شده گفته‌اند: «یکسال و نیم پیش در زندان رجایی شهر زندانیان سیاسی به همراه تعدادی زندانی دیگر (مجموعا ۶۰ نفر) به راهرویی ۴۰ متری که در دوطرف آن مجموعا ۳۲ سلول ۲ در ۳ بدون درب وجود دارد منتقل شدیم و تلفن‌ها نیز قطع شد. قبل از این انتقال، ارتباط روزانه تلفنی با اعضای خانواده و گاهی فامیل می‌توانست به تخلیه فشارهای روانی و عصبی زندانی بیانجامد کما اینکه این امکان برای زندانیان عادی همچنان برقرار است.»
در این نامه آمده است: «در پیگیری‌های متعددی که به منظور رفع این محدودیت (و یا به تعبیری شکنجه روانی ما و خانواده‌هایمان) انجام شده است، و پاسخ‌ها به طور ضمنی و بعضا صریح اینطور بوده که یکی دو نفر از تلفن برای قرائت بیانیه و انتقال مطالب سیاسی استفاده کرده‌اند.»
چهار زندانی سیاسی رجایی شهر به آقای اژه‌ای گفته‌اند: «حتی اگر برفرص این ادعا مطرح باشد، آیا پس از قطع شدن تلفن درج بیانیه‌ها و مطالب زندانیان سیاسی در سایت‌ها و رسانه‌ها بیشتر نشده است؟ آیا به کمک شنود تلفن‌های زندان، بهتر نمی‌توانید به کارهای مورد نظرتان بپردازید؟ و اینکه آیا در نظام قضاوت شما جایز است به خاطر یکی دو نفر، افراد دیگر و حتی خانواده‌ها و فرزندانشان مجازات شوند؟»
در این نامه به مرگ منصور رادپور در زندان و به احتمال مرگ ناشی از فشار عصبی و مصرف قرص‌های روانی اشاره شده و آمده است: «آیا اگر آن شرایط ارتباط مستمر عاطفی و تخلیه روانی ادامه پیدا می‌کرد امروز شاهد یتیم شدن فرزندان وی بودیم؟ و آیا هشدار‌هایی که به خصوص در یکسال اخیر به بسیاری از مسوولان ذیربط در مورد فشارهای روانی حاصل از عدم ارتباط مستمر تلفنی با نزدیکان داده شد، کافی نبوده است و آیا حوادثی از این دست در راه نیستند؟»
پیشتر، شش حقوقدان زندانی در بند ۳۵۰ زندان اوین با ارسال نامه‌ای به رییس سازمان
زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی ایران با هشدار از آنچه در این بخش از سیستم قضایی می‌گذرد گفته بودند آمادگی دارند که نظریات کار‌شناسانه و تجربیات خود را که با پرداخت هزینه سنگینی به دست آورده‌اند، در اختیار مسوولان قرار داده و راهنمایی‌های لازم را به آن‌ها بدهند.
