گزارش‌ها حاکی است یک قلاده ببر بنگال ماده در باغ وحش تهران که نزدیک به چهار سال سن داشت، دوشنبه چهاردهم مردادماه در پی حمله ناشی از بیماری صرع به درون استخر محل اقامت خود افتاده و در پی خفگی از آب جان سپرد.
ایمان معماریان، دامپزشک حیات وحش در تهران با تأیید این خبر، به رادیو فردا می‌گوید که «ببر بنگال ماده و چهار ساله باغ وحش تهران، که نام ببری به او داده بودند، مبتلا به بیماری صرع بود که به صورت متناوب دچار حمله‌های صرعی می‌شد. این ببر تحت درمان با داروی فنوباربیتال با دوز دو میلی گرم برای هر کیلو بود و تعداد حملات او هم به شکل چشمگیری کاهش پیدا کرده بود».
وی اضافه می‌کند که با وجود هماهنگی‌های به عمل آمده با مراکز پزشکی، امکان انجام «ام آر آی» برای ببر وجود نداشت و این به علت خودداری مراکز درمانی از پذیرش این حیوان بیمار با وزن بالای یکصد کیلوگرم بود.
آقای معماریان ادامه می‌دهد که دستگاه سی تی اسکن دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران هم در حال حاضر فعال نشده و به علت ریسک بالای بیهوشی در حیوانات مبتلا به صرع، ترجیح داده شد برای اندازه‌گیری فنوباربیتال، همزمان با بیهوشی برای سی تی اسکن، خون هم گرفته شود.
ببری، ببر ماده بنگال باغ وحش تهران، ساعت ۲ بعد از ظهر چهاردهم مرداد امسال، باز هم در جایگاه خود دچار حمله صرع می‌شود و به داخل استخر آب قرار گرفته در جایگاهش می‌افتد.
آن طور که آقای معماریان به رادیو فردا می‌گوید: «نگهبان جایگاه اقدام به بیرون کشیدن ببری از استخر می‌کند ولی حیوان در آب خفه می‌شود. در کالبد شکافی هم مشخص شد در نای و مجاری تنفسی او مقدار زیادی خونابه جمع شده که حاکی از خفگی حیوان در آب و مرگ او شده است».
ایمان معماریان در مورد سابقه و تشخیص صرع در این ببر می‌گوید: «این ببر بنگال ماده باغ وحش تهران، نزدیک به سه و نیم سال پیش با قراردادی برای خرید دو ببر نر و ماده به باغ وحش انتقال یافت. آن زمان ببر نر قبل از رسیدن به تهران تلف می‌شود و ببر ماده از همان زمان ورود به باغ وحش تهران به صورت متناوب دچار حملات صرعی می‌شده ولی تا یک سال پیش که من به باغ وحش تهران رفتم هیچ اقدامی برای کنترل این مشکل صورت نپذیرفته بود و حملات گسترش پیدا کرده و تعداد آنها رو به بیشتر شدن بود».
این دامپزشک حیات وحش در پاسخ به این که آیا نباید حیوانی که مبتلا به صرع است را در جای مشخصی نگه داری کرد یا امکانات ویژه‌ای برای آنها در نظر گرفت، می‌گوید: «برای ببری بیچاره تازه جایگاه مناسب درست کرده بودیم. جایگاه استاندارد برای ببرها این است که برای همه باید یک استخر وجود داشته باشه تا بتوانند در گرمای تابستان تهران زنده بمانند. ببری مدت ها بود که حمله نداشت و وضعیتش کاملاً مناسب بود ولی از آن جایی که ببرها در طبیعت هر روز تغذیه نمی کنند و دستگاه گوارشی آنها طوری تکامل یافته که هجم بالایی غذا بخورند و چند روزی تغذیه نکنند برخی مواقع تکه های گوشت حاوی دارو را گوشه ای پنهان کرده و نمی خورد و دو روز قبل از حادثه هم این اتفاق افتاده بدون اینکه مراقب متوجه این موضوع بشود».
طبقه گفته های آقای معماریان، در هنگام تشنج حیوان به حالتی از بیهوشی می‌رود و سر حیوان به صورت اتفاقی وارد استخر آّب می‌شود و باعث تنفس حجم بالای آب می‌شود. این اتفاق می‌توانست در حوض آب خوری کوچکی که برای حیوان تعبیه شده نیز بیافتد».
ببرهای بنگال مشهورترین زیرگونه ببرها هستند که در زیست‌گاه‌های گوناگونی شامل چمنزارها، جنگل‌های بارانی نیمه‌گرمسیری و گرمسیری، جنگل های خارستان، جنگل‌های برگریز تر و خشک، و جنگل‌های مانگرو زندگی می‌کنند.
ببر بنگال با نام علمی Panthera tigris tigris بیشتر در هند و بنگلادش یافت می‌شود. همچنین می‌توان آنها را در نپال، پاکستان، بوتان، میانمار و تبت جنوبی یافت.
ببر بنگال، به لحاظ جثه، پس از ببر سیبری دومین زیرگونهٔ بزرگ ببرها قلمداد می‌شوند، هرچند ببرهای بنگال شمالی اغلب بزرگ‌تر از ببرهای سیبری هستند.
سنگین‌ترین ببرهای بنگال که تا کنون به منظور پژوهش در نپال گرفته شدند، از ببرهایی که به تازگی در سیبری گرفته شده‌اند سنگین‌تر بوده‌اند.
چند ببر بنگال هنوز در ایران هست که از جمله می‌توان به باغ وحش مشهد یا سیرک خلیل عقاب اشاره کرد که هفت ببر بنگال دارد.
ایمان معماریان، دامپزشک حیات وحش در تهران با تأیید این خبر، به رادیو فردا می‌گوید که «ببر بنگال ماده و چهار ساله باغ وحش تهران، که نام ببری به او داده بودند، مبتلا به بیماری صرع بود که به صورت متناوب دچار حمله‌های صرعی می‌شد. این ببر تحت درمان با داروی فنوباربیتال با دوز دو میلی گرم برای هر کیلو بود و تعداد حملات او هم به شکل چشمگیری کاهش پیدا کرده بود».
وی اضافه می‌کند که با وجود هماهنگی‌های به عمل آمده با مراکز پزشکی، امکان انجام «ام آر آی» برای ببر وجود نداشت و این به علت خودداری مراکز درمانی از پذیرش این حیوان بیمار با وزن بالای یکصد کیلوگرم بود.
آقای معماریان ادامه می‌دهد که دستگاه سی تی اسکن دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران هم در حال حاضر فعال نشده و به علت ریسک بالای بیهوشی در حیوانات مبتلا به صرع، ترجیح داده شد برای اندازه‌گیری فنوباربیتال، همزمان با بیهوشی برای سی تی اسکن، خون هم گرفته شود.
ببری، ببر ماده بنگال باغ وحش تهران، ساعت ۲ بعد از ظهر چهاردهم مرداد امسال، باز هم در جایگاه خود دچار حمله صرع می‌شود و به داخل استخر آب قرار گرفته در جایگاهش می‌افتد.
آن طور که آقای معماریان به رادیو فردا می‌گوید: «نگهبان جایگاه اقدام به بیرون کشیدن ببری از استخر می‌کند ولی حیوان در آب خفه می‌شود. در کالبد شکافی هم مشخص شد در نای و مجاری تنفسی او مقدار زیادی خونابه جمع شده که حاکی از خفگی حیوان در آب و مرگ او شده است».
ایمان معماریان در مورد سابقه و تشخیص صرع در این ببر می‌گوید: «این ببر بنگال ماده باغ وحش تهران، نزدیک به سه و نیم سال پیش با قراردادی برای خرید دو ببر نر و ماده به باغ وحش انتقال یافت. آن زمان ببر نر قبل از رسیدن به تهران تلف می‌شود و ببر ماده از همان زمان ورود به باغ وحش تهران به صورت متناوب دچار حملات صرعی می‌شده ولی تا یک سال پیش که من به باغ وحش تهران رفتم هیچ اقدامی برای کنترل این مشکل صورت نپذیرفته بود و حملات گسترش پیدا کرده و تعداد آنها رو به بیشتر شدن بود».
این دامپزشک حیات وحش در پاسخ به این که آیا نباید حیوانی که مبتلا به صرع است را در جای مشخصی نگه داری کرد یا امکانات ویژه‌ای برای آنها در نظر گرفت، می‌گوید: «برای ببری بیچاره تازه جایگاه مناسب درست کرده بودیم. جایگاه استاندارد برای ببرها این است که برای همه باید یک استخر وجود داشته باشه تا بتوانند در گرمای تابستان تهران زنده بمانند. ببری مدت ها بود که حمله نداشت و وضعیتش کاملاً مناسب بود ولی از آن جایی که ببرها در طبیعت هر روز تغذیه نمی کنند و دستگاه گوارشی آنها طوری تکامل یافته که هجم بالایی غذا بخورند و چند روزی تغذیه نکنند برخی مواقع تکه های گوشت حاوی دارو را گوشه ای پنهان کرده و نمی خورد و دو روز قبل از حادثه هم این اتفاق افتاده بدون اینکه مراقب متوجه این موضوع بشود».
طبقه گفته های آقای معماریان، در هنگام تشنج حیوان به حالتی از بیهوشی می‌رود و سر حیوان به صورت اتفاقی وارد استخر آّب می‌شود و باعث تنفس حجم بالای آب می‌شود. این اتفاق می‌توانست در حوض آب خوری کوچکی که برای حیوان تعبیه شده نیز بیافتد».
ببرهای بنگال مشهورترین زیرگونه ببرها هستند که در زیست‌گاه‌های گوناگونی شامل چمنزارها، جنگل‌های بارانی نیمه‌گرمسیری و گرمسیری، جنگل های خارستان، جنگل‌های برگریز تر و خشک، و جنگل‌های مانگرو زندگی می‌کنند.
ببر بنگال با نام علمی Panthera tigris tigris بیشتر در هند و بنگلادش یافت می‌شود. همچنین می‌توان آنها را در نپال، پاکستان، بوتان، میانمار و تبت جنوبی یافت.
ببر بنگال، به لحاظ جثه، پس از ببر سیبری دومین زیرگونهٔ بزرگ ببرها قلمداد می‌شوند، هرچند ببرهای بنگال شمالی اغلب بزرگ‌تر از ببرهای سیبری هستند.
سنگین‌ترین ببرهای بنگال که تا کنون به منظور پژوهش در نپال گرفته شدند، از ببرهایی که به تازگی در سیبری گرفته شده‌اند سنگین‌تر بوده‌اند.
چند ببر بنگال هنوز در ایران هست که از جمله می‌توان به باغ وحش مشهد یا سیرک خلیل عقاب اشاره کرد که هفت ببر بنگال دارد.
