گزارش ها از ايران حاکی از اعتصاب در دو مرکز بزرگ صنعتی ايران؛ مجتمع پتروشيمی بندر امام و کارخانه کاغذسازی پارس در هفت تپه، در روزهای گذشته است.
بر اساس گزارش ها، حدود ۱۵۰۰ کارگر مجتمع پتروشيمی بندر امام روز دوشنبه به اعتراض خود نسبت به اجرا نشدن مصوبه دولت مبنی بر انعقاد قرارداد مستقيم با کارگران، ادامه دادند.
اين کارگران روزهای شنبه و يکشنبه اقدام به برگزاری تجمع در مقابل ساختمان مرکزی مجتمع پتروشيمی بندر امام کرده بودند.
۱۵۰۰ کارگر اعتصابی خواستار آن بودند که به نقش پيمانکاری های واسطه ای پايان داده شود و مجتمع پتروشيمی با خود کارگران، قرارداد مستقيم امضا کند.
در اين حال، تاکنون مقام‌های دولتی نيز درباره اين اعتصاب نشان نداده‌اند.
موضوع لغو واسطه‌های پيمانکاری و ايجاد قراردادهای مستقيم با کارفرمای اصلی در ماه‌های اخير از جمله خواسته‌های کارگران در ايران بوده است.
اين خواسته از جمله در کارخانه‌های ذوب آهن اصفهان و ايران خودرو و همچنين پتروشيمی تبريز عنوان شده اند که تاکنون اين درخواست در کارخانه ذوب آهن اصفهان اجرا شده است.
در اين ميان، بر اساس برخی گزارش ها، کارگران شرکت‌های منطقه ويژه اقتصادی پتروشيمی، مانند اروند، بوعلی سينا، تندگويان، خوزستان، امير کبير و شيميايی رازی نيز ضمن درخواست برای انعقاد قرارداد مستقيم با خود اعتصاب کرده اند.
در همين حال، اتحاديه آزاد کارگران ايران اعلام کرد که يک هزار کارگر کارخانه کاغذ سازی پارس از روز بيستم فروردين ماه در اعتراض به اخراج ۶۰ نفر از کارگران قرارداد موقت کارخانه کاغذسازی پارس اعتصاب کرده اند.
صادق کارگر، فعال سنديکايی در نروژ، در مورد اعتصاب های اخير با اشاره به اين موضوع که دامنه اعتصاب ها و اعتراض ها از کارخانه ها و شرکت های متوسط به کارخانه ها و واحدهای بزرگ توليدی کشيده شده است، به راديو فردا می گويد: «بيشتر صنايع بزرگ مانند پتروشيمی، واحدهايی هستند که سودهی دارند و زيان ده نيستند، اما دلايل عمده اعتصاب ها، نارضايتی کارگران از ناچيز بودن دستمزد ها و نبود امنيت شغلی است.»
وی می افزايد که «کارگران در عين حال خواستار انعقاد قراردادهای مستقيم با کارخانه ها و حذف شرکت های پيمانکاری هستند؛ يعنی خواستار اجرای قانون کار در اين زمينه هستند تا بدين ترتيب، از مزايای رسمی بودن برخوردار شوند.»
اعتصاب ها و اعتراض های کارگران در شهرهای گوناگون ايران در سال های اخير رو به افزايش گذاشته است.
از جمله اين شهرها می توان به تبريز، تهران، قائمشهر، اراک، آبادان، کرمانشاه، رشت، اهواز، اصفهان و شيراز اشاره کرد.
اين اعتراض ها و اعتصاب ها در شرايطی صورت می گيرند که رسانه های رسمی در ايران به طور معمول، اخبار مربوط به آنها را منعکس نمی کنند.
بر اساس گزارش ها، حدود ۱۵۰۰ کارگر مجتمع پتروشيمی بندر امام روز دوشنبه به اعتراض خود نسبت به اجرا نشدن مصوبه دولت مبنی بر انعقاد قرارداد مستقيم با کارگران، ادامه دادند.
اين کارگران روزهای شنبه و يکشنبه اقدام به برگزاری تجمع در مقابل ساختمان مرکزی مجتمع پتروشيمی بندر امام کرده بودند.
۱۵۰۰ کارگر اعتصابی خواستار آن بودند که به نقش پيمانکاری های واسطه ای پايان داده شود و مجتمع پتروشيمی با خود کارگران، قرارداد مستقيم امضا کند.
در اين حال، تاکنون مقام‌های دولتی نيز درباره اين اعتصاب نشان نداده‌اند.
موضوع لغو واسطه‌های پيمانکاری و ايجاد قراردادهای مستقيم با کارفرمای اصلی در ماه‌های اخير از جمله خواسته‌های کارگران در ايران بوده است.
اين خواسته از جمله در کارخانه‌های ذوب آهن اصفهان و ايران خودرو و همچنين پتروشيمی تبريز عنوان شده اند که تاکنون اين درخواست در کارخانه ذوب آهن اصفهان اجرا شده است.
در اين ميان، بر اساس برخی گزارش ها، کارگران شرکت‌های منطقه ويژه اقتصادی پتروشيمی، مانند اروند، بوعلی سينا، تندگويان، خوزستان، امير کبير و شيميايی رازی نيز ضمن درخواست برای انعقاد قرارداد مستقيم با خود اعتصاب کرده اند.
در همين حال، اتحاديه آزاد کارگران ايران اعلام کرد که يک هزار کارگر کارخانه کاغذ سازی پارس از روز بيستم فروردين ماه در اعتراض به اخراج ۶۰ نفر از کارگران قرارداد موقت کارخانه کاغذسازی پارس اعتصاب کرده اند.
صادق کارگر، فعال سنديکايی در نروژ، در مورد اعتصاب های اخير با اشاره به اين موضوع که دامنه اعتصاب ها و اعتراض ها از کارخانه ها و شرکت های متوسط به کارخانه ها و واحدهای بزرگ توليدی کشيده شده است، به راديو فردا می گويد: «بيشتر صنايع بزرگ مانند پتروشيمی، واحدهايی هستند که سودهی دارند و زيان ده نيستند، اما دلايل عمده اعتصاب ها، نارضايتی کارگران از ناچيز بودن دستمزد ها و نبود امنيت شغلی است.»
وی می افزايد که «کارگران در عين حال خواستار انعقاد قراردادهای مستقيم با کارخانه ها و حذف شرکت های پيمانکاری هستند؛ يعنی خواستار اجرای قانون کار در اين زمينه هستند تا بدين ترتيب، از مزايای رسمی بودن برخوردار شوند.»
اعتصاب ها و اعتراض های کارگران در شهرهای گوناگون ايران در سال های اخير رو به افزايش گذاشته است.
از جمله اين شهرها می توان به تبريز، تهران، قائمشهر، اراک، آبادان، کرمانشاه، رشت، اهواز، اصفهان و شيراز اشاره کرد.
اين اعتراض ها و اعتصاب ها در شرايطی صورت می گيرند که رسانه های رسمی در ايران به طور معمول، اخبار مربوط به آنها را منعکس نمی کنند.
