ایران - آرژانتین، بازخوانی یک بازی تاریخی در سانتیاگو برنابئو

از بین سه حریف تیم ملی فوتبال ایران در مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۴، آرژانتین قدیمی‌ترین رقیب ایران محسوب می‌شود. این تیم در سال ۱۹۷۷ در ورزشگاه سانتياگو برنابئو و جشنواره رئال مادريد، مقابل ایران بازی کرده است.

آنها ۳۷ سال بعد از نبرد برابر در سانتیاگو برنابئو، مجدداً مقابل ایران قرار خواهند گرفت. این بار در ورزشگاه «مینه‌‌ئی رائو» واقع در سومین شهر بزرگ برزیل، بلو هوریزونته به معنای افق زیبا.

بازی ۳۷ سال قبل در تورنمنت چهارجانبه به مناسبت ۷۵ سالگی رئال مادرید برگزار شد. با حضور این باشگاه، آرژانتین، ایران و مولودیه الجزایر قهرمان جام باشگاه‌های آفریقا.

ایران دوم فروردین ۱۳۵۶ مقابل آرژانتین قرار گرفت. آرژانتین ابتدا با گل برتونی از روی نقطه پنالتی در دقیقه ۱۴ جلو افتاد، همان بازیکنی که قرار بود سال بعد در فینال جام جهانی گل اختتامیه جام را بزند و دروازه هلند را باز کند. برتونی ۲۱ ساله در ایندپندنت بازی می‌کرد و پس از جام یازدهم راهی سویا شد. اما محمد صادقی ستاره تکنیکی باشگاه پاس تهران در دقیقه ۷۹ جبران کرد.

ایران در ضربات پنالتی باخت تا در دیدار رده‌بندی به مصاف مولودیه الجزایر برود. تیمی که چهار ماه قبل قهرمان آفریقا شده بود. آنهم با پشت سر گذاشتن الاهلی لیبی، الاهلی مصر، یونیون کنیا، رنجرز نیجریه و سرانجام هافیا از گینه. این بار ایران بود که در پنالتی‌ها به برتری رسید و عنوان سوم را کسب کرد.

آرژانتین و رئال مادرید بازی فینال را برگزار کردند و رئال با هدایت میلیان میلیانیچ سرمربی پیشین تیم ملی یوگسلاوی موفق به حفظ جام قهرمانی شد.

در بازی تاریخی ایران و آرژانتین، علی پروین کاپیتان ایران مراسم معارفه را با خورخه کاراسکوسا کاپیتان و هافبک چپ آرژانتین انجام داد.

در تیمی که سزار منوتی مقابل پسران حشمت مهاجرانی به زمین فرستاد غیر از کاراسکوسا که در جام جهانی ۱۹۷۴ حضور داشت، هوگو گاتی سنگربان بوکا جونیورز درون دروازه بود. سنگربان ذخیره آرژانتین در جام جهانی ۱۹۶۶.

پدرو کیلر، آلبرتو تارانتینی، اوسوالدو آردیلس، آمریکو گایه‌گو، رنه هوسمان، خورخه ماریو اولگوئین، خولیو ریکاردو دا ویلا، دانیل برتونی و لئوپولدو لوکه بازی کردند. خوزه بنیتز والنسیا و انریکه بوچینی هم در جریان بازی به زمین آمدند.

آردیلس بازیکن و سرمربی آینده تاتنهام بود. مرد سه گله جام جهانی قبلی که دروازه دینو زوف را هم گشود. زننده یکی از شش گل بازی پر ابهام با تیم ملی پرو در جام ۱۹۷۸.

سال بعد تقریباً همين تیم قهرمان جام جهانی شد. به اضافه چند مهره دیگر مانند اوبالدو فیلول دروازه‌بان، دانیل پاسارلا و ماریو کمپس که آقای گل شد.

بازیکنان ایران در این بازی بهرام مودت، حسن روشن، آندرانیک اسکندریان، حسین کارزانی، نصرالله عبداللهی، علی پروین، ابراهیم قاسم‌پور، محمد صادقی، غفور جهانی، رضا عادلخانی و حسن نظری بودند.

ناصر نبوی در جریان بازی با مودت تعویض شد. آنها در غیاب ناصر حجازی که به خاطر اختلافات حاضر به همراهی تیم ملی نشده بود، فرصت بازی پیدا کردند. بازی با با تساوی ۱-۱ در پایان وقت قانونی، به ضربات پنالتی کشیده شد و آرژانتینی ها پیروز شدند. تنها پنالتی موفق ایران را علی پروین به تور دوخت.

خوزه خورخه بنيتز، آرديلس، الگوئين و برتونی ضرباتشان را برای آرژانتين گل کردند. برای ايران هم عادلخانی و نظری توپ‌های خود را از دست دادند.

آیا نتایج تورنمنت رئال مادرید برای سزار منوتی مهم بود و در تصمیمات بعدی او نقش داشت؟ پاسخ مثبت است. تیم میزبان جام جهانی آنهم با سطح توقعات غیر قابل تخفیف ژنرال ویدلا، نمی‌توانست از برد ایران در ضربات پنالتی و ناکامی مقابل رئال مادرید راضی باشد.

به همین خاطر پروفایل بازی ملی برای برخی بازیکنان آلبی سلسته که مقابل ایران به زمین آمدند، در سال ۱۹۷۷ مختومه می‌شود. شوک سزار منوتی در بازنشسته کردن تعدادی از باتجربه‌ها، تاثیر خود را به جا می‌گذارد. تغییرات مثبت است. راه‌راه‌پوشان جام قهرمانی را در بوئنوس آیرس حفظ می‌کنند.