بیش از ۱۲۰ نفر از روشنفکران، روزنامه‌نگاران، نویسندگان و فعالان سیاسی ایرانی با صدور بیانیه‌ای نسبت به خطر تهاجم نظامی به کشور هشدار داده و ضمن محکومیت رفتار جمهوری اسلامی، کشورهای غربی و اسرائیل را از حمله به ایران برحذر داشتند.
در این بیانیه آمده است: «در هفته‌های اخیر امواج نگران کننده‌ای از چند سو برخاسته، و تهدید ایران به حمله نظامی باز در دستور کار قرار گرفته و بعضی مقامات دولت آمریکا، اسرائیل، انگلستان، بعضی دول ديگر، و حتی شماری از مخالفان حکومت ايران در تاييد چنان تهاجمی سخنان فاقد دقت و دور از تدبير ابراز کرده‌اند.»
این روشنفکران ایرانی تصریح می‌کنند که سرنگونی حکومت قذافی با مداخله خارجی، « اينک کسانی را بدين طمع انداخته است تا رهايی ايران از دست نظام ستمگر فقيه سالار را در اجرای سناریويی مشابه بجويند.»
امضاکنندگان اين نامه، که خود را «گروهی از کوشندگان راه آزادی و مدافعان حقوق بشر، خواهان گذار به دموکراسی در ايران، و برپايی حاکميت برآمده از انتخابات عمومی و آزاد» خوانده‌اند، ابراز امیدواری کرده‌اند که در آينده‌ای نزديک حکومتی در ايران تشکیل شود که به گفته آنها «مردم ایران، زنان و مردان، از هر قوم، زبان و دین و باوری، بتوانند به شيوه برابر در اداره آن مشارکت آزادانه و حضور مؤثر داشته باشند. »
این روشنفکران تصریح می‌کنند که «مجازات شتابزده سران رژيم پيشين بدون رعايت موازین قضايی، سرکوبی اقليت‌های قومی و مذهبی، نقض معاهدات بين‌المللی، شکنجه و کشتار زندانيان سياسی، تداوم عامدانه جنگی ويرانگر، حذف برنامه‌ريزی شده معارضان داخل و خارج از کشور، تا گسترش تروريسم دولتی» در کارنامه جمهوری اسلامی ثبت است.
در ادامه این بیانیه آمده است: «بی‌پایگی منطقی و بی‌محتوايی ادعاهای فريبنده دستگاه ولايت فقيه اکنون بيش از هر زمان ديگر برملا گشته است، و فساد مالی لايه‌های حاکميت برخی از وفاداران به نظام حاکم را هم نگران کرده است. اينک اين رژيم تنها از راه ارعاب و اختناق، به پشتوانه زندان و شکنجه می‌کوشد قدرتنمايی کند. دور نيست روزی که ايرانيان کابوس ظلم و جهل را از سر بتارانند، و با همدلی و همقدمی کشورشان را به جايگاهی شايسته در عرصه جهان برسانند.»
این بیانیه می‌افزاید: «ما امضاکنندگان اين نامه نگرانيم که مبادا تشبث به مقولاتی همچون دخالت بشر دوستانه و حمايت از دموکراسی، دستمايه اقدامات ضدايرانی و جنايت‌های غيرانسانی قرار گيرد. مبادا مفاهيم والا و آرمانی مانند دموکراسی، و کمک‌های بشردوستانه و حقوق بشر نقاب قدرتپرستی و منفعت جويی عده‌ای قرارگيرد تا باز به ايران و ايرانی لطمه وارد سازند و کشور را به تباهی بيشتر بکشانند.»
امضاکنندگان این بیانیه در مذمت جنگ و همچنین «ماجراجویی‌های» جمهوری اسلامی می‌نویسند: «کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی از دهانه توپ در نمی‌آيد؛ کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی را موشک‌های هدايت شده ارمغان نمی‌آورد؛ کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی از شکم هواپيمای بمت افکن بر سر مردم فرو نمی‌ريزد؛ کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی را طياره‌های بدون سرنشين کنترل از راه دور شليک نمی‌کند. ما با تهاجم نظامی به کشورمان ایران به هر مستمسک که باشد، از جمله بهانه نگرانی از ماجراجويی‌‌های نامسئولانه رژيم در فعاليت‌های هسته‌ای، مخالفيم.»
امضاکنندگان اين نامه از همگان خواسته‌اند که، «با پرهيز از افتادن به دام دوگانه مغلطه آميز يا رژيم ولايت فقيه يا خاورميانه جديد» نسبت به «سرکوبگری رژيم و هم نسبت به خطر تهاجم نظامی بيگانگان هشيار باشند و هشدار دهند.»
این روشنفکران ایرانی در پایان به خطاب به مسئولان جمهوری اسلامی می‌نویسند: «به ملاحظه مصلحت کشور به حکومت جمهوری اسلامی اکيداً توصيه می‌کنيم در جهت رفع ابهام از برنامه هسته‌ای کشور با آژانس انرژی اتمی و ناظران بين‌المللی همراهی کند تا دليلی برای تهديد به جنگ و ويرانی باقی نماند. از پژوهندگان آزاده می‌خواهيم تا هم فساد گسترده دستگاه ولايت فقيه را افشا کنند، هم نتايج ويرانگر نظامیگری جهانی را.»
یرواند آبراهامیان، شجاع آذری، سیروس آرین پور، داریوش آشوری، حمید احمدی،رضا افشاری، مهران ادیب، ابوالفضل اردوخانی، زینت اسماعیل زاده ، رضا اغنمی، محمد جواد اکبرین، بابک امیر خسروی، نوشابه امیری، ابراهیم خلیفه سلطانی، فریبا امینی ، محمد امینی، مهدی امینی ، عبدالعلی بازرگان، گلبرگ باشی، منیره برادران، محمد برقعی ، نسرین بصیری، رضا بورقانی، بهروز بیات، فرزانه بذرپور،حمید بهشتی،کورش پارسا، سیاوش پارسانژاد، شهرنوش پارسی پور، اکرم پدرام نیا،علی پرسان، امیر پیشداد، شهرام تهرانی، اسدالله تیورچی، محمد جلالی، رامین جهانبگلو، بهرام چوبینه، رضا حاجی، هوشنگ حسن یاری، فاطمه حقیقت‌جو، حمید حمیدی، محسن حیدریان، مهدی خانبابا تهرانی، حمید دباشی، پرویز دستمالچی،مهران راد، مصطفی رخ صفت، محسن رضوانی،علی رضایی، سعید رهنما، محمد رهبر، مینا زند ، ماندانا زندیان، حمید زنگنه،حمید سالک، بهروز ستوده، فرج سرکوهی، محمد سهیمی، جلال سرفراز،علی شاکری، احمد شاکری، معصومه شفیعی، پرویز شوکت،محمد صابر،شهلا صالح پور، احمد صدری، محمود صدری، فرهاد صوفی، اشکبوس طالبی، رضا علیجانی، نورالدین غروی، رضا فانی یزدی، حسین فروزین، پرستو فروهر، منصور فرهنگ ، پویان فخرایی، کامبیز قائم مقام، محسن قائم مقام، حسین قاضیان، فیروز قریشی، مصطفی قهرمانی، سام قندچی، مرتضی کاظمیان، عبدی کلانتری، مهرانگیز کار، عزیز کراملو، علی کشتگر، علی کشگر، حسین کمالی، حمید کوثری، آزاده کیان، تقی کیمیایی اسدی، مهدی گرامی، ایرج گرگین، اکبر گنجی، رضا گوهرزاد، عبدالکریم لاهیجی، بهمن مبشری، ملیحه محمدی، مرتضی محیط ، فرخنده مدرسی، عباس معروفی، رضا معینی، حسن مکارمی، علی اکبر مهدی،هایده مغیثی، محمد علی مهرآسا، همایون مهمنش، زیبا میر حسینی، یاسر میردامادی،رضا نافعی، شیرین نشاط، اصغر نصرتی، مهدی نوربخش، محمد رضا نیکفر، بهمن نیرومند، سهیلا وحدتی، پروین وفایی،نادر هاشمی، عطا هودشتیان، حسین هوشمند و یوسف یزدی امضاکنندگان این نامه هستند.
در این بیانیه آمده است: «در هفته‌های اخیر امواج نگران کننده‌ای از چند سو برخاسته، و تهدید ایران به حمله نظامی باز در دستور کار قرار گرفته و بعضی مقامات دولت آمریکا، اسرائیل، انگلستان، بعضی دول ديگر، و حتی شماری از مخالفان حکومت ايران در تاييد چنان تهاجمی سخنان فاقد دقت و دور از تدبير ابراز کرده‌اند.»
این روشنفکران ایرانی تصریح می‌کنند که سرنگونی حکومت قذافی با مداخله خارجی، « اينک کسانی را بدين طمع انداخته است تا رهايی ايران از دست نظام ستمگر فقيه سالار را در اجرای سناریويی مشابه بجويند.»
امضاکنندگان اين نامه، که خود را «گروهی از کوشندگان راه آزادی و مدافعان حقوق بشر، خواهان گذار به دموکراسی در ايران، و برپايی حاکميت برآمده از انتخابات عمومی و آزاد» خوانده‌اند، ابراز امیدواری کرده‌اند که در آينده‌ای نزديک حکومتی در ايران تشکیل شود که به گفته آنها «مردم ایران، زنان و مردان، از هر قوم، زبان و دین و باوری، بتوانند به شيوه برابر در اداره آن مشارکت آزادانه و حضور مؤثر داشته باشند. »
این روشنفکران تصریح می‌کنند که «مجازات شتابزده سران رژيم پيشين بدون رعايت موازین قضايی، سرکوبی اقليت‌های قومی و مذهبی، نقض معاهدات بين‌المللی، شکنجه و کشتار زندانيان سياسی، تداوم عامدانه جنگی ويرانگر، حذف برنامه‌ريزی شده معارضان داخل و خارج از کشور، تا گسترش تروريسم دولتی» در کارنامه جمهوری اسلامی ثبت است.
در ادامه این بیانیه آمده است: «بی‌پایگی منطقی و بی‌محتوايی ادعاهای فريبنده دستگاه ولايت فقيه اکنون بيش از هر زمان ديگر برملا گشته است، و فساد مالی لايه‌های حاکميت برخی از وفاداران به نظام حاکم را هم نگران کرده است. اينک اين رژيم تنها از راه ارعاب و اختناق، به پشتوانه زندان و شکنجه می‌کوشد قدرتنمايی کند. دور نيست روزی که ايرانيان کابوس ظلم و جهل را از سر بتارانند، و با همدلی و همقدمی کشورشان را به جايگاهی شايسته در عرصه جهان برسانند.»
این بیانیه می‌افزاید: «ما امضاکنندگان اين نامه نگرانيم که مبادا تشبث به مقولاتی همچون دخالت بشر دوستانه و حمايت از دموکراسی، دستمايه اقدامات ضدايرانی و جنايت‌های غيرانسانی قرار گيرد. مبادا مفاهيم والا و آرمانی مانند دموکراسی، و کمک‌های بشردوستانه و حقوق بشر نقاب قدرتپرستی و منفعت جويی عده‌ای قرارگيرد تا باز به ايران و ايرانی لطمه وارد سازند و کشور را به تباهی بيشتر بکشانند.»
امضاکنندگان این بیانیه در مذمت جنگ و همچنین «ماجراجویی‌های» جمهوری اسلامی می‌نویسند: «کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی از دهانه توپ در نمی‌آيد؛ کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی را موشک‌های هدايت شده ارمغان نمی‌آورد؛ کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی از شکم هواپيمای بمت افکن بر سر مردم فرو نمی‌ريزد؛ کمک‌های بشردوستانه و دموکراسی را طياره‌های بدون سرنشين کنترل از راه دور شليک نمی‌کند. ما با تهاجم نظامی به کشورمان ایران به هر مستمسک که باشد، از جمله بهانه نگرانی از ماجراجويی‌‌های نامسئولانه رژيم در فعاليت‌های هسته‌ای، مخالفيم.»
امضاکنندگان اين نامه از همگان خواسته‌اند که، «با پرهيز از افتادن به دام دوگانه مغلطه آميز يا رژيم ولايت فقيه يا خاورميانه جديد» نسبت به «سرکوبگری رژيم و هم نسبت به خطر تهاجم نظامی بيگانگان هشيار باشند و هشدار دهند.»
این روشنفکران ایرانی در پایان به خطاب به مسئولان جمهوری اسلامی می‌نویسند: «به ملاحظه مصلحت کشور به حکومت جمهوری اسلامی اکيداً توصيه می‌کنيم در جهت رفع ابهام از برنامه هسته‌ای کشور با آژانس انرژی اتمی و ناظران بين‌المللی همراهی کند تا دليلی برای تهديد به جنگ و ويرانی باقی نماند. از پژوهندگان آزاده می‌خواهيم تا هم فساد گسترده دستگاه ولايت فقيه را افشا کنند، هم نتايج ويرانگر نظامیگری جهانی را.»
یرواند آبراهامیان، شجاع آذری، سیروس آرین پور، داریوش آشوری، حمید احمدی،رضا افشاری، مهران ادیب، ابوالفضل اردوخانی، زینت اسماعیل زاده ، رضا اغنمی، محمد جواد اکبرین، بابک امیر خسروی، نوشابه امیری، ابراهیم خلیفه سلطانی، فریبا امینی ، محمد امینی، مهدی امینی ، عبدالعلی بازرگان، گلبرگ باشی، منیره برادران، محمد برقعی ، نسرین بصیری، رضا بورقانی، بهروز بیات، فرزانه بذرپور،حمید بهشتی،کورش پارسا، سیاوش پارسانژاد، شهرنوش پارسی پور، اکرم پدرام نیا،علی پرسان، امیر پیشداد، شهرام تهرانی، اسدالله تیورچی، محمد جلالی، رامین جهانبگلو، بهرام چوبینه، رضا حاجی، هوشنگ حسن یاری، فاطمه حقیقت‌جو، حمید حمیدی، محسن حیدریان، مهدی خانبابا تهرانی، حمید دباشی، پرویز دستمالچی،مهران راد، مصطفی رخ صفت، محسن رضوانی،علی رضایی، سعید رهنما، محمد رهبر، مینا زند ، ماندانا زندیان، حمید زنگنه،حمید سالک، بهروز ستوده، فرج سرکوهی، محمد سهیمی، جلال سرفراز،علی شاکری، احمد شاکری، معصومه شفیعی، پرویز شوکت،محمد صابر،شهلا صالح پور، احمد صدری، محمود صدری، فرهاد صوفی، اشکبوس طالبی، رضا علیجانی، نورالدین غروی، رضا فانی یزدی، حسین فروزین، پرستو فروهر، منصور فرهنگ ، پویان فخرایی، کامبیز قائم مقام، محسن قائم مقام، حسین قاضیان، فیروز قریشی، مصطفی قهرمانی، سام قندچی، مرتضی کاظمیان، عبدی کلانتری، مهرانگیز کار، عزیز کراملو، علی کشتگر، علی کشگر، حسین کمالی، حمید کوثری، آزاده کیان، تقی کیمیایی اسدی، مهدی گرامی، ایرج گرگین، اکبر گنجی، رضا گوهرزاد، عبدالکریم لاهیجی، بهمن مبشری، ملیحه محمدی، مرتضی محیط ، فرخنده مدرسی، عباس معروفی، رضا معینی، حسن مکارمی، علی اکبر مهدی،هایده مغیثی، محمد علی مهرآسا، همایون مهمنش، زیبا میر حسینی، یاسر میردامادی،رضا نافعی، شیرین نشاط، اصغر نصرتی، مهدی نوربخش، محمد رضا نیکفر، بهمن نیرومند، سهیلا وحدتی، پروین وفایی،نادر هاشمی، عطا هودشتیان، حسین هوشمند و یوسف یزدی امضاکنندگان این نامه هستند.
