سازمان عفو بین‌الملل ضمن هشدار در مورد بازگرداندن امید کوکبی به زندان تأکید کرد در شرایطی که این دانشمند فیزیک به مراقبت‌های ویژه پس از عمل و ادامه درمان سرطان نیاز دارد، بازگشت او به زندان جانش را به‌شدت به خطر می‌اندازد.
امید کوکبی که مدت پنج سال بدون مرخصی در زندان اوین تهران بوده، اول اردیبهشت به دلیل بیماری سرطان پیشرفته یکی از کلیه‌های خود را از دست داد.
عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای که روز سه‌شنبه، ۲۸ اردیبهشت، منتشر شد تأکید می‌کند که شرایط جسمانی امروز آقای کوکبی به خاطر عدم توجه زندانبانان به دردهای وی بوده است.
این بیانیه می‌گوید در حالی که امید کوکبی مدت‌ها از درد در ناحیه شکم و کلیه رنج می‌برده، اما مسئولان زندان اجازه درمان و حتی آزمایش پزشکی را به وی نداده‌اند.
به نوشته عفو بین‌الملل، امید کوکبی چندین سال بود که تقاضا می‌کرد برای آزمایش ویژه به بیمارستانی دارای بخش ارولوژی منتقل شود، اما درخواست‌های او همواره با مخالفت روبه‌رو می‌شد. این در حالی است که آقای کوکبی از ابتدای دوره زندان خود چندین بار دفعه سنگ کلیه داشته و در ادرار وی نیز بارها خون مشاهده شده بود.
امید کوکبی که در دانشگاه تکزاس آمریکا در مقطع دکترای فیزیک تحصیل می‌کرد، سال ۱۳۸۸ به منظور دیدار با خانواده خود به ایران سفر کرد، اما هنگام بازگشت به آمریکا بازداشت شد.
اتهام وی «همکاری با دولت‌های خارجی» و «تحصیل درآمد نامشروع» عنوان شده، امری که به صدور حکم ۱۰ سال زندان علیه وی انجامیده است.
آقای کوکبی اما همه این اتهامات را رد کرده و گفته که وی پس از آن بازداشت شد که پیشنهاد همکاری با دستگاه‌های نظامی امنیتی ایران را رد کرد.
عفو بین‌الملل نیز در بیانیه خود عنوان می‌کند که امید کوکبی به خاطر وجدان خود زندانی شده و اتهاماتی که به او نسبت داده شده، «همگی دروغین است».
این نهاد حقوق بشری در نهایت از مقامات ایران می‌خواهد که وی را بلافاصله و بدون هیچ گونه قید و شرطی آزاد کنند.
پیش از این گروه‌های مختلف علمی و حقوق بشری با انتشار بیانیه‌هایی خواستار آزادی امید کوکبی شده بودند. از جمله اواسط اردیبهشت سال جاری نامه‌ای با امضای بیش از ۱۶ هزار فعال مدنی از سراسر جهان خطاب به دبیرکل سازمان ملل منتشر شد که از وی می‌خواست برای آزادی این فیزیکدان تلاش کند.
