کانون نویسندگان ایران در آستانه روز مبارزه با سانسور، مصادف با ۱۳ آذرماه، بار دیگر به سیاستهای حکومت ایران در عرصه فرهنگ اعتراض کرده و آن را سیاست مبتنی بر «قلع و قمع فرهنگی» نامید.
بیانیه کانون نویسندگان ایران به نتایج اعمال سانسور حکومتی در زمینههای مختلف هنری و ادبی میپردازد و از جمله به وضعیت کتاب اشاره میکند که با افت شدید تیراژ مواجه است، به طوری که در برخی موارد تیراژ کتابها تا «۳۵۰ نسخه» نیز کاهش یافته است.
این بیانیه میگوید که تیراژ ۳۵۰ نسخه کتاب با توجه به جمعیت ۸۰ میلیونی ایران میتواند گواهی بر «وضعیت خفتبار کتاب و کتابخوانی» در ایران باشد که «نتیجه چند دهه سانسور و سیاستهای استوار بر قلع و قمع فرهنگی» است.
تیراژ کتاب در سالهای پس از انقلاب ایران سیر نزولی مداومی داشته و از سه هزار نسخهای که در دهههای ۱۳۷۰ و اوایل ۱۳۸۰ مورد اعتراض نویسندگان بود به هزار و پانصد، هزار و این اواخر به ۵۰۰ نسخه یا حتی در برخی موارد به ۳۵۰ نسخه رسیده است، امری که علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نیز به آن معترف است.
آقای جنتی این مسئله را به کاهش کتابخوانی در چند سال گذشته مرتبط دانسته، اما کانون نویسندگان ایران پشت این مسئله نیز عامل سانسور را میبیند.
بیانیه کانون نویسندگان میگوید: «آن چه تاکنون بر سر کتاب آمده است ار حیث نتیجه بسیار هولناکتر از کتابسوزان است. سالهاست که حاکمیت آتش تیغ سانسور را به جان کتاب انداخته است و اگر چه شعلهٔ آن ناپیداست، اما خاکستر عواقب آن را به روشنی میتوان دید.»
این بیانیه در ادامه از مسئله کتاب فراتر میرود و عنوان میکند که «سینما، تئاتر و موسیقی غیردولتی و مستقل نیز در تنگناهایی دشوار افتادهاند و وضعیتی بهتر از کتاب ندارند».
از جمله مواردی که کانون نویسندگان ایران به آن میپردازد ممنوعیت آوازخوانی زنان است و در این باره میگوید: «نیمی از مردم حق استفادهٔ موسیقیایی از صدای خود را ندارند. همین چند روز پیش بود که علی جنتی وزیر ارشاد بار دیگر تکرار و تاکید کرد که وزارتخانهٔ متبوعهاش به زنان اجازهٔ تکخوانی نخواهد داد.»
روحانیون حاکم بر ایران تکخوانی زنان را «حرام» اعلام کردهاند، اما محدودیت زنان ایران در حوزه موسیقی به همین جا ختم نمیشود. از جمله ارکستر سمفونیک تهران به تازگی اجرای خود را در مجموعه ورزشی آزادی به خاطر مخالفت مسئولان با نوازندگی زنان لغو کرد.
بیانیه کانون نویسندگان همچنین به رواج سانسور در روزنامهها و وبسایتها و فیلترینگ شبکههای اجتماعی میپردازد که از نتایج آن «حذف ژورنالیسم مستقل» و «پرهزینه و عذابآور» شدن استفاده از این رسانهها برای مردم است.
بازداشت و صدور احکام زندان برای نویسندگان، روزنامهنگاران و فعالان مدنی و کارگری نیز مورد دیگری است که در این بیانیه مورد اشاره واقع شده و کانون نویسندگان آن را «مکمل سانسور» دانسته است.
کانون نویسندگان ایران در نهایت به مقابله با هرگونه سانسور تاکید میکند و از نویسندگان و هنرمندان و روشنفکران میخواهد که ضمن طلب آزادی بیان، در بزرگداشت ۱۳ آذر بکوشند، روزی که به یاد محمدجعفر پوینده و محمد مختاری، دو عضو فعال کانون نویسندگان ایران که سال ۱۳۷۷ قربانی قتلهای زنجیرهای شدند، روز مبارزه با سانسور نام گرفته است.