پومریکو، شهر کوچک ایالت جنوبی باسیلیکاتا در ایتالیا، در روزهای ۱۲ تا ۱۴ اوت شاهد فستیوالی بینالمللی از عکسهای خبری بود که به منظور تکریم عکاسان خبری و روزنامهنگاران جهان برگزار میشد.
در این فستیوال حدود ۲۰ عکاس حضور داشتند که با مجموعههای عکس خود تلاش کردند گوشهای از واقعیات دیگر نقاط جهان را به نمایش مخاطبان خود در این بخش از اروپا بگذارند، از جمله آلکس ماسی، عکاس سرشناس که اگرچه خود ایتالیایی است، اما موضوع عکسهای او فضای فقرزده و مصیبتدیده بوپال هند است.
در این میان مجید سعیدی، عکاس ایرانی، مجموعه خود با عنوان «زندگی در جنگ» را به نمایش گذاشت، مجموعهای که حاصل چند سال زندگی و فعالیت او در افغانستان است؛ یک مجموعه عکس سیاه و سفید که برخلاف تاکید بر «زندگی» و القای احساس امید و مقاومت در عنوان آن بیشتر ناامیدی و درماندگی را نشان میدهد.
آقای سعیدی به رادیو فردا میگوید: «قبول دارم که جنبه امیدبخش کار کمرنگ است. در هر حال ۵۰ سال است که جامعه افغانستان درگیر جنگ است. اما مردم آنجا هم به این وضعیت خو گرفتهاند. این تصاویر نشان میدهد که مردم چگونه در کنار جنگ زندگی میکنند.»
او اما سیاه و سفید بودن تصاویر را نه ترفندی برای غمگین کردن بیشتر مخاطبان خود میداند بلکه میگوید اعتقاد دارد بیننده با عکسهای سیاه و سفید ارتباط بیشتری برقرار میکند؛ همین و بس.
مجید سعیدی سابقه سالها عکاس خبری در روزنامههای ایران را دارد و بارها نیز برای عکسهای خود جوایزی را از نهادهای مختلف ایرانی و بینالمللی دریافت کرده است. جایزه عکس یونیسف در سال ۲۰۱۲ و جایزه بهترین عکاس بنیاد رابرت اف کندی در سال ۲۰۱۲ از جمله آنهاست.
او از سال ۲۰۰۴ تاکنون برای بنگاه بینالمللی عکس گِتی در افغانستان عکاسی میکند.
مجموعه عکسهای «زندگی در جنگ» آقای مجید سعیدی هفته آینده نیز در دهلی هند به نمایش گذاشته میشود.
در این فستیوال حدود ۲۰ عکاس حضور داشتند که با مجموعههای عکس خود تلاش کردند گوشهای از واقعیات دیگر نقاط جهان را به نمایش مخاطبان خود در این بخش از اروپا بگذارند، از جمله آلکس ماسی، عکاس سرشناس که اگرچه خود ایتالیایی است، اما موضوع عکسهای او فضای فقرزده و مصیبتدیده بوپال هند است.
در این میان مجید سعیدی، عکاس ایرانی، مجموعه خود با عنوان «زندگی در جنگ» را به نمایش گذاشت، مجموعهای که حاصل چند سال زندگی و فعالیت او در افغانستان است؛ یک مجموعه عکس سیاه و سفید که برخلاف تاکید بر «زندگی» و القای احساس امید و مقاومت در عنوان آن بیشتر ناامیدی و درماندگی را نشان میدهد.
آقای سعیدی به رادیو فردا میگوید: «قبول دارم که جنبه امیدبخش کار کمرنگ است. در هر حال ۵۰ سال است که جامعه افغانستان درگیر جنگ است. اما مردم آنجا هم به این وضعیت خو گرفتهاند. این تصاویر نشان میدهد که مردم چگونه در کنار جنگ زندگی میکنند.»
او اما سیاه و سفید بودن تصاویر را نه ترفندی برای غمگین کردن بیشتر مخاطبان خود میداند بلکه میگوید اعتقاد دارد بیننده با عکسهای سیاه و سفید ارتباط بیشتری برقرار میکند؛ همین و بس.
مجید سعیدی سابقه سالها عکاس خبری در روزنامههای ایران را دارد و بارها نیز برای عکسهای خود جوایزی را از نهادهای مختلف ایرانی و بینالمللی دریافت کرده است. جایزه عکس یونیسف در سال ۲۰۱۲ و جایزه بهترین عکاس بنیاد رابرت اف کندی در سال ۲۰۱۲ از جمله آنهاست.
او از سال ۲۰۰۴ تاکنون برای بنگاه بینالمللی عکس گِتی در افغانستان عکاسی میکند.
مجموعه عکسهای «زندگی در جنگ» آقای مجید سعیدی هفته آینده نیز در دهلی هند به نمایش گذاشته میشود.