يونسکو نهاد علمی- فرهنگی وابسته به سازمان ملل متحد، جايزۀ جهانی آزادی مطبوعات برای سال ۲۰۱۱ ميلادی را به احمد زيدآبادی، روزنامه نگار ايرانی، اهدا کرد.
زيدآبادی که به دنبال انتخابات رياست جمهوری در ايران بازداشت و در دادگاه به ۶ سال زندان، ۵ سال تبعيد به گناباد و محروميت دائمی از فعاليت های سياسی و اجتماعی محکوم شده است ، هم اکنون در زندان به سر می برد و مراسم اهدای جايزه با اشارۀ مکرر به آزاد نبودن وی برگزار شد.
خانم ايرينا بوکووا، مديرکل يونسکودر مراسم اهدای اين جايزه که در آخرين روز کنفرانس سالانۀ يونسکو برای بررسی ميزان آزادی مطبوعات در جهان و دفاع از رسانه ها در برابر يورش عليه استقلال آنها در واشينگتن برگزار شد، خانم ايرينا بوکووا، مديرکل يونسکو گفت: « انتخاب احمد زيدآبادی به عنوان برندۀ جايزه در سال ۲۰۱۱ به پيشنهاد دوازده تن از اعضای هيات داوران که جملگی روزنامه نگاران حرفه ای و مستقل هستند صورت گرفته است.»
مديرکل يونسکو افزود که برای دعوت از آقای زيدآبادی، با همسر وی تماس گرفته شد که او در پاسخ، به زندانی بودن و عدم امکان شرکت اين روزنامه نگار در مراسم اهدای جايزه اشاره کرد.
در کنفرانس سه روزۀ يونسکو برای بررسی ميزان آزادی مطبوعات در جهان، خانم هيلاری کلينتون، وزير امورخارجۀ آمريکا نيز طی پيامی ویدئویی با تاکيد براين که دولت ها بايد حقوق اعضای خانوادۀ مطبوعات را پاس بدارند گفت: « امروزه، در چندين کشور، روزنامه نگاران، وبلاگ نويسان و ساير افرادی که در امر مبادلۀ اطلاعات عمومی فعالند، توسط کسانی که از انتشار آزادانۀ اطلاعات بيمناکند، سانسور می شوند، مورد تهديد قرار می گيرند، به زندان می افتند و در مواقعی نيز به قتل می رسند.»
خانم کلينتون گفت: « قرن بيست و يکم عرصه های گسترده تری را در دسترس روزنامه نگاران قرار داده، ولی در همان حال خطرهای جديدی نيز آزادی بيان را تهديد می کند. ما بايد به تلاش خود ادامه دهيم تا روزنامه نگاران و شهروندان در همه جا، در ابراز عقايد خود آزاد باشند.»
جايزۀ جهانی آزادی مطبوعات، در سال ۱۹۹۷ ميلادی از سوی يونسکو به نام «گيلرمو کانو ايسازا» روزنامه نگار فقيد کلمبيايی به وجود آمد و هر سال در سوم ماه مه که روز جهانی آزادی مطبوعات ناميده شده، برای قدردانی، به يک فرد، يا سازمان و يا نهادی که سهم ارزنده ای در دفاع و يا ترويج آزادی مطبوعات در جهان داشته اند، اهدا می شود.
«گيلرمو کانو ايسازا» روزنامه نگار کلمبيايی در ۱۷ دسامبر سال ۱۹۸۶ به هنگام خروج از ساختمان روزنامۀ « ال اسپکتادور» در بوگوتا مورد سوقصد دو تروريست مافيای مواد مخدر قرار گرفت و در دم جان سپرد. او در گزارشهای خود با شجاعت، تاثير مسموم اعمال مافيای مواد مخدر بر اعتبار کشور و ملت کلمبيا و آسيب های پردامنۀ اجتماعی ناشی از قاچاق مواد مخدر را به شيوه های جذاب و گوناگون مورد تاکيد قرار می داد.
در مراسم اهدای جايزه سال يونسکو به آقای زيدآبادی اين نکته نيز يادآوری شد که علاوه بر او، دست کم ۲۶ روزنامه نگار ديگر هنوز در زندان های جمهوری اسلامی ايران به سر می برند.
همراه با لوح «روز جهانی آزادی مطبوعات» به نام يونسکو – گيلرمو کانو، يک جايزۀ نقدی ۲۵ هزار دلاری نيز به احمد زيدآبادی تعلق گرفت.
پیام احمد زیدادآبادی
احمد زیدآبادی در پیامی به مدیرکل یونسکو و حاضران در این مراسم از این که نتوانسته در این مراسم حضور یابد، عذر خواهی کرده و گفته است: «همانطور که احتمالا می‌دانيد دادگاه انقلاب افزون بر ۶ سال زندان ۵ سال تبعيد و محروميت از فعاليت هميشگی سياسی اجتماعی مطبوعاتی و حزبی مرا برای تمام عمرم از هر گونه گفتن و نوشتن محروم کرده است از اين رو هر گونه پيامی صرفا بر دامنه درد و رنج خود و خانواده‌ام می‌افزايد. »
همسر و فرزندان احمدزیدآبادی-عکس از ادوار نیوز
احمد زید آبادی در ادامه اضافه کرده است : «به رغم اين محدوديت ها، من مايلم تا اين را روشن سازم که من در حرفه خود جز قلم و زبان ابزاری در اختيار نداشتم و در به کارگيری اين دو نيز از دايره به غايت تنگ و توان فرسای قوانين شان پا فرا‌تر نگذاشتم.»
وی همچنین در پیام خود آورده است: «در دوران زندان من به طور مداوم تلاش می‌کنم تا ببخشم اما نمی توانم فراموش کنم.»
احمدی زیدآبادی در ادامه پیام خود این جایزه را به تمام زندانیان عقیدتی در ایران، « همه همکاران زندانی و يا تبعيدی» و همچنین به همسر و فرزندانش خود تقدیم کرده است.
احمد زیدآبادی اضافه کرده است:«من همچنين اين جايزه را تقديم می‌کنم به مادر سهراب اعرابی و همه مادران دل‌شکسته‌ای که فرزندان‌شان هرگز به خانه باز نگشتند. به همه مادران و خواهران و دختران و فرزندانی که در فراق و هجران عزيزان در بند خود اشک بر گونه‌هايشان خشکيده نمی‌شود. »
سال گذشته نيز انجمن بين المللی روزنامه ها، جايزۀ خود به نام « قلم طلايی» را به اين روزنامه نگار ايرانی اهدا کرده بود.
زيدآبادی که به دنبال انتخابات رياست جمهوری در ايران بازداشت و در دادگاه به ۶ سال زندان، ۵ سال تبعيد به گناباد و محروميت دائمی از فعاليت های سياسی و اجتماعی محکوم شده است ، هم اکنون در زندان به سر می برد و مراسم اهدای جايزه با اشارۀ مکرر به آزاد نبودن وی برگزار شد.
مديرکل يونسکو افزود که برای دعوت از آقای زيدآبادی، با همسر وی تماس گرفته شد که او در پاسخ، به زندانی بودن و عدم امکان شرکت اين روزنامه نگار در مراسم اهدای جايزه اشاره کرد.
در کنفرانس سه روزۀ يونسکو برای بررسی ميزان آزادی مطبوعات در جهان، خانم هيلاری کلينتون، وزير امورخارجۀ آمريکا نيز طی پيامی ویدئویی با تاکيد براين که دولت ها بايد حقوق اعضای خانوادۀ مطبوعات را پاس بدارند گفت: « امروزه، در چندين کشور، روزنامه نگاران، وبلاگ نويسان و ساير افرادی که در امر مبادلۀ اطلاعات عمومی فعالند، توسط کسانی که از انتشار آزادانۀ اطلاعات بيمناکند، سانسور می شوند، مورد تهديد قرار می گيرند، به زندان می افتند و در مواقعی نيز به قتل می رسند.»
خانم کلينتون گفت: « قرن بيست و يکم عرصه های گسترده تری را در دسترس روزنامه نگاران قرار داده، ولی در همان حال خطرهای جديدی نيز آزادی بيان را تهديد می کند. ما بايد به تلاش خود ادامه دهيم تا روزنامه نگاران و شهروندان در همه جا، در ابراز عقايد خود آزاد باشند.»
جايزۀ جهانی آزادی مطبوعات، در سال ۱۹۹۷ ميلادی از سوی يونسکو به نام «گيلرمو کانو ايسازا» روزنامه نگار فقيد کلمبيايی به وجود آمد و هر سال در سوم ماه مه که روز جهانی آزادی مطبوعات ناميده شده، برای قدردانی، به يک فرد، يا سازمان و يا نهادی که سهم ارزنده ای در دفاع و يا ترويج آزادی مطبوعات در جهان داشته اند، اهدا می شود.
«گيلرمو کانو ايسازا» روزنامه نگار کلمبيايی در ۱۷ دسامبر سال ۱۹۸۶ به هنگام خروج از ساختمان روزنامۀ « ال اسپکتادور» در بوگوتا مورد سوقصد دو تروريست مافيای مواد مخدر قرار گرفت و در دم جان سپرد. او در گزارشهای خود با شجاعت، تاثير مسموم اعمال مافيای مواد مخدر بر اعتبار کشور و ملت کلمبيا و آسيب های پردامنۀ اجتماعی ناشی از قاچاق مواد مخدر را به شيوه های جذاب و گوناگون مورد تاکيد قرار می داد.
در مراسم اهدای جايزه سال يونسکو به آقای زيدآبادی اين نکته نيز يادآوری شد که علاوه بر او، دست کم ۲۶ روزنامه نگار ديگر هنوز در زندان های جمهوری اسلامی ايران به سر می برند.
همراه با لوح «روز جهانی آزادی مطبوعات» به نام يونسکو – گيلرمو کانو، يک جايزۀ نقدی ۲۵ هزار دلاری نيز به احمد زيدآبادی تعلق گرفت.
پیام احمد زیدادآبادی
احمد زیدآبادی در پیامی به مدیرکل یونسکو و حاضران در این مراسم از این که نتوانسته در این مراسم حضور یابد، عذر خواهی کرده و گفته است: «همانطور که احتمالا می‌دانيد دادگاه انقلاب افزون بر ۶ سال زندان ۵ سال تبعيد و محروميت از فعاليت هميشگی سياسی اجتماعی مطبوعاتی و حزبی مرا برای تمام عمرم از هر گونه گفتن و نوشتن محروم کرده است از اين رو هر گونه پيامی صرفا بر دامنه درد و رنج خود و خانواده‌ام می‌افزايد. »
احمد زید آبادی در ادامه اضافه کرده است : «به رغم اين محدوديت ها، من مايلم تا اين را روشن سازم که من در حرفه خود جز قلم و زبان ابزاری در اختيار نداشتم و در به کارگيری اين دو نيز از دايره به غايت تنگ و توان فرسای قوانين شان پا فرا‌تر نگذاشتم.»
وی همچنین در پیام خود آورده است: «در دوران زندان من به طور مداوم تلاش می‌کنم تا ببخشم اما نمی توانم فراموش کنم.»
احمدی زیدآبادی در ادامه پیام خود این جایزه را به تمام زندانیان عقیدتی در ایران، « همه همکاران زندانی و يا تبعيدی» و همچنین به همسر و فرزندانش خود تقدیم کرده است.
احمد زیدآبادی اضافه کرده است:«من همچنين اين جايزه را تقديم می‌کنم به مادر سهراب اعرابی و همه مادران دل‌شکسته‌ای که فرزندان‌شان هرگز به خانه باز نگشتند. به همه مادران و خواهران و دختران و فرزندانی که در فراق و هجران عزيزان در بند خود اشک بر گونه‌هايشان خشکيده نمی‌شود. »
سال گذشته نيز انجمن بين المللی روزنامه ها، جايزۀ خود به نام « قلم طلايی» را به اين روزنامه نگار ايرانی اهدا کرده بود.
