بررسي هنرامروز آمريكا در نمايشگاه بي ينال موزه ويتني نيويورك، از ديد يك كارشناس هنرمعاصر

بهنام ناطقي (مجله نيويورك)، مصاحبه با هنگامه فولادوند

امروز در مجله نيويورك، نگاهي تازه به نمايشگاه بي ينال موزه ويتني از هنر معاصر در آمريكا در مصاحبه اي با نقاش و كارشناس هنر معاصر، خانم هنگامه فولادوند كه در بررسي اين نمايشگاه، آن را به يك مقاله مستدل تشبيه مي كند در باره آخرين تحولات هنر معاصر در آمريكا. گرايش به مفهوم به جاي زيبائي در هنر آمريكا، امروز در مجله نيويورك. ... بهنام ناطقي: هر دوسال يك بار، در نمايشگاه عظيمي كه موزه ويتني عرضه مي كند، آخرين تحولات هنر در آمريكا از ديد برگزاركنندگان اين نمايشگاه كه معمولا هنرشناسان طراز اول آمريكايي هستند، ارائه مي شود. نمايشگاه امسال بي ينال ويتني، با انتخاب هايي كه از هنرمندان نوخاسته و كارهاي جديد هنرمندان شناخته شده بدست مي دهد، فرصتي يگانه است براي تماشاي جهت و مقصد هنر و كشف هاي تازه هنرمنداان در بيان هنري با استفاده از شيوه ها و ابزارهاي تازه هنري. در نمايشگاه امسال به خصوص، كه برخلاف هميشه، تمام آثار عرضه شده در آن، توسط يك هنرشناس منفرد به نام آقاي لارنس ريندر برگزيده شده است، خانم هنگامه فولادوند، نقاش و كارشناس هنر معاصر، در مصاحبه با راديوآزادي اين نمايشگاه را به يك مقاله بصري تشبيه مي كند و اهميت "بي ينال ويتني" را در نمايش تحول و تغييري مي داند كه هر دو سال يكبار در هنر و فرهنگ معاصر آمريكا و طرزتلقي هنرمندان آمريكايي از هنر عرضه مي كند. هنگامه فولادوند: اهميت اين بي ينال در اين است كه فرهنگ آمريكايي را و كاراكتر هنر آمريكاثي را نشان مي دهد كه هر دوسال چه تغييري در آن مي شود. مثل اين است كه شما يك مقاله استدلالي داريد مي خوانيد منتهي اين مقاله بصري است و چشمي است و توي آن شخصيت هاي هنري را مي بينيد كه چرا انتخاب مي شوند. البته به هرصورت ويتني خيلي جنجال برانگيز است و هر دو سال كه شو اجرا مي شود يك سري خيلي متنفر هستند از كارها و يك سري هم نقدهاي خوب مي نويسند واين خودش يك دليلي مي شود كه هر دوسال يكبار آدم برود ببيند و روي كارهاي جديدي كه مي آيد برود ببيند اين دفعه چي است. ب. ن.: خانم فولادوند وجه مشخصه بي ينال امسال را در نوع ديد و انتخاب هائي مي داند كه آقاي لارنس ريندر، هنرشناس موزه ويتني، مي داند كه معتقد است در جهان امروز به ويژه در جهان پس از 11 سپتامبر به جاي زيبائي به خشونت گرائيده است. هنگامه فولاد وند: اين شو بي ينال اين دفعه يك شاخص هايي دارد و يك تم هاي جالبي دارد كه متفاوتش مي كند با بي ينال سابق ويتني. اين دفعه در بي ينال 2002 كه آقاي ريندر انتخاب كرده، اين يك آدم آرتيستي است كه خودش يك كيوريتر چهل ساله و جوان است و كارها هم تقريبا قبلا از 11 سپتامبر انتخاب شده اند اما در كاتالوگ خود مي نويسد كه بعد از 11 سپتامبر و وقتي كه ديگر صلح نيست دنبال زيبايي نرويد دنبال كارهاي راحت نرويد برويد دنبال كارهايي كه پيچيدگي دارد و ضد زيبايي است. بنابراين از اين نظر يك نگاه خيلي جديدي است. البته كه در اين 10 الي 15 سال گذشته كارها همينطور رو به خشونت رفته است و از نظر زيبايي شناسي سابقي كه آدم مي شناسد متفاوت شده است و يك مقدار بيشتر با مفهوم كار دارد تا با زيبايي شناسي. ب.ن.: صداي خانم هنگامه فولادوند را مي شنويم كه در مصاحبه با بخش فارسي راديواروپاي آزاد، راديوآزادي، در باره نمايشگاه بي ينال ويتني از هنرمعاصر آمريكا توضيح مي دهد. ... ب.ن.: خانم فولادوند، نقاش و كارشناس هنرمعاصر مقيم نيويورك، در بررسي خود از نمايشگاه بي ينال موزه ويتني مي گويد نمايشگاه امسال، عليرغم تاكيدي كه بر استفاده از كامپيوتر و اينترنت در هنر دارد، در مفاهيم از پيام هاي سياسي و به خصوص توجه به تبعيض نژادي كه در نمايشگاه دو سال قبل به چشم مي خورد، دور شده است و به جاي آن به تم هاي ماورالطبيعه و شخصيت هاي خيالي پرداخته است. خانم هنگامه فولادوند مي گويد: هنگامه فولادوند: اما اين دفعه تفاوت اصلي كه من ديدم در بي ينال ويتي تفاوت اصلي كه من ديدم اين است كه تم ها با روح و ماورالطبيعه خيلي كار دارد و اصلا پيام هاي سياسي در آن نمي بيني و پيام هاي اجتماعي و سياسي خيلي كم در آنها مي بيني. يكي يا دو تا. آن كشش و جذابي تي كه بدن لخت وجنسيت در كارهاي آمريكايي در هنر آمريكايي خيلي مي ديدي كه همه اش محو بدن بودند در اين كار يكي يا دوتا مي بيني و خيلي مي بيني كه روي موضوع شخصيت هاي تصوري و جادويي و رويايي هم در كولاژها مي بيني و هم در كارهاي اينترنت آرت و هم در فيلم ها و ويديو ها مثل تمي كه تم زيربنايي اين شو باشد، هست. ب.ن.: خانم فولادوند مي گويد آثار ارائه شده در اين نمايشگاه را مي توان به سه دسته تقسيم كرد: موجودات، فضا ها و قبيله ها. هنگامه فولادوند: تقسيم شده كارها به سه جور. يكي موجودات خودش اسم مي بردو به آنها مي گويد: بينگز. يك سري كارهايي كه با فضا كار دارند و يك سري كارهايي كه به آنها مي گويد قبيله يا ترايبز. كارهايي كه با موجودات اسم مي برد كه توي تمام قسمت ها فيلم و ويديو و كارهاي روي ديوارها و نقاشي ها همه جا مي بيني موجوداتي هستند كه در هر كاري مي تواني اينها را پيدا كني و جذابيت اين كاراكترهاي رويايي و جادويي را در بي ينال امسال خيلي مي توان ديد. مثلا يك آرتيستي هست كه كولاژ مي كند با جوهر و قلم به اسم ترنتون دويل هنكاك. كارهاي ترنتول دويل خيلي جالب هستند براي اينكه يك موجوداتي هستند تركيب شده از حيوان و گياه كه در جنگل ها زندگي مي كنند و كارها و وظايف مختلفي دارند. وقتي وارد طبقه دوم مي شويد اولين كار كولاژ روي ديوار كارهاي اين است. از همين جا اين تم بي ينال را شما ناخودآگاه مي گيري كه تم موجودات است و اين تركيب حيوان و گياه خيلي افسانه است و تركيب هايي كه دارد خيلي رويايي هستند. ... ب.ن.: يكي از وجوه مشخصه هنر پسامدرن يا پست مدرن، ازجمله در نگاهي است كه به قوميت دارد و در آميختن قوميت ها و اهميتي است كه براي خاستگاه قومي هنرمندان قائل است. پيامد اين نگاه به قوميت را مي توان در برآمدن و مطرح شدن هنرمنداني ديد كه با استفاده از زبان و وسايل امروزي، به هويت هاي ملي و مذهبي و قومي خود رجوع مي كنند. مطرح شدن هنرمندان سياهپوست آمريكائي كه از تبعيض نژادي مي گويند و همچنين هنرمنداني مثل خانم شيرين نشاط كه در آثار خود به موضوع زن در جوامع اسلامي مي پردازد، از جمله عوارض اين توجه هنرپسامدرن به قوميت هاو مليت ها است. خانم فولادوند در بررسي خود از آثار عرضه شده در نمايشگاه امسال موزه ويتني نيويورك مي گويد برخلاف نمايشگاه هاي قبلي، امسال از هنر سياسي و تركيب قوميت وهنر كمتر نمونه هايي ديده مي شد و جاي آن را آثار دروني تر كه به خيال و جادو پرداخته اند، گرفته بود. هنگامه فولادوند: امسال اصلا كارها مالتي كالچرال نيست. چند فرهنگي نيست. برعكس اين هفت هشت ده سال گذشته كه هنر فرهنگي خيلي اهميت داشت و كارهايي انتخاب مي شد كه ترانس گلوبال بود يا كراس كالچرال بود بين دو فرهنگ بود، امسال كارها به درون رفته و درون گرا است و با كارهاي خيالي و شخصيت هاي جادويي و افسانه اي و غيرواقعي كار دارد. بهنام ناطقي: با اين بي ينال ويتني ما مي توانيم بگوئيم كه از پست مدرن داريم عبور مي كنيم؟ هنگامه فولادوند: من نمي توانم اينطوري اين را عمومي بكنم. براي اينكه آيا اين آقاي ريندر دارد يك تم جديد را نشان مي دهد يا اينكه اين واقعا سليقه شخصي ايشان است. بايد ديد. با يك كاري كه ايشان كرده با يك بي ينال ويتني نمي توانيم اين را عمومي بكنيم كه حالا از اين بعد كار ديگر از هويت فرهنگي اقليت ها رد مي شود و ما از پست مدرن مي گذريم. نمي شود گفت. زود است. اما چيزي كه مطمئنا مي شود ديد كه در گالري ها و موزه هاي ديگر اگر دقت كني مي بيني اين تم ماوراء طبيعه است و يك حالت انتخاب مذهبيت غير رسمي يك جور مذهب يك جور روحانيتي كه غير از مذهب هاي شناخته شده اي است كه ما مي دانيم. ب.ن.: از ديگر وجوه مشخصه نمايشگاه امسال موزه ويتني، تاكيد آن بر تكنولوژي پيشرفته و استفاده هنرمندان از توانائي هاي كامپيوتر و اينترنت به عنوان ابزار بيان هنري است. خانم هنگامه فولادوند، كارشناس هنرمعاصر در مصاحبه با راديواروپاي آزاد، راديوآزادي: هنگامه فولادوند: بعد تكنولوژي شديدا زياد است. تك آرت. ب. ن.: مي گويند اين نمايشگاه دارد نشان مي دهد كه به تدريج هنرمندها يا هنرشناس هاي موزه ويتني از نقاشي به مفهوم قلم مو و بوم دارند دور مي شوند. هنگامه فولادوند: البته نمي شود اين را واقعا جنرالايز كرد و عمومي گفت زيرا نقاشي و مجسمه سازي و عكاسي هميشه جاي خود را دارد و اصلا از نظر فيزيكي كه حساب كني با اين همه موزه اي كه در آمريكا وجود دارد حتي اگر فرض كنيد كه كارهاي اينترنتي و ديجيتال انقدر كه الان دارند روي آنها تاكيد مي كنند اگر زياد بشود شما تمام اين كارها را مي توانيد با كامپيوتر خودت داون لود كني و ببيني و سئوال مي ماند كه اگر نقاشي و مجسمه در اين همه موزه ها نگذاريد چي مي خواهيد بگذاريد؟ اما امسال اين هنر هايي كه بيسشان اينترنت آرت هست و ديجيتال و الكترونيك است خيلي زياد است. ولي يك تفاوت دارد وآن اين است كه قبلا شما كار را روي كامپيوتر مي نشستي و مي ديدي امسال نرم افزار را داون لود مي كني توي كامپيوترت و كاملا با اينترنت رابطه برقرار مي كني يعني همانطور كه اسمش اينترنت آرت است و به آن نت آرت مي گويند تو مي نشيني و مي روي توي سايبراسپيس. مثلا يكي از كارهايي كه در طبقه اول است شما يك سافت وري را داون لود مي كني كه به شما دست رقص مي دهد و بعد هنرمند جوري اين را درست كرده كه تو همينطور كه بيشتر تمرين مي كني رقصت بهتر مي شود. ديالوگ دو طرفه است. رقص روي كامپيوتر. كار ديگري كه با سافت فر ديگري درست شده است يك جعبه يونوليت است كه نرم افزار را زيرآن پنهان كرده و دو تاسر به طرف هم قرار گرفته اند و دوتا روبات هستند دوتا آدم آهني هستند و اين نرم افزار جوري پروگرام شده كه اين دوتا باهم يك ديالوگ درست مي كنند و مكالمه اي كه اينها باهم مي كنند راجع به واقعيت و احساس است. نرم افرار فوق العاده جالبي است براي اينكه سئوال ها را اينها با هم مي كنند. ويك كار ديگري كه الكترونيك است يك صورت است روي ديوار و با دستوري كه اين روبات به آن مي دهد ابروهايش را بالا مي برد و چشم هايش را باز مي كند و لب را تكان مي دهدو يك همچه كارهايي را با الكترونيك انجام مي دهد. ب.ن.: يعني يك پرتره زنده الكترونيك؟ هنگامه فولادوند: يك پرتره زنده الكترونيك درست كرده است. ... ب.ن.: در نمايشگاه بي ينال موزه ويتني، كه گزينشي يگانه از دستاوردهاي هنر امروز آمريكا را عرضه مي كند، در كنار توجه به هنر مبتني بر تكنولوژي كه نسخه برداري و انتشار آثار را آسان تر مي سازد و به نوعي حالت شي منفرد را از اثر هنري سلب مي كند، همچنين شاهد جرياني متفاوت هم هستيم كه تاكيد آن بر كار دست و مهارت و حوصله اي است كه در به وجودآوردن فضاها و اشياي تخيلي معماري است. خانم هنگامه فولادوند در نمايشگاه امسال يك تم جانبي را تركيب كاردستي و هنر و استفاده از معماري مي بيند. هنگامه فولادوند: اينجا من بايد بگويم يك سري تم حاشيه اي يا جنبي كه اين آقاي ريند انتخاب كرده است تركيب بين هنرهايي كه بوده كه قبلا هنر به حساب نمي آمدندو كاردستي حساب مي شدند و ايشان براي اولين بار اين جرات را كرد كه اين مرز ها را بشكند. قبلا هم البته كرده بودند در زمينه شكستن مرز ها بين نقاشي و معماري مثلا اما كار اين كاردستي ها را -- منتهي به جور ديگري كاردستي ها نمايش داده شده يا كاردستي يا كارهايي كه به نام هنر سنتي مي شناختيم. مثلا يك آرتيستي هست به نام جوديت اسكاتر كه كار نقاشي پشت شيشه مي كند مثل مدل ويكتورين. خيلي سنتي است مثل اينكه بروي كليسا، و اينها را مي گذارد توي لايت باكس، يا جعبه هاي نور كه با آن مي شود اسلايد ببيني اينها را داده درست كرده اند و نقاشي هاي پشت شيشه را توي اينها مي گذارد و در نتيجه از پشت نور مي زند. كاراكترهايي كه اين انتخاب كرده دوباره همان كاراكتر هاي افسانه اي است كه مي گويم منتهي طنر هم توش دارد و دور اين آدمها و حيواناتي كه وجود دارند يك سري جاي فرشته كه دورش مي پرند و پرواز مي كنند دلقك گذاشته و كارهاش يك تركيبي از نقاشي هاي كليسيايي زمان ويكتورين است با يك مقدار كارهاي پست مدرني كه دكوراتيو هستند. اما در اين ميان يك سري كارهايي كه مرزهاي بين كار دستي را باهنر به طوري كه ما مي شناسيم شكسته يك كاري است كه با تور انجام شده و روي يك ميز پنج شش متري به عرض دو متر خانمي به نام آن ويلسون كارهايي كرده با يك سري تور كه با دقت و حوصله مدتها طول كشيده و اين تور ها را كه سمبول زنانگي و حتي مرگ هست چون در لباس سوگواري استفاده مي شود تور، اين تورها را با دقت يك مدل بزرگ معماري از آن درست كرده تمام خانه و مناظر مختلف با اين تور ها و قشنگ مرز بين كاردستي و يك هنر معماري را شكسته. ب.ن.: صداي خانم هنگامه فولادوند را مي شنويم، كارشناس هنر معاصر، كه نمايشگاه بي ينال ويتني را مرور مي كند. خانم فولادوند مي گويد در نمايشگاه امسال شاهد جريان ديگري هستيم كه تحت عنوان قبيله از آن اسم برده مي شود كه از جمله حاصل همكاري خلاقه بين هنرمنداني است كه با حذف نام و هويت خود، تاكيد را بر گروه و همكاري گذاشته اند. هنگامه فولاد وند: يك سري كار هست كه آنها را قبيله اي يا ترايبال اسم گذاري كرده منتهي اين هم به گروه هايي كه اين ها را درست كرده اند بر مي گردد و هم به تم آن كار ها و مثلا گروه گروه آمده اند و يك كار هنري درست كرده اند و وارد يك اطاق كه مي شويد يك گروه است. اين يكي از كار هاست. بهنام ناطقي: مال چه گروهي بود؟ هنگامه فولادوند: اين گروه اسمش فورسفيلد است كه اصلشان از پراويدنس رويد آيلند هست و چيدماني كه درست كرده شامل موزيك است و صحنه پردازي و لباس و كلا ساختن اين موجودات افسانه اي سه بعدي كه بسيار اين اطاق را جالب كرده. يك سري مجسمه سه بعدي درست كرده كه اينها انسان هاي خيالي اي هستند كه از نظر اندازه از انسان بزرگتر هستند و در جاي تاريك و سه بعدي با موزيك و صحنه پردازي، يك احساس جنگل و يك جاي تاريكي هست كه تمام اين موجودات به شكل يك قبيله دور شمها را مي گيرند. اين آرتيست ها به شكل يك گروه مي خواهند شناسانده شوند نمي خواهند اسم تك تكشان گفته بشود و حتي اسم هاي تك تك خود را مستعار انتخاب كرده اند. توي اين طبقه بندي كارهايي كه با گروه كار داره را كلا ترايب هم گذاشته ممكن است يك پروژه اي معماري باشد اما چون يك گروه انجام داده اند در اين طبقه بندي گذاشته. مثلا يك گروه معماري كه جالب به نظر مي آمد از ساختمان هايي كه وسط آمريكا به طور معمول استفاده مي شود يك سري مدل هاي معماري گذاشته بود كه تفاوتش با بقيه اين بود كه اين ساختمان ها شكل انتزاعي داشتند و كارهايي كه مي شود شكستن مرز بين ساختمان هايي است كه به طور عملي مي توانيد از آنها استفاده كنيد و ساختمان هايي كه انتزاعي هستند واز تراوشات يك خيال خيلي آمده و آنها را سه بعدي كرده. ... ب.ن.: نمايشگاهي گسترده كه با ماموريت نمايش آخرين گرايش هاي هنر كشوري عظيم مثل آمريكا با فرهنگي پيشرفته ترتيب يافته است، نمي تواند خود را اسير قواعدي كند كه براي نگاه به اطراف خلق مي كند. به همين سبب در نمايشگاه امسال چند اثر هستند كه نسبت به قواعد و تقسيم بندي هايي كه گفته شد، جنبه استثنا دارند. خانم هنگامه فولادوند، كارشناس هنرمعاصر، در بررسي خود از نمايشگاه بي ينال موزه ويتني نيويورك، دو اثر از اين دسته را بررسي مي كند. هنگامه فولادوند: يك كاري كه خيلي ژورناليستي است و بررسي مردم شناسي دارد و صحبت بود راجع بهش كه اين تيم موافق نبود كه اين دو تا كار گذاشته شود و بعدا هم هردو اين آرتيست خيلي انتقاد خوب گرفتند راجع به كارهاشان و براي من جالب شد ببينم چون صحبت راجع بهشان مي شود. يكي شان هست چنگ چا كه يك سري عكاسي سايز بزرگ دارد از كمپ هاي برمه. دنبال آزاديخواه هاي برمه هستند كه در حاشيه كشور زندگي مي كنند وزندگي اين آدمها را در اين كمپ ها نشان مي دهد كه چه سختي هايي دارند وچه مريضي هايي مي كشند. عكس هاي فوق العاده قشنگي هستند كه همانطور كه گفتم چون تم امسال اصلا سياسي نيست و هيچ پيغام اجتماعي ندارد، قرار نبود كه كارهاي ايشان باشد اما يك اطاق بزرگ به او بالاخره داده شد و كارهاش هم خيلي صدا برانگيز بود. كار ديگري هست از استفن دين كه يك چيدمان ويديو دارد از مراسم جشن هالي در هند در شمال هند كه فوق العاده ديدني است خيلي ژورناليستي است و خيلي بررسي قوم شناسانه دارد و با اينكه مستند است و هيچ تغييري در آن فيلم داده نشده و حتي صداي اضافي هم در آن گذاشته نشده تمامش رنگ است و انگار اين ها دارند مي رقصند. مراسم از جشن خداي عشق كريشنا هست براي آمدن بهار و كشتن و نابودكردن سياهي وسرما و زمستان و كاري كه مي كنند اينها پودر رنگ به هم مي پاشند و بعد با آب همديگر را مي شوند و تر مي كنند و با اينكه هيچ تغييري در اين ويديو داده نشده فوق العاده زيباست از نظر تركيب رنگ ها و حضور زن و مرد و اينكه اينها را چطور با هم تركيب كرده است. ويديوي فوق العاده موفقي شده است. ... ب.ن.: در كنار انواع هنرها، از هنر مكانيكي و الكترونيك گرفته تا تركيب هاي هنري كه از برخورد تماشاگر با اثر هنري به وجود آمده اند، در نمايشگاه امسال بي ينال موزه ويتني نيويورك توجه تازه اي به چشم مي خورد به هنر صوتي يا ساوند آرت، كه خانم فولادوند، در بررسي خود براي راديوآزادي از اين نمايشگاه، به دونوع آن اشاره مي كند، يكي هنر صوتي مبتني بر كلمه يا ديالوگ و ديگري هنر صوتي خالص كه مي كوشد با استفاده از صدا، براي بيننده تجربه هنري خلق كند. هنگامه فولادوند: دو سه سال است كه ساوندآرت خيلي مورد توجه قرار مي گيرد. و در بي ينال امسال هم هنر صوتي كه به آن چيدمان صدا هم مي گويند خيلي به آن تاكيد داده اند و كار هاي جالبي روي آن شده است. مثلا در طبقه اول كه وارد مي شويد يك سالني است كه مبل هاش به شكل گرد انجام شده. مي شيني. تاكيدش بر اين است كه شما از طريق شنيدن صدا ها بعد فيزيكي ات عوض مي شود. از مركز اين مبل داري مي روي به حاشيه اش و بر مي گردي. به اضافه اينكه با صدا در شما اضطراب درست مي كند. صداي فرودگاه و رفتن هواپيما خيلي بلند كه البته يك عده اي گوش هاشان را گرفته بودند چون صدا زياد بود برايشان. و اين حسي كه مي كني و نبض كه تند مي زند و اينها تجربه هاش خيلي جالب است. يا اينكه يك آرتيست ديگه اي در همان سالن از طبقه 93 ورلد تريد سنتر موقعي كه توفان فلويد آمد در سال 1999 صداها و صوتي كه از طوفان درست شد گرفته و كولاژ كرده. دوباره همين صداي خوردن شيشه ها و طوفان كه مي شود تاثير حسي روي آدمها مي گذارد كه ديدنش خيلي جالب است و احساس كردنش. يك كاري كه من شخصا خيلي خوشم آمد تيكه هاي ديالوگي كه آدمها در شرايط روزمره زندگي به هم مي گويند كه لباست قشنگ است و از دوستت حال مي پرسي و از حال بچه ات مي پرسي يك خانمي به نام جولاي آمده اينها را جمع كرده و يك كولاژ از صوت درست كرده كه اين را در آسانسور ويتني وقتي مي روي بالا آن را پخش كرده اند. ...

هنگامه فولادوند، نقاش و هنرشناس مقيم نيويورك، در مصاحبه با راديوآزادي به بررسي آثار عرضه شده در نمايشگاه بي ينال موزه ويتني مي پردازد كه در گزينش هاي خود از آثار هنرمندان نوخاسته آمريكا، مقطعي از هنرمعاصر اين كشور را به بيننده عرضه مي كند. براي مطالعه متن كامل مصاحبه راديوآزادي با هنگامه فولادوند، دگمه "متن فارسي" را "كليك" بزنيد.