در شهر لندن ، نمایشگاه مهمی از یک دوره تاریخی ایران برگزار شده است که توجه بسیاری از رسانه‌ها را به خود جلب کرده است؛ نمایشگاه بزرگی به نام « شاه عباس ، بازسازی ایران».
شهران طبری، گزارشگر رادیو فردا در لندن از این نمایشگاه دیدن کرده و با یکی از مسئولان موزه بریتانیا گفت‌وگو کرده است.
شهران طبری در باره حال و هوای نمایشگاه می‌گوید:
«این نمایشگاه با استقبال خوب مردم مواجه شد و برخلاف نمایشگاه «امپراتوری فراموش شده» (درباره حکومت هخامنشیان و پیش از اسلام) که در فضای محدودی گنجانده شده بود، این نمایشگاه در اتاق‌های بسیار بزرگ و در بخش فاخر موزه برگزار شد.
یکی از محاسن بزرگ نمایشگاه، شرح مفصلی بود از اینکه در زمان حکومت شاه عباس، اوضاع کشورهای دیگر چگونه بود و یا چه کسانی بر کشورهای مختلف حکومت می‌کردند. این شرح و تفصیل، ایران را برای بیننده در یک چارچوب زمانی مشخص – یعنی اواخر قرن شانزدهم تا اواسط قرن هفدهم – ترسیم می‌کرد.
وقتی این چشم‌انداز جلوی بیننده گذاشته شد، بهتر می‌توانست ببیند که ایران در آن زمان چه پیشرفت‌هایی کرده بود؛ مثلا در مقایسه با بریتاینا، که در آن زمان الیزابت اول بر آن حکومت می‌راند.
در عین حال در این نمایشگاه، وضع تجارت، اقتصاد و روابط خارجی ایران نیز نشان داده شده بود؛ بیننده می‌دید که درهای تجارت و دیپلماسی در آن زمان در کشور ایران گشود بود و به این به رشد اقتصادی، صنعتی، علمی و از همه مهم‌تر بهبود زندگی مردم منجر شده بود.
در واقع یکی از مهم‌ترین امتیازهای این نمایشگاه نحوه اجرای آن بود که تفکری بود که به آن رویه و داستان تاریخی بخشیده بود.»
یکی از کسانی که چهار سال در برپایی این نمایشگاه با همکاری بنیاد میراث ایران و موزه هنرهای معاصر در تهران تلاش کرده است، دکتر شیلا کمبی، کارشناس موزه بریتانیا است، که به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ می‌دهد؛
شهران طبری: خیلی‌ها می‌پرسند چرا این نمایشگاه در سال ۲۰۰۹ برگزار شد؟
شیلا کمبی: وقتی ما در سال ۲۰۰۵ در موزه بریتانیا نمایشگاه امپراتوری فراموش شده را که درباره حکومت هخامنشیان و پیش از اسلام بود برگزار کردیم بطور غیر رسمی با مقاماتی که برای افتتاح نمایشگاه حضور داشتند توافق کردیم که نمایشگاه دیگری درباره ایران پس از اسلام برگزار کنیم.
یکی از مهم‌ترین چهره‌های این دوره شاه عباس اول است، که همان طور که از نام نمایشگاه برمی‌آید ایران را بازسازی کرد و مرزهای آن را گسترش داد. بنابر این ما این فرصت را مغتنم شمردیم تا نمایشگاهی حول محور شاه عباس اول برگزار کنیم.
همان طور که در این نمایشگاه با تصاویر و نوشته ها ی مختلف نشان داده شده است، سلطنت شاه عباس اول در ایران همزمان با سلطنت الیزابت اول در انگلستان بود. در آن زمان ایران از نظر علم و صنعت و فلسفه و معماری ، همپای این کشور بود، یعنی در اواخر دوره رنسانس در اروپا و بروز نخستین نشانه های عصر روشنگری، چرا اروپا پس از این دوره تاریخی، به پیش رفت ولی ایران چنین پیشرفتی نکرد؟
من فکر نمی کنم این نمایشگاه بتواند به دوران بعد از خود راهی بگشاید. این نمایشگاه فقط همان دوران را که به آن مربوط می‌شود نشان می‌دهد، اما باید این را بگویم که اتفاق میمونی که در آن زمان برای اروپا افتاد این بود که شرکت‌های هند و هلند شرقی در پنج سال اول قرن ۱۷ -یعنی اواسط حکومت شاه عباس- تشکیل شدند و دو طرف در این میان مایل به تبادل و تجارت بودند.
به علاوه این در زمانی بود که اروپاییان تازه مراوده با این کشورها را آغاز کرده بودند. برای اروپاییان این یک اکتشاف نوین بود، در حالیکه ایران قرن‌ها بود که این راه را طی کرده بود و هزار سال بود که در طول جاده ابریشم رفت و آمد داشت و تجارت می‌کرد.
فکر می کنید مهم‌ترین نکته و هدف این نکایشگاه چه بود؟
من تصور می‌کنم، که مردم بسیار کم درباره ایران می‌دانند. من امیدوارم با این نمایشگاه، چشم مردم به زیبایی‌های معماری و هنر ایران در این دوره گشوده شود و ذهنشان نسبت به تاریخ ایران روشن‌تر باشد و در عین حال نقش شاه عباس را در ساختن این دوره مهم بهتر دریابند.
شهران طبری، گزارشگر رادیو فردا در لندن از این نمایشگاه دیدن کرده و با یکی از مسئولان موزه بریتانیا گفت‌وگو کرده است.
شهران طبری در باره حال و هوای نمایشگاه می‌گوید:
«این نمایشگاه با استقبال خوب مردم مواجه شد و برخلاف نمایشگاه «امپراتوری فراموش شده» (درباره حکومت هخامنشیان و پیش از اسلام) که در فضای محدودی گنجانده شده بود، این نمایشگاه در اتاق‌های بسیار بزرگ و در بخش فاخر موزه برگزار شد.
یکی از محاسن بزرگ نمایشگاه، شرح مفصلی بود از اینکه در زمان حکومت شاه عباس، اوضاع کشورهای دیگر چگونه بود و یا چه کسانی بر کشورهای مختلف حکومت می‌کردند. این شرح و تفصیل، ایران را برای بیننده در یک چارچوب زمانی مشخص – یعنی اواخر قرن شانزدهم تا اواسط قرن هفدهم – ترسیم می‌کرد.
وقتی این چشم‌انداز جلوی بیننده گذاشته شد، بهتر می‌توانست ببیند که ایران در آن زمان چه پیشرفت‌هایی کرده بود؛ مثلا در مقایسه با بریتاینا، که در آن زمان الیزابت اول بر آن حکومت می‌راند.
در عین حال در این نمایشگاه، وضع تجارت، اقتصاد و روابط خارجی ایران نیز نشان داده شده بود؛ بیننده می‌دید که درهای تجارت و دیپلماسی در آن زمان در کشور ایران گشود بود و به این به رشد اقتصادی، صنعتی، علمی و از همه مهم‌تر بهبود زندگی مردم منجر شده بود.
در واقع یکی از مهم‌ترین امتیازهای این نمایشگاه نحوه اجرای آن بود که تفکری بود که به آن رویه و داستان تاریخی بخشیده بود.»
یکی از کسانی که چهار سال در برپایی این نمایشگاه با همکاری بنیاد میراث ایران و موزه هنرهای معاصر در تهران تلاش کرده است، دکتر شیلا کمبی، کارشناس موزه بریتانیا است، که به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ می‌دهد؛
شهران طبری: خیلی‌ها می‌پرسند چرا این نمایشگاه در سال ۲۰۰۹ برگزار شد؟
شیلا کمبی: وقتی ما در سال ۲۰۰۵ در موزه بریتانیا نمایشگاه امپراتوری فراموش شده را که درباره حکومت هخامنشیان و پیش از اسلام بود برگزار کردیم بطور غیر رسمی با مقاماتی که برای افتتاح نمایشگاه حضور داشتند توافق کردیم که نمایشگاه دیگری درباره ایران پس از اسلام برگزار کنیم.
یکی از مهم‌ترین چهره‌های این دوره شاه عباس اول است، که همان طور که از نام نمایشگاه برمی‌آید ایران را بازسازی کرد و مرزهای آن را گسترش داد. بنابر این ما این فرصت را مغتنم شمردیم تا نمایشگاهی حول محور شاه عباس اول برگزار کنیم.
همان طور که در این نمایشگاه با تصاویر و نوشته ها ی مختلف نشان داده شده است، سلطنت شاه عباس اول در ایران همزمان با سلطنت الیزابت اول در انگلستان بود. در آن زمان ایران از نظر علم و صنعت و فلسفه و معماری ، همپای این کشور بود، یعنی در اواخر دوره رنسانس در اروپا و بروز نخستین نشانه های عصر روشنگری، چرا اروپا پس از این دوره تاریخی، به پیش رفت ولی ایران چنین پیشرفتی نکرد؟
من فکر نمی کنم این نمایشگاه بتواند به دوران بعد از خود راهی بگشاید. این نمایشگاه فقط همان دوران را که به آن مربوط می‌شود نشان می‌دهد، اما باید این را بگویم که اتفاق میمونی که در آن زمان برای اروپا افتاد این بود که شرکت‌های هند و هلند شرقی در پنج سال اول قرن ۱۷ -یعنی اواسط حکومت شاه عباس- تشکیل شدند و دو طرف در این میان مایل به تبادل و تجارت بودند.
به علاوه این در زمانی بود که اروپاییان تازه مراوده با این کشورها را آغاز کرده بودند. برای اروپاییان این یک اکتشاف نوین بود، در حالیکه ایران قرن‌ها بود که این راه را طی کرده بود و هزار سال بود که در طول جاده ابریشم رفت و آمد داشت و تجارت می‌کرد.
فکر می کنید مهم‌ترین نکته و هدف این نکایشگاه چه بود؟
من تصور می‌کنم، که مردم بسیار کم درباره ایران می‌دانند. من امیدوارم با این نمایشگاه، چشم مردم به زیبایی‌های معماری و هنر ایران در این دوره گشوده شود و ذهنشان نسبت به تاریخ ایران روشن‌تر باشد و در عین حال نقش شاه عباس را در ساختن این دوره مهم بهتر دریابند.
