برای مرور بر وضعیت روزنامه‌نگاران و مطبوعات و رسانه‌ها در ایران در سال گذشته به سراغ ماشاءالله شمس‌الواعظین سخنگوی انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در ایران رفته‌ایم.
آقای شمس‌الواعظین معتقد است که سال ۸۷ در ادامه سال‌های ۸۵ و ۸۶ سالی بحرانی برای رسانه‌های گروهی در ایران خصوصاً رسانه‌های نوشتاری و مطبوعات بود.
از یک سو دولت و جریان نظارت بر مطبوعات، جریان صدور مجوز انتشار روزنامه را متوقف کرد و از سوی دیگر، روزنامه‌ها و مطبوعات باقی مانده که ساز مخالفت یا انتقاد به حکومت را می‌زدند با تأکیدی مواجه شدند. این مسئله روی عرضه و تقاضا نیز اثر گذاشت و سیستم عرضه وتقاضای رسانه‌های نوشتاری در ایران را بر هم زد.
وی می‌گوید: «از سوی دیگر، روزنامه‌نگاران نیز سال سختی را پشت سر گذاشتند. آنهایی که فعال بودند تحت فشار شدید و سانسور قرار گرفتند و آنهایی که بیکار بودند به لحاظ توقیف مطبوعات، بحران زده بودند. همان طور که اطلاع دارید در پایتخت روزنامه کارگزاران و مجله شهروند بسته شد و در شهرهای زنجان، تبریز، اهواز و استان مرکزی هم شاهد این قبیل توقیف‌ها بودیم.»
به گفته آقای شمس‌الواعظین، نام برخی از روزنامه‌نگاران بازداشتی ثبت نشده است اما تعدادی که نامشان به ثبت رسیده است در سال ۸۷، ۱۵ روزنامه‌نگار بودند که ۱۰ تن از آنان آزاد شدند و پنج نفر از آنان نیز منتظر دریافت حکمشان هستند.
به عقیده این روزنامه‌نگار، این امر از مطبوعات به وبلاگ‌نویسان هم سرایت کرده و وبلاگ‌نویسان در معرض بحران‌های شدید سیاسی و امنیتی در کشور بودند. با توجه به بسته شدن مطبوعات، ایران از نظر جریان وبلاگ‌نویسی، پس از کشور چین دومین کشور جهان از نظر تعداد وبلاگ است.
وی می‌گوید: «هم اکنون ۱۶۳ هزار وبلاگ نویس فارسی زبان داریم که برخی از روزنامه نگاران و علاقمندان به بیان دیدگاه‌های خود ، به علت بحران زدگی رسانه های گروهی در ایران ناگزیر به راه اندازی این سایت ها و وبلاگ های ویژه خود هستند تا بتوانند پیام خود را به گوش مخاطب برسانند.»
رادیو فردا: یکی از وبلاگ نویسان به نام «امید رضا میرصیافی »که در حبس بود چهارشنبه هفته اخیر در زندان اوین درگذشت . آیا نهاد شما اطلاعاتی درباره وی دارد؟
بله او از جمله بازداشت‌شدگان وبلاگ‌نویس بود و ما خواهان تشکیل یک کمیته بررسی و تحقیقات در این زمینه شده ایم. اکنون که حکومت ما – به هر دلیل- قصد توجه و عمل کردن به قانون را ندارد و افراد را به زندان می اندازد. حداقل وظیفه‌اش این است که سیستم امداد سریع را فعال کند . متاسفانه چنین اقدامی انجام نشده و به نظر من آقای میرصیافی قربانی سهل‌انگاری زندانبانان شده است. ما خواهان کشف حقیقت در این مورد هستیم . مسولان زندان باید در مورد چرایی این اتفاق توضیح بدهند.
افکار عمومی در ایران نیازهای اطلاع‌رسانی خود را از کجا و چگونه تأمین می‌کند ؟
افکار عمومی مردم ایران برای دریافت خبرها، به طور نسبی اعتماد خود را نسبت به رسانه‌های ملی از دست داده و عمدتاً به سوی رسانه‌های فرامرزی گرایش پیدا کرده است. این وضعیت سال ۸۷ است که امیدوارم خاتمه پیدا کند چون در هر حال این روند قابل ادامه نیست.
من اگر چه اندکی بدبینم اما باز هم امیدوارم . و امیدوارم که همکارانم با اطمینان خاطر ، اعتماد بنفس و جسارت بیشتر بتوانند به وظایف خودشان در چهارچوب رسالت مطبوعات آزاد عمل کنند.
به تمامی همکارانم و روزنامه نگاران سراسر جهان بویژه آنهایی که برای کشف حقیقت ، مبارزه با جنگ های ویرانگر و برقراری سیستم دموکراتیک و در جهت تحقق ارزشهای واحد بشری، حقوق بشر، عدالت و مساوات مبارزه و تلاش می‌کنند آرزوی موفقیت می‌کنم. عید نوروز و ولادت بهار را به آنها شادباش می‌گویم و برای هموطنان خودم و فارسی زبانان سراسر گیتی آروزی سالی خوش دارم.
آقای شمس‌الواعظین معتقد است که سال ۸۷ در ادامه سال‌های ۸۵ و ۸۶ سالی بحرانی برای رسانه‌های گروهی در ایران خصوصاً رسانه‌های نوشتاری و مطبوعات بود.
از یک سو دولت و جریان نظارت بر مطبوعات، جریان صدور مجوز انتشار روزنامه را متوقف کرد و از سوی دیگر، روزنامه‌ها و مطبوعات باقی مانده که ساز مخالفت یا انتقاد به حکومت را می‌زدند با تأکیدی مواجه شدند. این مسئله روی عرضه و تقاضا نیز اثر گذاشت و سیستم عرضه وتقاضای رسانه‌های نوشتاری در ایران را بر هم زد.
وی می‌گوید: «از سوی دیگر، روزنامه‌نگاران نیز سال سختی را پشت سر گذاشتند. آنهایی که فعال بودند تحت فشار شدید و سانسور قرار گرفتند و آنهایی که بیکار بودند به لحاظ توقیف مطبوعات، بحران زده بودند. همان طور که اطلاع دارید در پایتخت روزنامه کارگزاران و مجله شهروند بسته شد و در شهرهای زنجان، تبریز، اهواز و استان مرکزی هم شاهد این قبیل توقیف‌ها بودیم.»
به گفته آقای شمس‌الواعظین، نام برخی از روزنامه‌نگاران بازداشتی ثبت نشده است اما تعدادی که نامشان به ثبت رسیده است در سال ۸۷، ۱۵ روزنامه‌نگار بودند که ۱۰ تن از آنان آزاد شدند و پنج نفر از آنان نیز منتظر دریافت حکمشان هستند.
به عقیده این روزنامه‌نگار، این امر از مطبوعات به وبلاگ‌نویسان هم سرایت کرده و وبلاگ‌نویسان در معرض بحران‌های شدید سیاسی و امنیتی در کشور بودند. با توجه به بسته شدن مطبوعات، ایران از نظر جریان وبلاگ‌نویسی، پس از کشور چین دومین کشور جهان از نظر تعداد وبلاگ است.
وی می‌گوید: «هم اکنون ۱۶۳ هزار وبلاگ نویس فارسی زبان داریم که برخی از روزنامه نگاران و علاقمندان به بیان دیدگاه‌های خود ، به علت بحران زدگی رسانه های گروهی در ایران ناگزیر به راه اندازی این سایت ها و وبلاگ های ویژه خود هستند تا بتوانند پیام خود را به گوش مخاطب برسانند.»
رادیو فردا: یکی از وبلاگ نویسان به نام «امید رضا میرصیافی »که در حبس بود چهارشنبه هفته اخیر در زندان اوین درگذشت . آیا نهاد شما اطلاعاتی درباره وی دارد؟
بله او از جمله بازداشت‌شدگان وبلاگ‌نویس بود و ما خواهان تشکیل یک کمیته بررسی و تحقیقات در این زمینه شده ایم. اکنون که حکومت ما – به هر دلیل- قصد توجه و عمل کردن به قانون را ندارد و افراد را به زندان می اندازد. حداقل وظیفه‌اش این است که سیستم امداد سریع را فعال کند . متاسفانه چنین اقدامی انجام نشده و به نظر من آقای میرصیافی قربانی سهل‌انگاری زندانبانان شده است. ما خواهان کشف حقیقت در این مورد هستیم . مسولان زندان باید در مورد چرایی این اتفاق توضیح بدهند.
افکار عمومی در ایران نیازهای اطلاع‌رسانی خود را از کجا و چگونه تأمین می‌کند ؟
افکار عمومی مردم ایران برای دریافت خبرها، به طور نسبی اعتماد خود را نسبت به رسانه‌های ملی از دست داده و عمدتاً به سوی رسانه‌های فرامرزی گرایش پیدا کرده است. این وضعیت سال ۸۷ است که امیدوارم خاتمه پیدا کند چون در هر حال این روند قابل ادامه نیست.
من اگر چه اندکی بدبینم اما باز هم امیدوارم . و امیدوارم که همکارانم با اطمینان خاطر ، اعتماد بنفس و جسارت بیشتر بتوانند به وظایف خودشان در چهارچوب رسالت مطبوعات آزاد عمل کنند.
به تمامی همکارانم و روزنامه نگاران سراسر جهان بویژه آنهایی که برای کشف حقیقت ، مبارزه با جنگ های ویرانگر و برقراری سیستم دموکراتیک و در جهت تحقق ارزشهای واحد بشری، حقوق بشر، عدالت و مساوات مبارزه و تلاش می‌کنند آرزوی موفقیت می‌کنم. عید نوروز و ولادت بهار را به آنها شادباش می‌گویم و برای هموطنان خودم و فارسی زبانان سراسر گیتی آروزی سالی خوش دارم.
