محسن رضايى كه نام اصلى او «سبزه وار رضايى ميرقائد» است، در ۱۰ شهريور سال ۱۳۳۳ خورشيدى در «لالى» از توابع مسجد سليمان در استان خوزستان از پدرى چوپان و مادرى خانه‌دار متولد شد.
در پايان دوره شش ساله ابتدايى براى تحصيل متوسطه در كنكور هنرستان نفت اهواز پذيرفته شد و در سال ۱۳۵۳ براى تحصيل مهندسى مكانيک در دانشگاه علم و صنعت به تهران رفت.
اما تحصيلات دانشگاهى را در سال‌هاى پس از انقلاب در سال ۱۳۷۱ و پس از پايان جنگ ايران و عراق در رشته كارشناسى اقتصاد به پايان برد و در سال ۱۳۷۹ از دانشگاه اقتصاد دانشگاه تهران دكتراى اقتصاد گرفت.
محسن رضايى فعاليت سياسى خود را از اوايل دهه ۵۰ آغاز كرد، اما به تدريج به گروه‌هاى چريكى مذهبى گرايش يافت و به عضويت گروه منصورون، يک گروه مسلح مذهبى كه در جنوب ايران فعاليت مى‌كرد، در آمد.
اولين بازداشت او در سال ۱۳۵۲ نزديك به شش ماه طول كشيد و از سال ۱۳۵۵ تا سال ۱۳۵۷ به فعاليت‌هاى مخفى در گروه منصورون ادامه داد.
در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ وى از اعضاى تيم محافظان آيت‌الله خمينى در جريان ورودش به ايران بود.
سه ماه پس از پيروزى انقلاب در ایران، وقتى به پيشنهاد مرتضى مطهرى با ادغام هفت گروه چريكى و مسلح مذهبى «سازمان مجاهدين انقلاب اسلامى» به عنوان بازوى نظامى نزديكان آيت‌الله خمينى تاسيس شد، محسن رضايى به نمايندگى از گروه منصورون به عضويت شوراى مركزى مجاهدين انقلاب اسلامى در آمد.
اندكى بعد به سپاه پاسداران پيوست و شش ماه پس از انقلاب اولين واحد اطلاعاتى سپاه پاسداران را با نام «واحد اطلاعات و بررسى‌هاى سياسى سپاه» بنيان گذاشت.
در شهريور سال ۱۳۶۰ و در حالى كه ۲۷ ساله بود با حكم آيت‌الله خمينى به فرماندهى كل سپاه پاسداران رسيد و نزديك به ۱۶ سال در همين سمت باقى ماند.
رضايى در خلال فرماندهى سپاه و در سال ۱۳۶۸ قرارگاه خاتم الانبياء شاخه اقتصادى سپاه پاسداران را راه اندازى كرد. تاسيس دانشگاه امام حسين ويژه كادرسازى براى سپاه و دانشگاه و بيمارستان بقيه‌الله از ديگر فعاليت‌هاى او در دوره فرماندهى سپاه است.
محسن رضايى در سال ۱۳۷۳ از فرماندهى كل سپاه پاسداران استعفا کرد، این استعفا سه سال بعد پذیرفته شد.
در ۱۰ خرداد سال ۱۳۷۶ آيت الله خامنه‌ای با استعفاى محسن رضايى از فرماندهى سپاه موافقت كرد و در شهريور همان سال او را به عنوان «عضو و دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام » منصوب كرد.
محسن رضايى از زمان كناره‌گيرى از فرماندهى سپاه تاكنون به فعاليت‌هاى سياسى مشغول است.
او در سال ۱۳۷۸ يكى از كانديداهاى ائتلاف محافظه كاران به نام « ائتلاف خط امام و رهبرى » براى نمايندگى دوره ششم مجلس شوراى اسلامى از تهران بود كه در برابر فهرست اصلاح طلبان شكست خورد و از راهيابى به مجلس بازماند.
محسن رضايى همچنين در نهمين انتخابات رياست جمهورى يكى از هشت كانديداى مورد تائيد شوراى نگهبان بود اما در آخرين روز تبليغات انتخاباتى و تنها يک روز قبل از راى‌گيرى با انتشار نامه‌اى از كانديداتورى انصراف داد.
پليس اينترپل در ۷ نوامبر سال ۲۰۰۷ به درخواست دادگاهى در آرژانتين حكم جلب محسن رضايى و چند مقام بلندپايه ديگر در جمهورى اسلامى ایران را به اتهام دست داشتن در انفجار مركز هميارى يهوديان در بوئنوس آيرس صادر كرد.
محسن رضايى در سال ۱۳۵۳ با معصومه خدنگ ازدواج كرده است. پسر ارشد او، احمد رضايى در سال ۱۳۷۷ از ايران گريخت و به آمريكا رفت اما محسن رضايى در اسفند سال ۱۳۸۵ در يک برنامه تلويزيونى از بازگشت پسرش به كشور خبر داد.
در پايان دوره شش ساله ابتدايى براى تحصيل متوسطه در كنكور هنرستان نفت اهواز پذيرفته شد و در سال ۱۳۵۳ براى تحصيل مهندسى مكانيک در دانشگاه علم و صنعت به تهران رفت.
اما تحصيلات دانشگاهى را در سال‌هاى پس از انقلاب در سال ۱۳۷۱ و پس از پايان جنگ ايران و عراق در رشته كارشناسى اقتصاد به پايان برد و در سال ۱۳۷۹ از دانشگاه اقتصاد دانشگاه تهران دكتراى اقتصاد گرفت.
محسن رضايى فعاليت سياسى خود را از اوايل دهه ۵۰ آغاز كرد، اما به تدريج به گروه‌هاى چريكى مذهبى گرايش يافت و به عضويت گروه منصورون، يک گروه مسلح مذهبى كه در جنوب ايران فعاليت مى‌كرد، در آمد.
اولين بازداشت او در سال ۱۳۵۲ نزديك به شش ماه طول كشيد و از سال ۱۳۵۵ تا سال ۱۳۵۷ به فعاليت‌هاى مخفى در گروه منصورون ادامه داد.
در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ وى از اعضاى تيم محافظان آيت‌الله خمينى در جريان ورودش به ايران بود.
سه ماه پس از پيروزى انقلاب در ایران، وقتى به پيشنهاد مرتضى مطهرى با ادغام هفت گروه چريكى و مسلح مذهبى «سازمان مجاهدين انقلاب اسلامى» به عنوان بازوى نظامى نزديكان آيت‌الله خمينى تاسيس شد، محسن رضايى به نمايندگى از گروه منصورون به عضويت شوراى مركزى مجاهدين انقلاب اسلامى در آمد.
اندكى بعد به سپاه پاسداران پيوست و شش ماه پس از انقلاب اولين واحد اطلاعاتى سپاه پاسداران را با نام «واحد اطلاعات و بررسى‌هاى سياسى سپاه» بنيان گذاشت.
در شهريور سال ۱۳۶۰ و در حالى كه ۲۷ ساله بود با حكم آيت‌الله خمينى به فرماندهى كل سپاه پاسداران رسيد و نزديك به ۱۶ سال در همين سمت باقى ماند.
رضايى در خلال فرماندهى سپاه و در سال ۱۳۶۸ قرارگاه خاتم الانبياء شاخه اقتصادى سپاه پاسداران را راه اندازى كرد. تاسيس دانشگاه امام حسين ويژه كادرسازى براى سپاه و دانشگاه و بيمارستان بقيه‌الله از ديگر فعاليت‌هاى او در دوره فرماندهى سپاه است.
محسن رضايى در سال ۱۳۷۳ از فرماندهى كل سپاه پاسداران استعفا کرد، این استعفا سه سال بعد پذیرفته شد.
در ۱۰ خرداد سال ۱۳۷۶ آيت الله خامنه‌ای با استعفاى محسن رضايى از فرماندهى سپاه موافقت كرد و در شهريور همان سال او را به عنوان «عضو و دبير مجمع تشخيص مصلحت نظام » منصوب كرد.
محسن رضايى از زمان كناره‌گيرى از فرماندهى سپاه تاكنون به فعاليت‌هاى سياسى مشغول است.
او در سال ۱۳۷۸ يكى از كانديداهاى ائتلاف محافظه كاران به نام « ائتلاف خط امام و رهبرى » براى نمايندگى دوره ششم مجلس شوراى اسلامى از تهران بود كه در برابر فهرست اصلاح طلبان شكست خورد و از راهيابى به مجلس بازماند.
محسن رضايى همچنين در نهمين انتخابات رياست جمهورى يكى از هشت كانديداى مورد تائيد شوراى نگهبان بود اما در آخرين روز تبليغات انتخاباتى و تنها يک روز قبل از راى‌گيرى با انتشار نامه‌اى از كانديداتورى انصراف داد.
پليس اينترپل در ۷ نوامبر سال ۲۰۰۷ به درخواست دادگاهى در آرژانتين حكم جلب محسن رضايى و چند مقام بلندپايه ديگر در جمهورى اسلامى ایران را به اتهام دست داشتن در انفجار مركز هميارى يهوديان در بوئنوس آيرس صادر كرد.
محسن رضايى در سال ۱۳۵۳ با معصومه خدنگ ازدواج كرده است. پسر ارشد او، احمد رضايى در سال ۱۳۷۷ از ايران گريخت و به آمريكا رفت اما محسن رضايى در اسفند سال ۱۳۸۵ در يک برنامه تلويزيونى از بازگشت پسرش به كشور خبر داد.
مقام‌ها و فعاليت‌هاى محسن رضايى پس از انقلاب
- عضويت در شوراى مركزى سازمان مجاهدين انقلاب اسلامى سال فروردين ۱۳۵۸
- عضويت در شوراى فرماندهى سپاه از خرداد ۱۳۵۸
- تاسيس و فرماندهى اطلاعات سپاه پاسداران در خرداد از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۶۰
- فرمانده كل سپاه پاسداران از شهريور سال ۱۳۶۰ با حكم آيت‌الله خمينى
- راه‌اندازى قرار گاه خاتم الانبياء در سال ۱۳۶۸
- تاسيس دانشگاه امام حسين و دانشگاه بقيه الله هر دو متعلق به سپاه پاسداران در سال ۱۳۶۹
- عضويت و دبيرى مجمع تشخيص مصلحت نظام با حكم آيت الله خامنه اى ۸ شهريور ۱۳۷۶
- كانديداى انتخابات نهم رياست جمهورى در سال ۱۳۸۴